Laatste dag van het jaar

Het is weer zo ver het kattenluik is weer eens verdwenen. Volgens mij heeft dat toch te maken met de knallen die wij buiten horen. Het luik is nu "onzichtbaar"  er staat een plank voor met een stapel openhaardhout. Ik waag mijn nagels en poten daar niet aan. Ik heb mij maar naast Tich in de mand gepropt. Lekker warm trouwens. Tich vindt het ook prima zo samen in de mand. De mand staat ook nog eens naast de radiator. Dus de warmte komt van twee kanten. Ze knallen al behoorlijk buiten daarom is denk ik ook al vroeg het luik verdwenen.

Mijn zij baasje is snel ongerust en zij vindt het niks als wij met die knallen buiten zijn. Koe laat zich niet zien die zit heerlijk op haar fleeceje op een van de eetkamerstoelen. Zij houdt ook niet van het lawaai buiten. Jammer voor haar maar de mand is vol met ons twee zoals je kunt zien.

 Ach als ik ook nog af en toe een lekker brokje krijg  dan kom ik best tevreden de dag door.

Bovendien kan ik leuk naar de vogels op de voederplan kijken, de baas hoeft niet bang te zijn want ik kan er vandaag niet bij. Afijn morgen mag ik weer naar buiten.

Kabouterhuisje?

Een kabouterhuisje  denk je zo op het eerste gezicht. Fout,  het heeft niets maar dan ook niets met een kabouterhuisje te maken.

Het is een vat op zijn kant met twee houten banken en een houtkachel erin. Sinds kort staat het aan het einde van onze tuin. Het heeft drie uur geduurd voor het was opgebouwd. Nu het af is gaat zij af en toe( bijna elke dag trouwens) het huisje in om de kachel aan te steken. Na enige tijd  stappen zij onder de douche en gaan gekleed in een badjas het huisje binnen. Gemiddeld tussen de 15 a 30 min. Je hoort dan een tijd niets en dan komen ze er ook weer een voor een uit. Nat van het zweet, puffend en behoorlijk opgewarmd. Persoonlijk verbaast mij dat niet, het is een logisch gevolg: kleine ruimte, goed opgestookte kachel, geen wonder dat je het warm krijgt en er na enige tijd uit weg wil. Daarna gaan zij buiten zitten afkoelen . Als de damp er af is gaan zij rustig binnen zitten en drinken wat. En wat mij als kat het meest verbaasd is dat zij dit hele ritueel soms wel 3 keer herhalen. Je zou toch denken een ezel stoot zich in het algemeen geen twee keer aan dezelfde steen. Kijk wij katten houden best van warmte wij kunnen uren boven de CV hangen of lekker in het zonnetje zitten maar dit gaat boven mijn kattenoren. Waarom gaan ze niet gewoon lekker in het zonnetje zitten net als wij.

Eigenlijk vind ik het een beetje te genant om over te praten maar ik heb vernomen dat zij in dat huisje hun badjas uit doen en dan zo in hun blote vel op een handdoek op een van de banken gaan zitten of liggen.  Ik  hou het hier in de buurt een beetje stil want ik schaam mij toch wel voor mijn baasjes en voor je het weet wordt het tegen je gebruikt.

De grote bonte specht

Het zijbaasje is helemaal  enthousiast. Er kwam zojuist op de voederplan een grote bonte specht op visite. Een zoals op het plaatje hiernaast. Helaas lukte het haar niet de vogel zelf te fotograferen want hij was een beetje schuw.  Dus dan moet je voor een foto even speuren op internet. Ze greep gelijk naar het " wat vliegt daar " boekje om te bekijken of zij gelijk had en het inderdaad een specht betrof. En jawel, het bleek de grote bont specht te zijn. Wij denken dan " so what" . Het heeft vleugels en het vliegt en sommige soorten zijn heus smakelijk.

Dit laatste zal ik haar maar niet zeggen. Want dan krijg ik vrees ik problemen. Gelukkig voor haar zijn de kattebrokjes makkelijker voorhanden en wij katten zijn nogal lui van aard.

Schootkat

Toen Tichon nog maar 6 weken oud was toen hij bij ons kwam wonen, is het zij baasje erg voorzichtig met hem omgegaan. Omdat zij mij niet jaloers wilde maken. Zij vond het belangrijker dat ik goed met hem kon omgaan dan dat zij een zeer sterke band met hem zou krijgen. Gevolg Tich houdt niet van op schoot zitten en langdurig knuffelen. Eigenlijk moet ik zeggen hield er niet van. Want  sinds een half jaar is hij nu bezig met een soort inhaalslag. Zo gauw het zij baasje beneden komt, komt hij piepend naar haar toe en wil op schoot en wel eindeloos op schoot liggen. Hij vindt het zalig. Hij is dan ook zeer ontstemd als zij ineens zin in koffie heeft en hem even van haar schoot zet. 

Maar zij is nog niet koud en wel terug met de koffie of hij springt alweer op haar schoot.

Af en toe kijkt hij gelukzalig naar haar omhoog. O, wat heeft hij het fijn. Soms lukt het mij ook om er bij te kruipen. Dan heeft zij ineens heel veel kat op schoot. Vaak springen dan de tranen in haar ogen, niet van ontroering hoor maar zij is allergisch voor ons.  En als wij zo heel dicht bij haar neus zitten ja, dan begint de boel te lopen. Gelukkig heeft zij ons toegezegd  dat zij ons nooit weg zal doen vanwege deze allergie. Zij houdt veel te veel van ons en heeft daar wel wat gesnotter en dikke ogen voor over.

Kerst in aantocht

Het is weer zo ver de Kerst is in aantocht. 

Dan wordt het tijd voor het zij baasje om het huis te decoreren. Het hij baasje vindt het helemaal niets al dat " gedecoreer " maar helaas op dat gebied heeft hij niet veel in te brengen. De kerstboom hebben wij reeds weten te weren. Al jaren waagt het zij baasje het niet meer om een kerstboom op te zetten. Dus staat er ergens op zolder een kerstboom te verstoffen. Een echte boom is ook geen optie want die trekken wij om en dat geeft rotzooi en kapotte ballen.

Een kunstboom ligt nogal lekker ,wij nestelen ons tussen de takken. wat een hoop geklingel oplevert en paniek uitroepen van het zij baasje. Want natuurlijk sneuvelen er bij die actie aardig wat ballen. Resultaat:  Er wordt geen boom meer opgezet.

Nu heeft zij een Kerstbak gemaakt. Heus aardig en gelukkig hebben wij er geen last van.

Aanvankelijk stonden er echte  bloemen met vaasjes in. Maar zoals jullie je wellicht herinneren is Koe dol op deze vaasjes althans op de inhoud. Zij plukt ze regelmatig leeg om het water op te drinken wat er in zit. Gevolg: wegkwijnende bloemen

Oplossing: Orchidee in pot: En dat werkt. Koe blijft er af en het baasje is ook blij.

Voorzichtig probeert het zij baasje nog het een en ander elders in het huis te decoreren wellicht lukt haar dat.

Sneeuw

Het sneeuwt, en ik zit slim onder de tafel want dan blijf ik droog. Ik zie zo de tuin steeds witter worden. De tafel heeft al een heel wit laagje gekregen. Al die dwarrelende sneeuwvlokjes , leuk toch. Nu floep ik weer gauw naar binnen.

Mijn pootafdrukken blijven in de sneeuw achter.

Nog een paar vlokjes neem ik op mijn vacht mee naar binnen maar daar verdwijnen ze eigenlijk meteen.

Ik zit weer voor de openslaande deuren maar nu aan de droge kant.  Ik kijk nog even in de tuin.

Dan krul ik mij naast Tich die heerlijk in de grote mand ligt te slapen. Tich heeft geen behoefte om naar buiten te gaan. Die ligt of op de schoot van haar of ligt in zijn mand.

Koe is ook niet het wintersporttype, ligt ook liever binnen dan dat zij wandelingen in de sneeuw gaat maken. 

Verkoudheidsperikelen

De herfst is ingevallen dus komen ook de verkoudheidsperikelen weer naar voren. Gevolg zij baasje snipverkouden en het hij baasje ook.

Tich lag gisteren ochtend heerlijk op schoot bij het zij baasje. Het hij baasje lag nog lekker op een oor maar besloot toch om uit bed te komen.

Wat Tich niet wist , dat het verkoudheidsvirus reeds bij het hij baasje had toegeslagen.

Het hij baasje kwam de kamer in en zei ons " goedemorgen"  echter met zo'n zware  schorre stem ( door de virussen) dat Tich zich werkelijk rot schrok. Hij keek ontzet naar  het hij baasje, iets dergelijks qua stemgeluid, had hij hem nooit eerder horen voortbrengen. Dit is foute boel dacht hij. Hij sprong abrupt van haar schoot en vloog als een pijl naar het kattenluik en verdween naar buiten. Het duurde even voordat hij weer naar binnen durfde te komen.  Steeds keek hij met een merkwaardige blik naar het hij baasje. Hij schudde nog net zijn kop niet. Helaas voor Tich ook zondag had het hij baasje nog steeds een rare stem of  soms helemaal geen stem.  Dat laatste vond Tich overigens wel prettig.

Knuffelen

Jullie weten dat ik een vrijgevochten katje ben. Ik struin graag uren lang lekker buiten. Dat klinkt natuurlijk heel stoer maar vanmorgen was het weer zo ver  ........ dan moet ik even knuffelen. Mijn zij baasje zit op de bank en dan kruip ik hoog op haar schouder/boezem en draai eindeloos rondjes, zal ik links gaan zitten of nee toch rechts. Ik duw zo hard tegen het hoofd van het zij baasje dat zij haar hoofd helemaal naar achter moet houden om mij rustig te laten plaatsnemen op mijn favoriete plek.  Wel met enige protest want zij roept dan " Pas op voor mijn nek". Maar ik zet door. Ik vind het helemaal het einde als zij dan zachte piep en sis geluidjes maakt in mijn oor. Als zij er mee ophoudt duw ik mijn kop voor haar mond zodat zij niets anders kan dan opnieuw zachte geluidjes te maken in mijn oor. Pas dan ben ik intens gelukkig. Dit kan ik uren volhouden en zij gelukkig ook. Als het klaar is, eet ik een paar brokjes en ga weer op pad. Zo, ik kan er weer even tegen.

Bessen en andere zaken

Dit boeket heeft een tweede leven gekregen.

Het staat nu op de tuintafel en vormt een heerlijke dis voor verschillende soorten vogels.

Het is favoriet bij een paar dikke merels uit de buurt. De dikke merels jumpen op en neer en met elke opwaartse sprong hebben zij weer een lekkere blauwe bes (rustig negen stuks achter elkaar)te pakken die in een mum van tijd hun keelgat binnen glijdt. De takken vertonen al diverse kale plekken waar voorheen heerlijke sappige bessen hebben gezeten.

Ook komt er af en toe een roodborstje op af , deze stelt zich veel bescheidener op , kijkt eerst of de merels in de buurt  zijn( want die jagen hem weg als zij hem zien) en strijkt dan op een tak neer om voorzichtig een bes te plukken. 

Koolmeesjes en pimpelmeesje komen op de houtopslag af. Zij hangen dan in het " want"  ( aan de stukken hout van de houtopslag) en zoeken dan naar lekkere insecten. Wij katten vinden dit alles fascinerend om te zien en kunnen er niet genoeg van krijgen. Wij zitten op de grote tafel voor de openslaande deuren ( wij zitten zo eerste rang wel te verstaan) en kijken met genoegen naar de grote en kleine fladderaars. Wij hebben de pen op de neus gekregen van ons baasje dat wij ons niet tegoed mogen doen aan deze herfstgasten. Tot nu toe lukt het ons aardig ons te beheersen maar als wij erge trek krijgen ja dan.......... 

T.....

Het is zaterdagmorgen en ik zit heerlijk te genieten van de najaars zonnestraaltjes in de tuin. Ik drink een slokje uit de waterbak en ga lekker in het zonnetje op de tuintafel zitten.

Voor mij uit mijmerend " Wat is het leven goed en vredig. Ik epper wat tegen voorbij vliegende vogeltjes want dat doet een goed opgevoede kat. 

U kent dat wel, dat is het geluid  wat wij maken als wij een vogeltje gewaar worden.

Mijn baasje de zij vorm zit achter de computer en kijkt regelmatig even naar mij. Ineens ziet zij mij opstaan en dikke staart krijgen en ik vlucht snel door het kattenluik naar binnen en ga meteen weer voor de open slaande deuren zitten en  kijk in de tuin naar wat er gaat gebeuren. Mijn baasje kijkt mij wat bevreemd aan " wat is er Toef " vraagt zij want er is niets te zien in de tuin. Ik denk bij mijzelf wacht maar af want ik heb gevaar geroken. en jawel enige minuten laten verschijnt T in de tuin. Ik grom en sis door de ruit. T hoort dat niet en loopt onverstoorbaar door en verdwijnt achter de schuur.

" A ha, zegt mijn baasje "  rook je zijn geurtje in de lucht"  " Want je was al binnen voordat T verscheen" Ik geef kopjes aan haar been. Ik ben veilig. Ik ga nog even wat uurtjes boven slapen.

Daar kan T mij niet storen.

Hollandse moskat

Nee, u leest het goed, ik bedoel geen Noorse boskat maar echt een Hollandse moskat. Heeft ook niets met een moskee te maken.

Hiernaast ziet u de Hollandse moskat in eigen persoon. Bekenden onder de lezers zullen zeggen maar dat is toch Tich? Inderdaad het is Tich bijgenaamd Hollandse moskat. En waarom zult u dan vragen? Welnu. Zoals u weet zijn wij vaak buiten, uren lang. Wij struinen dan in het gemeente perk, in tuinen en  op het terrein langs het spoor.

Dat maakt dat wij lekker naar buiten gaan ruiken. Naar natte aarde, vochtig mos, herfstbladeren en gras. Chanel zou jaloers zijn op de veelheid van geuren in ons " parfum"  Misschien dat Chanel nog eens naast haar nummer 5 en 19 een 35 gaat produceren waarin het boeket van deze geuren voorkomt. Wie zal het zeggen. 

Dit geurenpakket maakt in elk geval dat ons baasje als zij aan ons snuift ons Hollandse moskatten noemt. Zo nu weet u dat.

Fleecetik

Gisteren is mijn baasje de zijvorm naar Karwei geweest en heeft daar een fleece gekocht van microvezel , zo'n hele lekkere zachte.

Zij heeft sowieso een gekke fleecetik want het hele huis ligt inmiddels vol van die dingen. Nu is die fleecetik niet iets waartegen wij katten een bezwaar hebben, integendeel wij begrijpen haar tik want wij vinden ze ook heerlijk.

Hiernaast zie je Tich heerlijk van de nieuwe fleece genieten. Hij rolt zich er helemaal in en is de hele middag al in de zevende hemel.

Toen hij vanmiddag thuis kwam keek hij naar de bank en  begon zeer verheugd te glimmen want de fleece lag er nog. 

Dit weekend is het hier aangenaam rustig want " hij"  is wandelen in de Eiffel. Echter zonder zijn wandelschoenen want die waren hij en zijn vrienden vergeten. Nu heeft " hij " een excuus want hij ziet niet veel maar van zijn  vrienden vind ik het knap slordig om op stap te gaan zonder een van de meest belangrijke dingen " zijn schoenen" Afijn " hij " zal wel vol blaren thuis komen.  Ik moet zeggen dat " wij "  het beter geregeld hebben want wij hebben geen wandelschoenen nodig.

Onze zooltjes doen het uitstekend welke ondergrond wij ook belopen. 

Ik ga weer op stap. Net even wat brokjes gegeten en nu kan ik er weer even tegen.

Rood gevaar

Leuke foto van mijzelf vind je niet?

Afijn, daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben.

Vanmorgen vroeg had Tich al bonje met een grote rode kat. Luid gegil in de nog o zo stille achtertuin.

Baasje erbij ( zij) en zo werd de ruzie weer opgelost. Ikzelf werd enige tijd geleden ook achter nagezeten door een grote rode langharige kater. ( niet onknap moet ik zeggen maar ik wil die polonaise niet aan mijn lijf. Ik ben geholpen weet je. Ik snelde met een rot vaart door het katteluik naar binnen maar die brutale rode aap drukte zijn neus tegen de ruit van de openslaande deuren en loerde onbeschoft naar binnen. Gelukkig stond Koe mij bij, samen hebben wij zitten  sissen en grommen tot hij weer verdween. 

Tot nu toe houdt het katteluik brutale indringers goed tegen. Tich moet wel uitkijken, die stormt soms zo hard door het luik naar binnen dat je twijfelt of er daarna nog wel een luik bestaat of dat er  slechts een groot gapend gat in het  paneel zit. En Tich sullig met het luik om zijn nek in de kamer zit bij te komen.

Een vroeg ontbijt, hoezo vroeg?

In tegenstelling tot wat  de foto doet vermoeden is dit niet het vroege ontbijt  waarover ik het  wil hebben.

Het is 5.30 uur en ik heb een heerlijk muisje gevangen. Ik ben een kei in het vinden van de meest smakelijke muisjes. Tichon vangt meer wat hij gewoon ontmoet en ik daarentegen ga zorgvuldig op zoek. Wat ik al zei, ik heb een heerlijk muisje gevangen. Ik besluit naar huis terug te keren en mijn baasjes te laten weten dat ik reeds voor hun ontbijt heb gezorgd. Zacht miauwend loop ik door de tuin. Ik probeer ze met met zachte miauwtjes uit bed te lokken en te porren voor dit o zo gezonde ontbijt. Echter wat ik ook probeer, mijn baasjes laten zich niet zien. Ja, dan blijft er niets anders over dan mijn smakelijke muisje  zelf maar op te eten. In de stilte van de ochtend hoor je alleen nog een zacht gekraak van de muizenbotjes tussen mijn kaken. 

Fluiten

Koe heeft een bloedhekel aan fluiten.

Ik moet zeggen dat alle katten dat niet echt plezierig vinden. Het doet gewoon pijn aan onze oren. Maar Koe heeft er een bijzondere hekel aan.

Zodra een van de baasje begint te fluiten, gaat zij zeer hard mee krijsen in de hoop ze zo te stoppen. 

De baasjes vinden dat gekrijs natuurlijk erg leuk en gaan lustig door met fluiten. Dus Koe blijft krijsen.  Als het echt te bont wordt druipt zij af en gaat buiten zitten.

Vroeger hadden onze baasjes een kat Moerka geheten die ook niet van fluiten hield. Moerka begon dan zeer dreigend naar de baasjes te kijken.  Als zij niet ophielden kwam zij dreigend kijkend vlak bij  hun gezicht staan en als zij dan nog door gingen dan gaf zij een pets met haar poot op hun wang. Gelukkig hield zij daarbij haar nagels in. Vaak was dit effectief genoeg.

Ik zal jullie in de loop der tijd meer vertellen over Moerka want dat was een zeer bijzonder exemplaar van onze kattenorde. Moerka betekent " spinnende" iets wat zij zeer goed en luid deed.

Hondenweer

Hondenweer logisch uitdrukking voor een kat.

Je zal namelijk nooit kattenweer tegenkomen daarvoor zijn wij te elegant en te intelligent.

Vandaag kan je wel omschrijven als hondenweer. 

Het regent en het waait en het lijkt of de herfst zijn intrede heeft gedaan.

Tich is mopperend naar buiten gegaan en na enige tijd nat teruggekeerd wat hij luid piepend liet merken. Enige remedie lekker op het bed voor liggen af en toe een brokje eten en weer verder pitten.

Pitten is iets wat wij zeer  goed en nadrukkelijk kunnen. De wereld verdwijnt om ons heen als wij lekker slapen. Lekker opgerold met je staart om je heen of zoals Tich vaak ligt helemaal uitgestrekt met een " geknikt" nekje. ( ons Baasje hoopt dat nog steeds eens te kunnen fotograferen. )

Koe zit lekker voor het open raam naar de regen te kijken. Ons Baasje heeft namelijk de gekke tik weer of geen weer de ramen en/of deur moet open. Althans zolang het niet inregent.

Dus kan Koe beschut voor de regen toch de buitenlucht opsnuiven. Als het buiten regent ruikt de lucht ook lekker. Ons Baasje was vandaag buitengewoon actief en heeft de ramen binnen gezeemd. Van de week heeft zij met een lange stok de buitenboel gedaan omdat de glazenwasser zijn werk maar half deed en is opgezegd. Nu moet zij het dus met zo'n lange uitschuifstok zelf doen. Ik moet zeggen het ziet er weer keurig uit. Eigenlijk kan ons dat als kat niet zoveel schelen. Maar wij vinden het wel belangrijk dat je goed naar buiten moeten kunnen kijken want wij zijn erg nieuwsgierig.  

Naar binnen piepen

Vroeger in de tijd van het hemelbed , toen wij nog met z'n drieën waren: Tichon, zij baasje en ikzelf beleefde wij 's nachts fijne tijden. Wij sliepen namelijk alle drie in het hemelbed. Dat was ook geen probleem want er was plaats zat. Maar ja toen deed " hij " zijn intrede en toen was het hemelbed verboden terrein voor ons. Wij denken echter nog vaak terug aan die fijne tijd. Toen wij ons heerlijk tegen ons baasje aan konden nestelen of lekker in haar knieholte liggen of doodordinair boven op haar. En natuurlijk verbolgen zijn als zij zich verroerde want zo doe je dat als je kat bent. Maar zoals ik al zei het is verleden tijd.

Tich probeert vooral midden in de nacht nogal eens binnen te piepen als hij of zij slaperig naar de WC strompelt ( dan heb je ook de meeste kans) want dan zijn ze niet op hun scherpst. 

Vannacht nog dacht Tich, ik doe een poging. Zij ging naar de WC hij lief kopjes geven en aardig met haar mee terug wandelen naar de slaapkamer en zodra de deur opgaat floep... naar binnenschieten.

Helaas  zij pakte hem voor het floepen in haar arm en met een elegante zwaai  schoof  zij hem over het laminaat de inloopkast in.

 Ja, daar had hij niet van terug. Tegen de tijd dat zijn schuif tot stilstaan was gekomen, was zij reeds de slaapkamer binnen gepiept.  Tich zat beteuterd op de gang. Even liep hij nog wat heen en weer en toen ging hij maar op  het bed voor liggen. Het had zo mooi kunnen zijn.

bloemen en vazen

 Koe is een beetje een trutje zoals jullie inmiddels wel hebben kunnen opmaken uit mijn verhalen

Zij is overgevoelig en het is niet gauw goed. 

Zo houdt zij wel van knuffelen maar wil niet opgepakt worden, dan schreeuwt zij moord en brand. Zij kleeft wel de hele dag aan het baasje ( zij) wil graag tegen haar aanzitten of op haar zij plaats nemen als zij ligt maar niet op schoot. 

Zij komt ook nooit bij ons liggen dat vindt zij eng. Wel wast zij ons af en toe. Persoonlijk  ben ik daar niet zo blij mee want zij riekt uit haar bekje. En voor je weet " riekt"  je eigen mooie vacht ook zo. Maar ja, zij bedoelt  het wel goed. 

Zij heeft nog een rare tik. Mijn baasje vindt het leuk om bloemen neer te zetten soms doet zij dat in kleine lage vaasjes. Welnu Koe vindt het op haar beurt erg leuk om de bloemen er uit te plukken  en vervolgens het water in de vaas op te drinken. En dat terwijl er een grote schaal met water buiten staat  speciaal voor ons. 

 

Egel in de achtertuin

Toen wij hier net woonde was de tuin nog een grote wildernis. Het gras stond 30 cm hoog en de tuin stond vol uitgeschoten struiken. Op een dag zat mijn baasje in de tuin en hoorde steeds een zacht geritsel van papier of plastic. Ze besloot eens nader te bekijken waar dat geritsel vandaan kwam. 

Tussen de struiken zag zij een stukje plastic heen en weer bewegen. Eerst dacht zij dat het een van ons was die dat stukje plastic te pakken had maar nee .... het bleek een egeltje te zijn. Hij had een soort tunneltje gebouwd van bladeren en was nu bezig dit te bekleden met plastic. ( slim van zo'n beest want plastic is goed waterdicht)Mijn baasje was blij verrast: een egeltje in de tuin, dat is toch enig. Elke avond hoor je gebrom en geritsel en stekels die tegen elkaar aan schuren. Dit gebeuren duurt een ongeveer uur. Als de egel klaar is met zijn toilet en het is donker genoeg, gaat hij volgens vaste routes de tuin door richting  het gemeente perk. Elke avond gebeurt het hetzelfde ritueel. Dus mijn baasje besloten in de tuin te gaan zitten zodat hij langs haar moest lopen. En jawel hoor, na enige tijd  werd het wachten beloond. Hij kwam uit zijn holletje en liep een beetje schommelend de tuin door naar het gemeenteperk. Onderweg stootte hij op mijn baasje, hij snuffelde even aan haar schoen en liet zich beschijnen met het kleine zaklampje en vervolgde  zijn weg . Verder rondscharrelend in het gemeente perk af en toe een slakje etend of een sappig wormpje. Pas tegen de ochtend komt hij weer terug en slaapt de verdere dag totdat het toilet maken weer gaat beginnen.

Wij katten vinden het prima zo'n rustige gast in je tuin. Helaas is de tuin opnieuw aangelegd en hoewel de baasje hebben gezorgd dat er een " egelhuisje"  in kwam is dit tot heden onbewoond gebleven.

Poten

Boven de modderpoot van Tichon.  Daaronder twee elegante voorpoten van mijzelf, bevallig naast een klein paddenstoeltje, althans dat is dat bruine ding vlak naast mijn poot.

Zoals je ziet oogt de poot van Tichon weinig verzorgd.  De modder en het zand zijn rijk vertegenwoordigt.  Koe wilde haar poten niet op de foto hebben, dus helaas kan er geen vergelijkend waarde onderzoek plaatsvinden. Behalve dat er verschil zit in uiterlijk bewegen wij ons ook verschillend voort. Ik loop zwierig met kleine stapjes en mijn voetjes hoor je niet.

Tichon daarentegen loopt ook wel elegant maar je hoort duidelijk het parket kraken onder zijn poten  en als hij zich op de eerste verdieping voortbeweegt kan je het makkelijk vergelijken met een olifant hoewel dat is  geen goede vergelijking, want juist olifanten bewegen zich uiterst voorzichtig en onhoorbaar voort op hun zachte voetzolen. Nee, dan lijkt Tich dus meer op een hossend paard als hij op de eerste verdieping loopt.

Toetjes

Koemoeschka is gek op toetjes. Niet alle want zij heeft zo haar voorkeuren. Kwark, yoghurt, vanille vla, karnemelkse pap, ijs allemaal goed.

Na het warme eten s' avonds zal zij in de buurt blijven in de hoop een toetje te kunnen veroveren.

Als zij de koelkastdeur hoort en zij hoort het baasje lepels pakken uit de la dan weet zij dat het zover is.

Hoe teleurstellend als dan blijkt dat ze chocolademousse eten want dat is nou net een toetje waar zij geen pest aan vindt. Verontwaardigd dat er niets beters ter tafel komt draait zij zich om en " begraaft"  nadrukkelijk het niet gewenste toetje. 

Ik geef niets om toetjes, ik heb veel liever een lekker brokje, stukje rosbief of kip. Ik ben een kat die meer van hartig houdt. Voor verse vis kan je mij wakker maken. Dat vind ik echt het einde.  Tich was dol op sla in zijn jonge jaren en macaroni vond hij ook erg lekker. 

Nu krijgt hij dat niet meer omdat hij blaasgruisgevoelig is. Gelukkig heeft het baasje speciale anti-blaasgruissnoepjes in huis. Dat vinden wij alledrie erg lekker.  Ons baasje roept dan met een hoog stemmetje " Snoeoeoepies" en wij staan meteen alle drie paraat. Merkwaardig genoeg zit er graan in die snoepjes. Niet iets waar een kat nu voor warm loopt.

Ziek?

Enige tijd geleden kwamen de baasjes thuis van boodschappen doen. Tich ligt boven op het bed in de voorkamer. Omdat de baasjes wat moeten regelen bij de computer ( die naast het bed) staat, wordt het hem wat te onrustig en sjokt hij naar beneden. Beneden aangekomen blijft hij midden in de kamer zitten zombie-achtig voor zich uit kijkend. Elke beweging is er een te veel. Moeizaam sloft hij naar zijn mand bij het raam en gaat daar zeer omzichtig een plek zoeken. Het baasje wat hem inmiddels in de gaten hield, kijkt bezorgd. Dit is niet des Tichs om zich zo door het huis te bewegen. Tich kijkt niet meer op of om is in zijn mand gezakt en sluit zijn oogjes. Baasje nog meer gealarmeerd. Dit klopt niet! Zij roept de andere baas erbij.  Die is laconiek en denkt dat hij waarschijnlijk gewoon moe is. Het baasje (zij) bedenkt dat zij hem met het toverwoord " Snoepjes"  misschien wel uit deze apathische houding kan wekken. Maar meneer heeft geen zin en verblikt of verbloost niet. Nu is er echt ongerustheid. Het zij-baasje besluit de dierenarts te bellen misschien heeft Tich last van een verstopt piemeltje door een venijnig struvietjekristalletje. De dierenarts stelde voor om met Tich langs te komen en de zaak nader te bekijken. De carrier wordt van zolder gehaald en Tich wordt erin gestopt. Wij andere katten kijken dan met een blik toe van" wij gelukkig dit keer niet" 

Tich in de auto en naar de dierenarts. Gelukkig woont deze niet ver. Bij de dierenarts  wordt Tich uitgebreid onderzocht. ( vindt Tich niet leuk) Blaas is goed, piemeltje is goed, eigenlijk kan de dierenarts niet ontdekken wat er aan de hand is. Maar hij ziet ook wel dat Tich niet zichzelf was. Temperatuur gemeten niet verhoogd. Tja.... dan  kan je niet veel meer. Tich dus naar huis.

Tich heeft vervolgens uren maar dan ook uren achtereen geslapen. 's nacht ging zij even bij hem kijken om te zien of het goed  met hem was. Tich begon een beetje bij te trekken en had zowaar weer zin in een snoepje. Moeizaam strompelde Tich als een kat van 80 de trap af en at een paar brokje en ging weer slapen.

De volgende dag is hij weer aardig oude. Nog een beetje stram in de poten maar toch.....Wat het geweest is? Een gevecht? Een enorme inspanning geleverd, wij weten het niet. Tich wil er verder niet over praten zelfs niet tegen mij!

Watermanagement

Nee, dit heeft niets met Willem Alexander te maken maar alles met Tichon. 

Tich klooit namelijk graag met water! Al toen hij jong was, vond hij het erg leuk om zijn waterbakje heen en weer te schuiven en te bekijken hoe het water over de rand liep en op de vloer terecht kwam.

Mijn baasjes waren daar niet echt blij mee want regelmatig ontstond er een waterballet. Maar Tich was er niet van af te brengen. Uiteindelijk kochten mijn baasje een waterbak die zo zwaar was dat het Tich niet lukte het ding heen en weer te schuiven. Dat hielp.

Tich heeft nog een merkwaardig eigenschap, hij is dol op douchewater. Als een van de baasjes onder de douche staat, zit hij geduldig te wachten tot hij of zij klaar is. Zodra het baasje de douche verlaat, wringt hij zich langs hun benen en begint de douchevloer droog te likken.

Soms gaat hij aan de doucheslang hangen in de hoop dat er nog wat water uitloopt wat hij vervolgens weer kan oplikken. Als hij op deze manier te weinig water naar zijn zin krijgt gaat hij  "  dwingend piepen" om meer water krijgen. Pas als het baasje opnieuw de douche aanzet en er een flinke scheut water de douchevloer bedekt is hij tevreden.  Hij zit  dan midden in de douche juist onder het straalgedeelte van de douche en  als het baasje snel handelt dan lukt het om Tich een nat pak te bezorgen. De druppels blijven als parels in zijn vacht hangen. Tich deert dat niet, zo heeft hij nog wat meer water om op te likken. 

 

Leuk vijvertje

Mijn baasjes hebben een onderhoudsvrije voortuin. Deze bestaat uit split en grote keien. Gelukkig staat er ook een krulwilg in en wat varens en twee manden met lavendel. Om de boel wat op te leuken wilde mijn baasje een grote bak kopen die als mini vijvertje kon dienen. En strak plan moet ik zeggen.

Dus de bak kwam er werd gevuld met  kiezel en waterplanten. De waterplanten zaten in een potje en kon je dus laten zinken in de de vijver. Wij katten vonden het een prima drinkbak.

Helaas  bleken de planten na een week weg te rotten dus  er werden nieuwe planten gekocht. Dit maal een oesterplantje en wat sierkroos. Een week later alles verrot! Opnieuw werden er nieuwe waterplanten gekocht, ditmaal een waterhyacint en opnieuw wat sierkroos. Ook dit gaat rotte eierig ruiken en wordt weggegooid. Het baasje vist wat kroos uit de sloot. Dat zal het toch zeker wel doen. Nou nee!!!! resultaat mooie grote bak met stinkend bruin water en vol met afgevallen wilgenblaadjes. Een lekkere drinkbak? Nee, niet meer!

Effe matten

Zo af en toe is het prettig om even te matten met Tichon. Even meten wie de sterkste is. Dat is hij natuurlijk maar ik ben sneller en wendbaarder.

Ik lag vanmiddag heerlijk in het gras toen meneer ineens dreigend bij mij kwam staan.  Met zijn voorpoot hengelde hij naar mijn voetzolen om een reactie uit te lokken. Ik blijf liggen en beweeg me niet. Weer hengelde hij naar mijn voetzolen met zo'n gemeen priemend nageltje. Ik kan niet langer afwachtend blijven liggen, ik moet reageren, dus ik haal uit.  Tich deinst achteruit, bolle rug en opnieuw zijn poot dreigend in de lucht.  Ik vlieg op hem af en grijp hem in zijn nek. Even hebben wij elkaar vast en dan stuiven wij uit elkaar. Klaar! Zo gaat dat met onze gevechten.

Ons baasje heeft dit op een afstandje zitten bekijken en erger nog ze heeft het digitaal vastgelegd.  Ze laat het ons mooi zelf uitvechten. Het enige wat ik eraan overgehouden heb is een bek vol haar want Tich zit in de rui.

Sokkenspel

Vroeger toen wij nog in de flat woonde was mijn favoriete spelletje sokken vangen op het hemelbed.

Mijn baasje was in het bezit van een grote mand vol sokken. De taak van mijn baasje was sokken opgooien in mijn richting zodat ik ze elegant hoogspringend uit de lucht kon plukken. Ik had dan dikke lol.

Als de mand leeg was vulde mijn baasje de mand opnieuw met de sokken die inmiddels her en der lagen en het feest begon weer opnieuw. 

Ik kon maar niet genoeg  krijgen van dit spelletje.

Van de week probeerde mijn baasje dit spelletje met Tichon te spelen. Het hemelbed hebben wij niet meer maar je kan het spelletje ook goed spelen op de overloop op de eerste verdieping. Vanuit de inloopkast gooide mijn baasje de sokken op in de richting van Tichon in de hoop dat hij ze uit de lucht zou plukken. De eerste sok ging rakelings langs zijn koppie maar Tich plukte hem niet uit de lucht. Mijn baasje deed een tweede poging weer reageerde Tich niet. De derde sokkenprop werd eveneens met een elegante zwaai richting Tich gegooid. Hij ging recht op zijn kop af maar Tich reageerde niet.

Tok...... de sokkenprop kwam midden op de kop van Tich terecht. Even bleef Tich beduusd zitten toen draaide hij zich om en liep verbouwereerd de trap af. Hij vond het geen leuk spelletje. 

Jurre : de mislukte hulphond

Een tijdje terug kwamen  er vrienden van de baasjes op visite om lekker een hapje te komen eten. Vlak voor ze zouden komen, belde ze op om te zeggen dat ze geen oplossing  hadden voor Jurre hun hond. Ze konden hem alleen thuis laten maar dat was een beetje zielig.

Je moet je weten dat Jurre, een mooie Golden Retriever, een mislukte hulphond is. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat hij gehandicapten zou helpen met kleine taakjes in en om het huis. Echter al snel bleek dat Jurre de materie niet goed in zijn koppie kon krijgen dus werd hij afgeschreven als hulphond en kwam hij terecht bij de desbetreffende vrienden. Hij kent nog wel wat commando's maar niet veel. Wel heeft hij een zwak voor speelgoedbeesten en knuffels het liefst verzamelt hij ze de hele dag door.

Mijn baasjes hadden geen bezwaar: dus Jurre kwam mee.

Jurre lag braaf op het parket in de woonkamer. Volledig in camouflage want het parket was exact dezelfde kleur als hijzelf. Dat maakte dat wij niet door hadden dat er iets vreemds in de huiskamer aanwezig was. Een voor een wandelden wij niets vermoedend de woonkamer in.  Zolang Jurre niet bewoog hadden wij niets in de gaten. Echter toen Jurre langzaam omhoog kwam moesten wij toch allemaal even  slikken want wat was hij groot. Koetje was helemaal gefascineerd  door Jurre en hing ondersteboven aan de trap om toch geen moment van de reus te missen. Ikzelf ging brokjes eten in de keuken en terwijl ik dat deed snuffelde Jurre aan mijn staart. Eigenlijk vinden wij het wel leuk zo'n  zachte lieve reus in huis. Wij hebben  er zeker geen problemen mee als onze baas  zou besluiten een blindegeleide hond aan te schaffen. Maar helaas denkt hij daar zelf anders over.

Soortgenoten

Een beetje een excuus voor deze foto. Tich ligt er wat ongegeneerd bij.

Soortgenoten: Er wonen hier in de buurt nogal wat katten.  Aan de overkant van de straat wonen twee katten Sien en Dirkje.  Twee lapjeskatten . Sien laat zich aanhalen door mijn baasje en vindt het ook leuk om een beetje met ons te spelen. Dirkje daarentegen is veel eenkenniger en moet niets van ons hebben. Een eindje verderop woont Sjef een dikke rode kater die veel in de vensterbank ligt.

Natuurlijk hebben wij T van de mafia.  Die mij zowaar gisteren een dikke staart bezorgde en mij naar binnen joeg.  Dan is er nog een zwarte kater  die af en toe achter onze tuin loopt en niet te vergeten onze buurpoes M.  Een straat verder woont een Cyper die op Tich lijkt. Je zou hier zo Cats kunnen gaan opvoeren.

Ik zelf ben van het type elke confrontatie maar zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Ik heb geen hekel aan ze maar ik laat de boel niet escaleren. Als ze het te bont maken kunnen ze wel een mep van mij verwachten. Omdat ik vroeger een " wilde" kat ben geweest heb ik het ook niet zo op mensen.  Mijn baasjes vormen daarop een uitzondering. Ik laat mij door vreemden niet aanhalen en als ze ( de mensen) te dicht bij komen ben ik vertrokken. Soms komt er visite bij ons thuis die ik wel aardig vind en heel enkele keer laat ik mij dan voorzichtig aanhalen. 

Ik ben wel heel nieuwsgierig als ik buiten een vrachtwagen zie staan dan klim ik naar binnen om de lading beter te bekijken.  Soms gaat dat bijna fout en zou die vrachtwagen met mij erin zomaar wegrijden. Gelukkig had mijn buurman het bijtijds in de gaten en voorkwam zo een onnodige verhuizing.

Breezergirl

Ik hou van stappen, ik ben uren weg. Mijn baasje zou dolgraag een camera op mijn kopje bevestigen om te zien wat ik allemaal beleef en hoe groot mijn werkterrein is. Mijn werkterrein is erg groot daar heeft mijn baasje geen idee van. Is misschien maar goed ook.  

Daar wij een kattenluik hebben kan ik s'nachts volop naar buiten en dat doe ik ook.  Tegen de ochtend ben ik dan uitgeteld en ga dan slapen  op het bed in de voorkamer tot diep in de dag. Om vervolgens  met een slaperig koppie  en een nog traag lijffie om een uur of drie eindelijk eens te  op te staan. " Ha daar hebben wij de breezergirl"  zegt mijn baasje dan. Ik begrijp dat niet helemaal dat Girl kan ik nog vatten maar wat heb ik in hemelsnaam met Breezers te maken.

Ik drink alleen maar water.

Vakantie

Als er iets is waar wij alledrie de pest aan hebben dan is dat vakanties. Niet onze eigen vakantie natuurlijk maar die van onze baasjes. 

Meestal gaan zij gelukkig maar een keer per jaar op vakantie maar soms gaan zij ook nog een paar weekenden weg. Op slag zijn alle routines anders en daar kan je als kat niet zo goed tegen.

Je krijgt op andere tijden eten, er komen vreemden ( de baasjes van M) in je huis en er is niemand waar je eens even lekker mee kan knuffelen. (Al moet ik zeggen dat de baasjes van M erg lief zijn en goed voor ons zorgen.)

Koe lijdt hieronder het meest, die gaat werkelijk zitten kniezen tot zij weer terug zijn. Ikzelf trek en dan ook een paar dagen gewoon op uit.

Af en toe ga ik even langs het huis om te zien of er al weer volk is  en als dat nog niet het geval is trek ik verder. Ik ben nu eenmaal een avontuurlijk katje. De baasjes van M maken zich daarover zorgen maar ik duik weer op als ik denk dat het zinvol is. Ik kan zelf uitstekend voor een maaltijd zorgen en ik red mij dus wel. Koe niet a: zij is te oud om nog iets te vangen. b. mist zij twee slagtanden die bij het vasthouden van de prooi toch noodzakelijk zijn. c: ze krijgt de prooi niet meer weg met haar oude bekje.  Dus iets voor haar meenemen heeft ook geen zin. Tich is eigenlijk nog het minst van slag. Als hij maar eten krijgt en lekker op het bed voor kan slapen dan is het wel goed. Ze moeten echter niet proberen hem te aaien want dan kan je een haal verwachten.

Spitsmuizen

Het stikt hier van de spitsmuizen  en veldmuizen. Wat dat betreft  komt een beetje huiskat hier  goed aan zijn trekken. Spitsmuizen hebben een soort slurfje wat zeer bewegelijk is en vlijmscherpe tandjes. Daar heeft mijn baasje een keer mee kennisgemaakt toen zij trachtte er een te redden uit de klauwen van Tich. Ik vind spitsmuizen niet lekker dus ik doe geen moeite meer om ze te vangen maar Tich vindt het een leuke sport. Soms eet hij er per ongeluk een op. Die blijft niet lang in zijn buik zitten want spitsmuizen zijn niet te verteren. Er zit dan maar een ding op: het zooitje weer uitbraken. s 'nachts hoor je de spitsmuizen fluiten ( dat is het geluid dat zij maken een soort tsjirp) Dan hoor je ook meteen dat er zich grote families bevinden in het gemeenteperk achter ons huis. Volgens mij jagen spitsmuizen s'nachts op insecten want het zijn vleeseters.

Overdag kom je ze niet veel tegen of ze moeten dood zijn. Laatst lag er op het trottoir  voor ons huis een heel spoor van  dode spitsmuizen. In de buurt stikt het hier van de katten dus geen wonder.  Hoewel je overdag niet echt spitsmuizen tegen komt, gebeurt  het regelmatig dat  als Tich langs het gemeenteperk naar onze tuin loopt en je uit de struiken het waarschuwend gefluit van de spitsmuizen hoort. Net of ze tegen elkaar zeggen "  daar komt hij,  daar komt hij,de moordenaar." Tich trekt zich er weinig van aan en loopt gewoon verder.

Een goed buur is beter dan verre vriend

Naast ons woont M, een lapjekat. Nou zijn lapjeskatten meestal wat moeizaam in de omgang met  andere katten en M is daar een goed voorbeeld van. M komt niet veel buiten, scharrelt wat in de achtertuin en gaat eigenlijk de tuin niet uit.

Tussen onze tuinen staat een dichte schutting.

Echter de planken zijn om en om aan de palen vastgemaakt zodat er steeds een kier ontstaat waar je een beetje doorheen kan kijken. Je  kan door die kier alleen maar naar beneden kijken.

Wij kijken er alledrie regelmatig door de kieren want je moet toch op de hoogte zijn van wat er in de wereld gebeurt. Koe is eigenlijk bang voor M en ik moet ook niet veel van haar hebben, ik ga haar liever uit de weg. Tich niet! Die zit geduldig  naast de schutting totdat hij haar hoort en gaat dan over tot uitlokken. Hij weet dat zij de pest aan hem heeft maar hij weet ook dat zij niet goed bij hem kan komen.

Dus wat doet Tich, hij steekt zijn lange poten door de kieren en wacht op reactie. Hij houdt zich verder heel stil want dat zorgt voor het juiste effect. Het effect laat meestal niet erg lang op zich wachten. M begint hysterisch te krijsen zodra zij zijn poot gewaar wordt.  Snel trekt Tich zijn poot weer terug en gaat een eindje verderop bij de schutting  zijn gehengel herhalen. M. blijft hoog krijsen en raakt buiten zichzelf van woede. Meestal komt het baasje van M of ons eigen baasje naar buiten om ze uit elkaar drijven. Want beiden katten kunnen dit grapje lang volhouden. Tich loopt vervolgens heel nonchalant  de tuin uit hij is tevreden het is weer gelukt. 

Babbelkous

Koemoeschka betekent babbelkous.

Een naam die Koe eer aan doet want zij babbelt de hele dag en heeft overal commentaar op. 

Probeert ook altijd het laatste woord te hebben.

Als Tichon binnen komt door het kattenluik en zij wordt hem gewaar dan zegt zij iets. Mijn baasje denken dat zij iets onaardigs zegt want zo klink het. Maar ik als medekat weet beter.

Ook geeft zij antwoord als er iets tegen haar gezegd wordt.  Deze antwoorden hebben vaak

een verwijtende ondertoon in de oren van onze baasjes. Maar wij katten kennen dat niet. Wij geven  gewoon antwoord en daar moet je geen menselijke eigenschappen aan verbinden.

Het valt trouwens niet mee om met mensen te communiceren. Je moet erg goed articuleren willen zij er iets van begrijpen. Ikzelf ben meer het " eh, eh"  type  ik doe dit zeer nadrukkelijk, ik miauw dus ook niet maar spreek daarentegen wel goed gearticuleerd. Meestal begrijpen de baasjes mij wel. Alleen " hij" wil mij nog weleens niet begrijpen. Hoewel ik hem tegenwoordig goed getraind heb op het geven van brokjes. Als ik verschijn vliegt hij overeind om mij van extra lekkere brokjes te voorzien. Dat werkt zullen wij maar zeggen.

" Hij"  ( baas) is een bijzondere figuur.  Wij kwamen er wat laat achter maar hij ziet bijna niets. Dat heeft soms tot gevolg dat hij je compleet omver loopt en dat je door de lucht heen vliegt. Dus hebben wij  door dat je met een wijde bocht om hem heen moet lopen. Tichon overdrijft dit wat, want zo is hij, en laat wel heel nadrukkelijk merken dat hij heus rekening met hem houdt. 

Tich heeft ook tijden zijn ogen zitten bekijken, hij kon maar niet begrijpen dat daar niets van viel af te lezen.  Hij ( baas)bleef ook onverstoorbaar terugkijken zonder eens genoeglijk en geruststellend met zijn ogen te knipperen. Dat is niet kats. Nu zijn wij er aardig aan gewend maar het blijft een beetje lastig. Lig je heerlijk op de wasmachine grijpt hij ineens in je vacht omdat hij denkt dat je een stuk achtergebleven wasgoed bent. Nou, dan schrik je echt wel even.

Tichon is een slimme donder die maakt wel eens misbruik van de situatie. Als hij ( de baas) een broodje met rosbief zit te eten, ziet hij je niet aankomen en dat weet Tichon, dus het is hem al eens gelukt een deel van de rosbief te veroveren. En dan op veilig afstand de boel lekker oppeuzelen.

Vreemd bezoek in de houtopslag

Afgelopen winter ging ons baasje naar de houtopslag om voor de houtkachel een stapeltje hout te halen. Zij pakte  wat stukken uit een van de vakken en draaide zich om, om naar de woonkamer terug te lopen toen zij een zacht een  piepje hoorde.... ( nee Tich was het niet, het was beslist wat ijler.) Het piepje was weer opgehouden en mijn baasje vervolgde haar weg...... opnieuw hoorde zij het rare piepje. Het Baasje draaide zich om en bekeek onderzoekend de houtopslag en wat zag zij voor de houtopslag op de grond liggen een klein vleermuisje, zodra zij het in het vizier kreeg begon het kleine beestje opnieuw erbarmelijk te piepen.

Mijn baasje ging naar binnen om een oude handdoek te pakken en daarmee het vleermuisje weer in de houtopslag te leggen want kennelijk was hij daar uitgekukeld. Tichon had het gepiep ook gehoord en keek nieuwgierig naar de houtopslag. Hij kon niet ontdekken wat het gepiep toch voort bracht. Nu lag er dus een vleermuisje ingewikkeld in een handdoek in de houtopslag. Dat vond mijn baasje niet echt een puik idee zeker niet met Tichon in de buurt en belde dus de dierenambulance.

Een half uur later reed er een enorme ambulance voor ( daar had een paard in gekund) het miezerige beestje werd in een klein doosje gedaan en  reed in de enorme ambulance de straat uit.

Schaamte

Zoals jullie gelezen hebben denkt mijn stiefbroer Tichon dat hij het toch aardig gemaakt heeft in de kattenwereld. Op zich is dat ook wel zo want ik kan niet anders zeggen dan dat een knappe vent is. Hij heeft een mooie vacht en een elegante loop.

Er is echter iets waar hij zich diep voor schaamt. 

Hij kan niet  mauwen hij " piept"   " iep"

roept hij dan heel benepen in plaats van een mooie golvende miauw.  De spitsmuizen in het gemeenteperk  " piepen" nog harder dan die arme Tich.  Het ergste is, dat ons baasje ( de zijvorm) hem liefkozend " Piepie" noemt. En de sukkel reageert daar ook nog op door meteen naar haar toe te lopen en kopjes te geven.

Die twee ons baasje ( zij) en Tich hebben trouwens een hechte band. Toen wij hier nog niet zo heel lang woonden en geen sloten gewend waren was Tichon per ongeluk aan de overkant van de sloot achter ons huis terecht gekomen en zag geen mogelijkheid meer om terug te komen.

Ons baasje ( zij) riep hem en Tich kreeg het benauwd, hij zag geen enkele mogelijkheid om naar haar toe te rennen behalve dan....... jawel via de sloot zelf. Plons!  Hoorde ons baasje achter zich en even later streek er een drijfnatte Tichon langs haar kuiten. Hij moet gedacht hebben " de dood of de gladiolen" maar ik moet naar mijn baasje toe.

Ik moet bekennen dat dit toch wel een macho prestatie is want katten hebben het niet zo op water.

Teken

Zoals jullie weten vind ik het buiten leven helemaal het einde er is echter een maar.

Teken: spinachtig beestjes die je bloed opzuigen en er dan uit zien als een nieuw soort bessen.

Je hebt niet veel last van zo'n teek maar zij hebben soms gevaarlijke bacteriën bij zich waar je erg ziek van kan worden  en je kan er zelfs aan overlijden.

Nu wonen wij in een gebied waar het werkelijk stikt van de teken. Dagelijks lopen wij wel een teek op. Mijn baasje heeft dan ook op elke verdieping een tekentang liggen en is bovendien erg handig in het verwijderen van deze beestjes. Daarnaast krijgen wij ook elke maand anti-tekendruppels toegediend en dat helpt uitstekend. Alleen Koe heeft deze druppels niet nodig want die komt niet verder dan onze achtertuin.

Tichon heeft een keer een teek in zijn poepertje gehad. Je zag het lijf van de teek net uit zijn poepgaatje steken. Ons baasje is handig met het verwijderen van teken maar eentje uit je poepertje halen is toch andere koek. Maar ze hebben het toch geprobeerd. Hij hield Tich in bedwang terwijl zij met de tekentang de teek eruit haalde. Tich hield zich op het juiste moment werkelijk doodstil. Triomfantelijk stak zij na deze operatie de tekentang omhoog waarin de teek gevangen zat. " Zo, daar heb je geen last meer van"  sprak zij " en het spaart een visite aan de dierenarts uit." 

Strijkplankfanaat

Koe is een echte strijkplankfanaat. Als de strijkplank uitgeklapt staat in de voorkamer

gaat zij er steevast op liggen. De strijkplank is een wankel geval en als zij er op ligt te rollen dan hoor je dat beneden in de woonkamer. Of er iemand aan het schuiven is met meubels, zo klinkt het.

Eigenlijk is de voorkamer van Tichon en mij. Er staat een bed met daarop grote zachte handdoeken waar wij ons op uitstrekken. Elke week worden de handdoeken vervangen door verse. Dat is geen weelde want de handdoeken liggen vol met aarde, zand, klevende zaden van planten ect. Het is op de voorkamer goed vertoeven.(" vertoeven"  vast een werkwoord dat naar mij vernoemd is) s'middags schijnt er de zon  en dan lig je werkelijk zalig op dat bed.  Tegenwoordig komt Koe er dus ook en neemt dan de strijkplank in bezit.  Er is nog iemand die gebruik maakt van "onze"  kamer. De baas (de hijvorm) Hij heeft er een computer staan en zit daar regelmatig achter. Persoonlijk vind ik het wat onrustig dat hij nu juist daar moet gaan zitten maar je doet er niets tegen. Vervelend is ook dat hij het nodig vindt om het gordijn dan dicht te doen. Gevolg de heerlijke zon op het bed verdwijnt. 

Tichon brengt er ook zijn buiten heen. Dan hoor je jump-plof-jump-boem  ( dat is het spelen van de Tich met zijn muis.) Dat duurt een halfuurtje en dan is hij het zat, eet de muis op of gaat slapen.

Tichon: de macho en de mafia

Tich is niet een echte macho dat zou hij wel willen maar hij is gauw bang en dat is iets wat niet bij een macho past.  Het is ook geen vechtersbaas maar als het dan tot een gevecht komt dan zal hij  zich goed doen gelden. 

Een eindje verderop woont een aangelopen kater T. zullen wij hem noemen.

T. is een  jonge kater die ook behoorlijk wat machoneigingen heeft. Wij verdenken hem ervan dat hij connecties heeft bij de mafia. Het valt natuurlijk niet te bewijzen maar zijn gedrag spreekt boekdelen. Hij jaagt Tichon vaak naar huis en bij het horen van de naam T zie je Tichon even slikken. Het komt dan ook regelmatig tot een gevecht. Tich komt dan thuis met een gescheurd oor of met een flinke haal over zijn borst.  Ook T. zit regelmatig bij de dierenarts als hij Tichon of een andere kat is tegengekomen.

Zij zullen nooit vrienden worden. gelukkig moet T. van zijn baasje om 16.00 uur binnen zijn. Na 16.00 zie je Tichon dan ook " fluitend"  naar buiten gaan. 

Gelukkig heeft Tich een Fortje met uitkijkpost waar hij zich in kan terugtrekken waar hij tevens goed zicht heeft op het naderen van een vijand. Voor de vijand is hij volledig onzichtbaar

Wanneer het herfst verliest het Fort zijn camouflage.

Aan een zijde draad

Heb ik jullie al verteld dat mijn leven aan een zijde draad  heeft gehangen.

Welnu 1 ste kerstdag 2002  9.30 zat ik op de kattenbak  en ik poepte daar een ketting van stukje draad-keutel-stukje draad-keutel. Dit was mij nog niet eerder overkomen. Het lastige was dat de draad niet brak. Mijn baasje zag mij met het  merkwaardige kettingtje( het was wel kerst  maar dit slingertje had niet de juiste Kerstkleuren) rondhollen en sloeg alarm. 10.00 uur lag ik op de behandeltafel van de dierenarts.  De dierenarts was zeer bezorgd want hij had net een kat verloren aan dit zelfde verschijnsel. Het kettingtje werd afgeknipt maar daarmee was het probleem niet  opgelost. (Een week ervoor had ik namelijk een klosje garen opgelikt , ik kon niet meer stoppen, gelukkig brak de draad uiteindelijk. En nu scheen die draad in de diepere gedeelten van mijn lijf te zijn gekomen.)

Afijn, ik kreeg een anti-bioticakuur en een spulletje om mijn darmwand te beschermen en daar moesten wij het mee doen.  Ik voelde mij niet lekker en trok mij terug op het hoogste keukenkastje waar ik langzaam wegkwijnde. Ik at niet meer en dronk niet meer.  Operatie was geen optie omdat kattendarmen erg gevoelig zijn  en het snel laten afweten. Mijn baasje heeft met heel veel kunst en vliegwerk en geduld mij weer aan het eten gekregen.Hapje voor hapje. Elke keer poepte ik weer een stukje draad uit. Vervolgens knipte mijn baasje het draadje door en kon ik er weer even tegen. Uiteindelijk bleek dit 3 meter 75 te zijn. Het laatste stukje 50 cm heb ik er uit gespuugd en toen was ik weer geheel de oude. 

Mijn hobby om pluisje en draadjes te eten  heb ik opgegeven zoals je zult begrijpen. 

Tichon: specialiteit muizen en mollen vangen

Specialiteit:  muizen  en mollenvangen.

Maar lui in het gras liggen doet hij ook graag.

Hij doet het vooral goed naast de madeliefjes.

Tich  (afgekort ) is een type apart. Hij kan een kort lontje hebben en ineens uithalen. Dan ben je nog niet jarig want hij heeft flinke klauwen.

Wat ik al vertelde zijn specialiteit is muizen vangen. Spitsmuizen en veldmuizen.

In het begin bracht hij ze springlevend binnen speciaal voor ons baasje. Echt dankbaar was zij daar niet voor. Nu eet hij ze netjes buiten op nadat hij er uitbundig mee gespeeld heeft.  Spitsmuizen zijn niet lekker dus die vangt hij om zijn jachtinstinct te bevredigen.  Maar zo nu een dan een lekker veldmuisje vindt hij prima.

Eigenlijk mag hij die niet eten want hij is gevoelig voor blaasgruis, krijgt nota bene dure struvietvrije brokjes maar hij kan het niet laten. 

Mollen vangen kan hij ook uitstekend. Onze buurman is daar erg blij mee. Hoe hij het doet, ik weet het niet, ik vermoed dat hij erg geduldig bij een molshoop zit te wachten tot hij kan toeslaan. 

Koemoeschka

Hier is zij dan onze Koemoeschka: 

Koe: 

Je ziet mijn stiefzus Koe is een beetje een argwanend type. Maar ik moet zeggen zij is wel erg lief.

Zij mist by the way beide slagtanden. Die heeft zij gewoon verloren op een dag. Later heeft mijn baasje een van die tanden onder de bank teruggevonden. Zij  heeft door het verlies van die tanden wel een iets vriendelijker koppie gekregen. Oorspronkelijk waren die slagtanden erg lang en vielen over haar onderlip. Niet echt flatteus kan ik wel zeggen.

Koe is niet een echte buitenkat, zij vindt het al gauw eng worden. Het liefst blijft zij in de tuin vlak bij haar baasjes.  Wij hebben trouwens een kattenluik, wat erg handig is want wij kunnen naar buiten wanneer wij maar willen. Alleen op 31 december verdwijnt dat luik ineens, zo zie je het en zo zit het verstopt achter een plaat met een stapel hout ervoor. Op 1 januari verschijnt het luik ineens weer en kunnen wij weer naar buiten. Ik heb nooit begrepen waarom dit is. 

Toefli

 19 juli 2008 

Mijn naam is Toefli

 Ik ben een poes van ongeveer 7 jaar oud. Ik heb een oudere stiefzus Koesmoeschka van bijna 15 jaar en een stiefbroer Tichon van 6 1/2 jaar oud. Ik zal jullie later meer over hen vertellen.

Van oorsprong ben ik een wilde kat, toen ik zo'n 4 maanden oud was kwam ik terecht in het kattenasiel en was niet een katje wat je zonder handschoenen aan kon pakken. Ik blies en spuugde tegen een ieder die mij te na kwam. Gelukkig had mijn nieuwe baasje daar geen problemen mee en nam mij inclusief een grote Kooi mee naar huis en er begon een nieuw leven voor mij.

Die kooi was nodig om mij vanuit een veilige plek de wereld te laten verkennen echter na een dag of  10 ging het zo goed dat mijn baasje besloot mij definitief uit de kooi te halen.

Vanaf vandaag zal ik jullie regelmatig vertellen wat ik meemaak of vertellen over gebeurtenissen  uit het verleden.

Mijn eerste levensjaren heb ik in een flat gewoond  samen met Nicky, een zwart witte kater die helaas een heftige nierziekte kreeg waardoor hij kwam te overlijden. Ik was een half jaar oud toen Tichon in mijn leven kwam, een klein opdondertje van 6 weken oud. Ik vond het fantastisch.

Ik nam hem in mijn bek en sleepte hem het hele huis door. Een klein probleem, ik wist niet helemaal goed hoe je dat moest doen dus had ik hem vast bij zijn hals i.p.v bij zijn nek. Tichon vond dat geen probleem alleen mijn baasje maakte zich zorgen. Zij ging voor doe hoe het dan wel moest. Dat had niet veel zin, ik bleef stug mijn eigen methode handhaven. Ik was de hele dag met hem bezig en had geen ogenblik meer rust. Af en toe ging ik naar de badkamer waar ik liggend op de koude vloer weer een beetje tot mijzelf kwam.

Toen Tichon en ik 2 jaar oud waren, deed onze stiefzus Koemoeschka haar intreden in de flat.

Volgens mijn baasje is zij een " erfenis" . Dat moet ik natuurlijk even uitleggen: Zij woonde met haar zusje bij de ouders van mijn baasje. Toen de ouders overleden moest er een nieuwe plek voor hen gezocht worden. Eerst werden die twee samen  bij een vriendin geplaatst van mijn baasje maar dat ging fout. Koemoeschka was bang voor de andere katten daar in huis. Dus kwam zij bij ons en van de regen in de drup want:  Erfenis of niet. Tichon kon het ook niet laten haar flink te pesten.  Koemoeschka (afgekort Koe)  kon daar niet tegen en kwam op een gegeven moment niet meer van de bank af zo bang was zij voor Tichon. Mijn baasje had  haar kattenbak naast te bank gezet omdat zij anders gewoon, hoe zal ik het zeggen, naast de bank haar je weet wel ging zitten doen.  Mijn baasje  deed er werkelijk alles aan om te zorgen dat het goed kwam tussen die twee. Van rustgevende druppels tot feromonen. Niets hielp! Het werd alleen maar erger Koe kreeg  van de stress een huidziekte en werd bijna helemaal kaal, alleen haar pootjes en het puntje van haar staart waren nog met vacht bekleed. Zij werd een treurige verschijning. Koe kreeg  uiteindelijk visoliedruppels en gelukkig haar vacht kwam weer terug. Maar de pesterijen van Tichon bleven bestaan.  Mijn baasje wist niet meer hoe zij dit op kon lossen. Zij belde met het asiel om raad te vragen en eigenlijk was het advies breng haar naar het asiel dit gaat niet meer goed komen. Maar mijn baasje is er een van het volhoudende type dus ging Koe niet naar het asiel.

Eind 2004 kwam er onverwacht een oplossing. Mijn baasjes( het zijn er namelijk eigenlijk twee een hij en een zij) gingen verhuizen  naar het huis van haar ouders. Kunnen jullie mij nog volgen? Dit huis kende Koe goed want daar had zij jaren gewoond voordat zij bij ons kwam. 

Wij werden als eerste verhuisd. Tichon en ik vonden het maar niets dat nieuwe huis wij zaten bibberend achter het gordijn te wachten op wat er ging komen. Koe had tijdens de verhuizing de hele auto onder gesch.........ten moest dus eerst uitgebreid gewassen worden voordat zij de woonkamer mocht betreden.

Schreeuwend liet zij zich schoonmaken en nog nat van het wassen werd zij op de woonkamer vloer gezet. Zij keek om zich heen  en......... "dit ken ik"  was er van haar snuit af te lezen. En jawel madam voelde zich meteen thuis en rende vol vreugde het hele huis door. Tichon en ik deden er iets langer over. Maar wij hebben het alledrie nu goed naar ons zin. Vooral de tuin en het buiten zijn bevalt ons zeer goed.

Ik zal Koemoeschka aan jullie voorstellen: