Aan een zijde draad

Heb ik jullie al verteld dat mijn leven aan een zijde draad  heeft gehangen.

Welnu 1 ste kerstdag 2002  9.30 zat ik op de kattenbak  en ik poepte daar een ketting van stukje draad-keutel-stukje draad-keutel. Dit was mij nog niet eerder overkomen. Het lastige was dat de draad niet brak. Mijn baasje zag mij met het  merkwaardige kettingtje( het was wel kerst  maar dit slingertje had niet de juiste Kerstkleuren) rondhollen en sloeg alarm. 10.00 uur lag ik op de behandeltafel van de dierenarts.  De dierenarts was zeer bezorgd want hij had net een kat verloren aan dit zelfde verschijnsel. Het kettingtje werd afgeknipt maar daarmee was het probleem niet  opgelost. (Een week ervoor had ik namelijk een klosje garen opgelikt , ik kon niet meer stoppen, gelukkig brak de draad uiteindelijk. En nu scheen die draad in de diepere gedeelten van mijn lijf te zijn gekomen.)

Afijn, ik kreeg een anti-bioticakuur en een spulletje om mijn darmwand te beschermen en daar moesten wij het mee doen.  Ik voelde mij niet lekker en trok mij terug op het hoogste keukenkastje waar ik langzaam wegkwijnde. Ik at niet meer en dronk niet meer.  Operatie was geen optie omdat kattendarmen erg gevoelig zijn  en het snel laten afweten. Mijn baasje heeft met heel veel kunst en vliegwerk en geduld mij weer aan het eten gekregen.Hapje voor hapje. Elke keer poepte ik weer een stukje draad uit. Vervolgens knipte mijn baasje het draadje door en kon ik er weer even tegen. Uiteindelijk bleek dit 3 meter 75 te zijn. Het laatste stukje 50 cm heb ik er uit gespuugd en toen was ik weer geheel de oude. 

Mijn hobby om pluisje en draadjes te eten  heb ik opgegeven zoals je zult begrijpen.