Zoals jullie gelezen hebben denkt mijn stiefbroer Tichon dat hij het toch aardig gemaakt heeft in de kattenwereld. Op zich is dat ook wel zo want ik kan niet anders zeggen dan dat een knappe vent is. Hij heeft een mooie vacht en een elegante loop.
Er is echter iets waar hij zich diep voor schaamt.
Hij kan niet mauwen hij " piept" " iep"
roept hij dan heel benepen in plaats van een mooie golvende miauw. De spitsmuizen in het gemeenteperk " piepen" nog harder dan die arme Tich. Het ergste is, dat ons baasje ( de zijvorm) hem liefkozend " Piepie" noemt. En de sukkel reageert daar ook nog op door meteen naar haar toe te lopen en kopjes te geven.
Die twee ons baasje ( zij) en Tich hebben trouwens een hechte band. Toen wij hier nog niet zo heel lang woonden en geen sloten gewend waren was Tichon per ongeluk aan de overkant van de sloot achter ons huis terecht gekomen en zag geen mogelijkheid meer om terug te komen.
Ons baasje ( zij) riep hem en Tich kreeg het benauwd, hij zag geen enkele mogelijkheid om naar haar toe te rennen behalve dan....... jawel via de sloot zelf. Plons! Hoorde ons baasje achter zich en even later streek er een drijfnatte Tichon langs haar kuiten. Hij moet gedacht hebben " de dood of de gladiolen" maar ik moet naar mijn baasje toe.
Ik moet bekennen dat dit toch wel een macho prestatie is want katten hebben het niet zo op water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten