Naar binnen piepen

Vroeger in de tijd van het hemelbed , toen wij nog met z'n drieën waren: Tichon, zij baasje en ikzelf beleefde wij 's nachts fijne tijden. Wij sliepen namelijk alle drie in het hemelbed. Dat was ook geen probleem want er was plaats zat. Maar ja toen deed " hij " zijn intrede en toen was het hemelbed verboden terrein voor ons. Wij denken echter nog vaak terug aan die fijne tijd. Toen wij ons heerlijk tegen ons baasje aan konden nestelen of lekker in haar knieholte liggen of doodordinair boven op haar. En natuurlijk verbolgen zijn als zij zich verroerde want zo doe je dat als je kat bent. Maar zoals ik al zei het is verleden tijd.

Tich probeert vooral midden in de nacht nogal eens binnen te piepen als hij of zij slaperig naar de WC strompelt ( dan heb je ook de meeste kans) want dan zijn ze niet op hun scherpst. 

Vannacht nog dacht Tich, ik doe een poging. Zij ging naar de WC hij lief kopjes geven en aardig met haar mee terug wandelen naar de slaapkamer en zodra de deur opgaat floep... naar binnenschieten.

Helaas  zij pakte hem voor het floepen in haar arm en met een elegante zwaai  schoof  zij hem over het laminaat de inloopkast in.

 Ja, daar had hij niet van terug. Tegen de tijd dat zijn schuif tot stilstaan was gekomen, was zij reeds de slaapkamer binnen gepiept.  Tich zat beteuterd op de gang. Even liep hij nog wat heen en weer en toen ging hij maar op  het bed voor liggen. Het had zo mooi kunnen zijn.