bloemen en vazen

 Koe is een beetje een trutje zoals jullie inmiddels wel hebben kunnen opmaken uit mijn verhalen

Zij is overgevoelig en het is niet gauw goed. 

Zo houdt zij wel van knuffelen maar wil niet opgepakt worden, dan schreeuwt zij moord en brand. Zij kleeft wel de hele dag aan het baasje ( zij) wil graag tegen haar aanzitten of op haar zij plaats nemen als zij ligt maar niet op schoot. 

Zij komt ook nooit bij ons liggen dat vindt zij eng. Wel wast zij ons af en toe. Persoonlijk  ben ik daar niet zo blij mee want zij riekt uit haar bekje. En voor je weet " riekt"  je eigen mooie vacht ook zo. Maar ja, zij bedoelt  het wel goed. 

Zij heeft nog een rare tik. Mijn baasje vindt het leuk om bloemen neer te zetten soms doet zij dat in kleine lage vaasjes. Welnu Koe vindt het op haar beurt erg leuk om de bloemen er uit te plukken  en vervolgens het water in de vaas op te drinken. En dat terwijl er een grote schaal met water buiten staat  speciaal voor ons. 

 

Egel in de achtertuin

Toen wij hier net woonde was de tuin nog een grote wildernis. Het gras stond 30 cm hoog en de tuin stond vol uitgeschoten struiken. Op een dag zat mijn baasje in de tuin en hoorde steeds een zacht geritsel van papier of plastic. Ze besloot eens nader te bekijken waar dat geritsel vandaan kwam. 

Tussen de struiken zag zij een stukje plastic heen en weer bewegen. Eerst dacht zij dat het een van ons was die dat stukje plastic te pakken had maar nee .... het bleek een egeltje te zijn. Hij had een soort tunneltje gebouwd van bladeren en was nu bezig dit te bekleden met plastic. ( slim van zo'n beest want plastic is goed waterdicht)Mijn baasje was blij verrast: een egeltje in de tuin, dat is toch enig. Elke avond hoor je gebrom en geritsel en stekels die tegen elkaar aan schuren. Dit gebeuren duurt een ongeveer uur. Als de egel klaar is met zijn toilet en het is donker genoeg, gaat hij volgens vaste routes de tuin door richting  het gemeente perk. Elke avond gebeurt het hetzelfde ritueel. Dus mijn baasje besloten in de tuin te gaan zitten zodat hij langs haar moest lopen. En jawel hoor, na enige tijd  werd het wachten beloond. Hij kwam uit zijn holletje en liep een beetje schommelend de tuin door naar het gemeenteperk. Onderweg stootte hij op mijn baasje, hij snuffelde even aan haar schoen en liet zich beschijnen met het kleine zaklampje en vervolgde  zijn weg . Verder rondscharrelend in het gemeente perk af en toe een slakje etend of een sappig wormpje. Pas tegen de ochtend komt hij weer terug en slaapt de verdere dag totdat het toilet maken weer gaat beginnen.

Wij katten vinden het prima zo'n rustige gast in je tuin. Helaas is de tuin opnieuw aangelegd en hoewel de baasje hebben gezorgd dat er een " egelhuisje"  in kwam is dit tot heden onbewoond gebleven.

Poten

Boven de modderpoot van Tichon.  Daaronder twee elegante voorpoten van mijzelf, bevallig naast een klein paddenstoeltje, althans dat is dat bruine ding vlak naast mijn poot.

Zoals je ziet oogt de poot van Tichon weinig verzorgd.  De modder en het zand zijn rijk vertegenwoordigt.  Koe wilde haar poten niet op de foto hebben, dus helaas kan er geen vergelijkend waarde onderzoek plaatsvinden. Behalve dat er verschil zit in uiterlijk bewegen wij ons ook verschillend voort. Ik loop zwierig met kleine stapjes en mijn voetjes hoor je niet.

Tichon daarentegen loopt ook wel elegant maar je hoort duidelijk het parket kraken onder zijn poten  en als hij zich op de eerste verdieping voortbeweegt kan je het makkelijk vergelijken met een olifant hoewel dat is  geen goede vergelijking, want juist olifanten bewegen zich uiterst voorzichtig en onhoorbaar voort op hun zachte voetzolen. Nee, dan lijkt Tich dus meer op een hossend paard als hij op de eerste verdieping loopt.

Toetjes

Koemoeschka is gek op toetjes. Niet alle want zij heeft zo haar voorkeuren. Kwark, yoghurt, vanille vla, karnemelkse pap, ijs allemaal goed.

Na het warme eten s' avonds zal zij in de buurt blijven in de hoop een toetje te kunnen veroveren.

Als zij de koelkastdeur hoort en zij hoort het baasje lepels pakken uit de la dan weet zij dat het zover is.

Hoe teleurstellend als dan blijkt dat ze chocolademousse eten want dat is nou net een toetje waar zij geen pest aan vindt. Verontwaardigd dat er niets beters ter tafel komt draait zij zich om en " begraaft"  nadrukkelijk het niet gewenste toetje. 

Ik geef niets om toetjes, ik heb veel liever een lekker brokje, stukje rosbief of kip. Ik ben een kat die meer van hartig houdt. Voor verse vis kan je mij wakker maken. Dat vind ik echt het einde.  Tich was dol op sla in zijn jonge jaren en macaroni vond hij ook erg lekker. 

Nu krijgt hij dat niet meer omdat hij blaasgruisgevoelig is. Gelukkig heeft het baasje speciale anti-blaasgruissnoepjes in huis. Dat vinden wij alledrie erg lekker.  Ons baasje roept dan met een hoog stemmetje " Snoeoeoepies" en wij staan meteen alle drie paraat. Merkwaardig genoeg zit er graan in die snoepjes. Niet iets waar een kat nu voor warm loopt.

Ziek?

Enige tijd geleden kwamen de baasjes thuis van boodschappen doen. Tich ligt boven op het bed in de voorkamer. Omdat de baasjes wat moeten regelen bij de computer ( die naast het bed) staat, wordt het hem wat te onrustig en sjokt hij naar beneden. Beneden aangekomen blijft hij midden in de kamer zitten zombie-achtig voor zich uit kijkend. Elke beweging is er een te veel. Moeizaam sloft hij naar zijn mand bij het raam en gaat daar zeer omzichtig een plek zoeken. Het baasje wat hem inmiddels in de gaten hield, kijkt bezorgd. Dit is niet des Tichs om zich zo door het huis te bewegen. Tich kijkt niet meer op of om is in zijn mand gezakt en sluit zijn oogjes. Baasje nog meer gealarmeerd. Dit klopt niet! Zij roept de andere baas erbij.  Die is laconiek en denkt dat hij waarschijnlijk gewoon moe is. Het baasje (zij) bedenkt dat zij hem met het toverwoord " Snoepjes"  misschien wel uit deze apathische houding kan wekken. Maar meneer heeft geen zin en verblikt of verbloost niet. Nu is er echt ongerustheid. Het zij-baasje besluit de dierenarts te bellen misschien heeft Tich last van een verstopt piemeltje door een venijnig struvietjekristalletje. De dierenarts stelde voor om met Tich langs te komen en de zaak nader te bekijken. De carrier wordt van zolder gehaald en Tich wordt erin gestopt. Wij andere katten kijken dan met een blik toe van" wij gelukkig dit keer niet" 

Tich in de auto en naar de dierenarts. Gelukkig woont deze niet ver. Bij de dierenarts  wordt Tich uitgebreid onderzocht. ( vindt Tich niet leuk) Blaas is goed, piemeltje is goed, eigenlijk kan de dierenarts niet ontdekken wat er aan de hand is. Maar hij ziet ook wel dat Tich niet zichzelf was. Temperatuur gemeten niet verhoogd. Tja.... dan  kan je niet veel meer. Tich dus naar huis.

Tich heeft vervolgens uren maar dan ook uren achtereen geslapen. 's nacht ging zij even bij hem kijken om te zien of het goed  met hem was. Tich begon een beetje bij te trekken en had zowaar weer zin in een snoepje. Moeizaam strompelde Tich als een kat van 80 de trap af en at een paar brokje en ging weer slapen.

De volgende dag is hij weer aardig oude. Nog een beetje stram in de poten maar toch.....Wat het geweest is? Een gevecht? Een enorme inspanning geleverd, wij weten het niet. Tich wil er verder niet over praten zelfs niet tegen mij!

Watermanagement

Nee, dit heeft niets met Willem Alexander te maken maar alles met Tichon. 

Tich klooit namelijk graag met water! Al toen hij jong was, vond hij het erg leuk om zijn waterbakje heen en weer te schuiven en te bekijken hoe het water over de rand liep en op de vloer terecht kwam.

Mijn baasjes waren daar niet echt blij mee want regelmatig ontstond er een waterballet. Maar Tich was er niet van af te brengen. Uiteindelijk kochten mijn baasje een waterbak die zo zwaar was dat het Tich niet lukte het ding heen en weer te schuiven. Dat hielp.

Tich heeft nog een merkwaardig eigenschap, hij is dol op douchewater. Als een van de baasjes onder de douche staat, zit hij geduldig te wachten tot hij of zij klaar is. Zodra het baasje de douche verlaat, wringt hij zich langs hun benen en begint de douchevloer droog te likken.

Soms gaat hij aan de doucheslang hangen in de hoop dat er nog wat water uitloopt wat hij vervolgens weer kan oplikken. Als hij op deze manier te weinig water naar zijn zin krijgt gaat hij  "  dwingend piepen" om meer water krijgen. Pas als het baasje opnieuw de douche aanzet en er een flinke scheut water de douchevloer bedekt is hij tevreden.  Hij zit  dan midden in de douche juist onder het straalgedeelte van de douche en  als het baasje snel handelt dan lukt het om Tich een nat pak te bezorgen. De druppels blijven als parels in zijn vacht hangen. Tich deert dat niet, zo heeft hij nog wat meer water om op te likken. 

 

Leuk vijvertje

Mijn baasjes hebben een onderhoudsvrije voortuin. Deze bestaat uit split en grote keien. Gelukkig staat er ook een krulwilg in en wat varens en twee manden met lavendel. Om de boel wat op te leuken wilde mijn baasje een grote bak kopen die als mini vijvertje kon dienen. En strak plan moet ik zeggen.

Dus de bak kwam er werd gevuld met  kiezel en waterplanten. De waterplanten zaten in een potje en kon je dus laten zinken in de de vijver. Wij katten vonden het een prima drinkbak.

Helaas  bleken de planten na een week weg te rotten dus  er werden nieuwe planten gekocht. Dit maal een oesterplantje en wat sierkroos. Een week later alles verrot! Opnieuw werden er nieuwe waterplanten gekocht, ditmaal een waterhyacint en opnieuw wat sierkroos. Ook dit gaat rotte eierig ruiken en wordt weggegooid. Het baasje vist wat kroos uit de sloot. Dat zal het toch zeker wel doen. Nou nee!!!! resultaat mooie grote bak met stinkend bruin water en vol met afgevallen wilgenblaadjes. Een lekkere drinkbak? Nee, niet meer!

Effe matten

Zo af en toe is het prettig om even te matten met Tichon. Even meten wie de sterkste is. Dat is hij natuurlijk maar ik ben sneller en wendbaarder.

Ik lag vanmiddag heerlijk in het gras toen meneer ineens dreigend bij mij kwam staan.  Met zijn voorpoot hengelde hij naar mijn voetzolen om een reactie uit te lokken. Ik blijf liggen en beweeg me niet. Weer hengelde hij naar mijn voetzolen met zo'n gemeen priemend nageltje. Ik kan niet langer afwachtend blijven liggen, ik moet reageren, dus ik haal uit.  Tich deinst achteruit, bolle rug en opnieuw zijn poot dreigend in de lucht.  Ik vlieg op hem af en grijp hem in zijn nek. Even hebben wij elkaar vast en dan stuiven wij uit elkaar. Klaar! Zo gaat dat met onze gevechten.

Ons baasje heeft dit op een afstandje zitten bekijken en erger nog ze heeft het digitaal vastgelegd.  Ze laat het ons mooi zelf uitvechten. Het enige wat ik eraan overgehouden heb is een bek vol haar want Tich zit in de rui.

Sokkenspel

Vroeger toen wij nog in de flat woonde was mijn favoriete spelletje sokken vangen op het hemelbed.

Mijn baasje was in het bezit van een grote mand vol sokken. De taak van mijn baasje was sokken opgooien in mijn richting zodat ik ze elegant hoogspringend uit de lucht kon plukken. Ik had dan dikke lol.

Als de mand leeg was vulde mijn baasje de mand opnieuw met de sokken die inmiddels her en der lagen en het feest begon weer opnieuw. 

Ik kon maar niet genoeg  krijgen van dit spelletje.

Van de week probeerde mijn baasje dit spelletje met Tichon te spelen. Het hemelbed hebben wij niet meer maar je kan het spelletje ook goed spelen op de overloop op de eerste verdieping. Vanuit de inloopkast gooide mijn baasje de sokken op in de richting van Tichon in de hoop dat hij ze uit de lucht zou plukken. De eerste sok ging rakelings langs zijn koppie maar Tich plukte hem niet uit de lucht. Mijn baasje deed een tweede poging weer reageerde Tich niet. De derde sokkenprop werd eveneens met een elegante zwaai richting Tich gegooid. Hij ging recht op zijn kop af maar Tich reageerde niet.

Tok...... de sokkenprop kwam midden op de kop van Tich terecht. Even bleef Tich beduusd zitten toen draaide hij zich om en liep verbouwereerd de trap af. Hij vond het geen leuk spelletje. 

Jurre : de mislukte hulphond

Een tijdje terug kwamen  er vrienden van de baasjes op visite om lekker een hapje te komen eten. Vlak voor ze zouden komen, belde ze op om te zeggen dat ze geen oplossing  hadden voor Jurre hun hond. Ze konden hem alleen thuis laten maar dat was een beetje zielig.

Je moet je weten dat Jurre, een mooie Golden Retriever, een mislukte hulphond is. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat hij gehandicapten zou helpen met kleine taakjes in en om het huis. Echter al snel bleek dat Jurre de materie niet goed in zijn koppie kon krijgen dus werd hij afgeschreven als hulphond en kwam hij terecht bij de desbetreffende vrienden. Hij kent nog wel wat commando's maar niet veel. Wel heeft hij een zwak voor speelgoedbeesten en knuffels het liefst verzamelt hij ze de hele dag door.

Mijn baasjes hadden geen bezwaar: dus Jurre kwam mee.

Jurre lag braaf op het parket in de woonkamer. Volledig in camouflage want het parket was exact dezelfde kleur als hijzelf. Dat maakte dat wij niet door hadden dat er iets vreemds in de huiskamer aanwezig was. Een voor een wandelden wij niets vermoedend de woonkamer in.  Zolang Jurre niet bewoog hadden wij niets in de gaten. Echter toen Jurre langzaam omhoog kwam moesten wij toch allemaal even  slikken want wat was hij groot. Koetje was helemaal gefascineerd  door Jurre en hing ondersteboven aan de trap om toch geen moment van de reus te missen. Ikzelf ging brokjes eten in de keuken en terwijl ik dat deed snuffelde Jurre aan mijn staart. Eigenlijk vinden wij het wel leuk zo'n  zachte lieve reus in huis. Wij hebben  er zeker geen problemen mee als onze baas  zou besluiten een blindegeleide hond aan te schaffen. Maar helaas denkt hij daar zelf anders over.

Soortgenoten

Een beetje een excuus voor deze foto. Tich ligt er wat ongegeneerd bij.

Soortgenoten: Er wonen hier in de buurt nogal wat katten.  Aan de overkant van de straat wonen twee katten Sien en Dirkje.  Twee lapjeskatten . Sien laat zich aanhalen door mijn baasje en vindt het ook leuk om een beetje met ons te spelen. Dirkje daarentegen is veel eenkenniger en moet niets van ons hebben. Een eindje verderop woont Sjef een dikke rode kater die veel in de vensterbank ligt.

Natuurlijk hebben wij T van de mafia.  Die mij zowaar gisteren een dikke staart bezorgde en mij naar binnen joeg.  Dan is er nog een zwarte kater  die af en toe achter onze tuin loopt en niet te vergeten onze buurpoes M.  Een straat verder woont een Cyper die op Tich lijkt. Je zou hier zo Cats kunnen gaan opvoeren.

Ik zelf ben van het type elke confrontatie maar zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Ik heb geen hekel aan ze maar ik laat de boel niet escaleren. Als ze het te bont maken kunnen ze wel een mep van mij verwachten. Omdat ik vroeger een " wilde" kat ben geweest heb ik het ook niet zo op mensen.  Mijn baasjes vormen daarop een uitzondering. Ik laat mij door vreemden niet aanhalen en als ze ( de mensen) te dicht bij komen ben ik vertrokken. Soms komt er visite bij ons thuis die ik wel aardig vind en heel enkele keer laat ik mij dan voorzichtig aanhalen. 

Ik ben wel heel nieuwsgierig als ik buiten een vrachtwagen zie staan dan klim ik naar binnen om de lading beter te bekijken.  Soms gaat dat bijna fout en zou die vrachtwagen met mij erin zomaar wegrijden. Gelukkig had mijn buurman het bijtijds in de gaten en voorkwam zo een onnodige verhuizing.

Breezergirl

Ik hou van stappen, ik ben uren weg. Mijn baasje zou dolgraag een camera op mijn kopje bevestigen om te zien wat ik allemaal beleef en hoe groot mijn werkterrein is. Mijn werkterrein is erg groot daar heeft mijn baasje geen idee van. Is misschien maar goed ook.  

Daar wij een kattenluik hebben kan ik s'nachts volop naar buiten en dat doe ik ook.  Tegen de ochtend ben ik dan uitgeteld en ga dan slapen  op het bed in de voorkamer tot diep in de dag. Om vervolgens  met een slaperig koppie  en een nog traag lijffie om een uur of drie eindelijk eens te  op te staan. " Ha daar hebben wij de breezergirl"  zegt mijn baasje dan. Ik begrijp dat niet helemaal dat Girl kan ik nog vatten maar wat heb ik in hemelsnaam met Breezers te maken.

Ik drink alleen maar water.

Vakantie

Als er iets is waar wij alledrie de pest aan hebben dan is dat vakanties. Niet onze eigen vakantie natuurlijk maar die van onze baasjes. 

Meestal gaan zij gelukkig maar een keer per jaar op vakantie maar soms gaan zij ook nog een paar weekenden weg. Op slag zijn alle routines anders en daar kan je als kat niet zo goed tegen.

Je krijgt op andere tijden eten, er komen vreemden ( de baasjes van M) in je huis en er is niemand waar je eens even lekker mee kan knuffelen. (Al moet ik zeggen dat de baasjes van M erg lief zijn en goed voor ons zorgen.)

Koe lijdt hieronder het meest, die gaat werkelijk zitten kniezen tot zij weer terug zijn. Ikzelf trek en dan ook een paar dagen gewoon op uit.

Af en toe ga ik even langs het huis om te zien of er al weer volk is  en als dat nog niet het geval is trek ik verder. Ik ben nu eenmaal een avontuurlijk katje. De baasjes van M maken zich daarover zorgen maar ik duik weer op als ik denk dat het zinvol is. Ik kan zelf uitstekend voor een maaltijd zorgen en ik red mij dus wel. Koe niet a: zij is te oud om nog iets te vangen. b. mist zij twee slagtanden die bij het vasthouden van de prooi toch noodzakelijk zijn. c: ze krijgt de prooi niet meer weg met haar oude bekje.  Dus iets voor haar meenemen heeft ook geen zin. Tich is eigenlijk nog het minst van slag. Als hij maar eten krijgt en lekker op het bed voor kan slapen dan is het wel goed. Ze moeten echter niet proberen hem te aaien want dan kan je een haal verwachten.

Spitsmuizen

Het stikt hier van de spitsmuizen  en veldmuizen. Wat dat betreft  komt een beetje huiskat hier  goed aan zijn trekken. Spitsmuizen hebben een soort slurfje wat zeer bewegelijk is en vlijmscherpe tandjes. Daar heeft mijn baasje een keer mee kennisgemaakt toen zij trachtte er een te redden uit de klauwen van Tich. Ik vind spitsmuizen niet lekker dus ik doe geen moeite meer om ze te vangen maar Tich vindt het een leuke sport. Soms eet hij er per ongeluk een op. Die blijft niet lang in zijn buik zitten want spitsmuizen zijn niet te verteren. Er zit dan maar een ding op: het zooitje weer uitbraken. s 'nachts hoor je de spitsmuizen fluiten ( dat is het geluid dat zij maken een soort tsjirp) Dan hoor je ook meteen dat er zich grote families bevinden in het gemeenteperk achter ons huis. Volgens mij jagen spitsmuizen s'nachts op insecten want het zijn vleeseters.

Overdag kom je ze niet veel tegen of ze moeten dood zijn. Laatst lag er op het trottoir  voor ons huis een heel spoor van  dode spitsmuizen. In de buurt stikt het hier van de katten dus geen wonder.  Hoewel je overdag niet echt spitsmuizen tegen komt, gebeurt  het regelmatig dat  als Tich langs het gemeenteperk naar onze tuin loopt en je uit de struiken het waarschuwend gefluit van de spitsmuizen hoort. Net of ze tegen elkaar zeggen "  daar komt hij,  daar komt hij,de moordenaar." Tich trekt zich er weinig van aan en loopt gewoon verder.

Een goed buur is beter dan verre vriend

Naast ons woont M, een lapjekat. Nou zijn lapjeskatten meestal wat moeizaam in de omgang met  andere katten en M is daar een goed voorbeeld van. M komt niet veel buiten, scharrelt wat in de achtertuin en gaat eigenlijk de tuin niet uit.

Tussen onze tuinen staat een dichte schutting.

Echter de planken zijn om en om aan de palen vastgemaakt zodat er steeds een kier ontstaat waar je een beetje doorheen kan kijken. Je  kan door die kier alleen maar naar beneden kijken.

Wij kijken er alledrie regelmatig door de kieren want je moet toch op de hoogte zijn van wat er in de wereld gebeurt. Koe is eigenlijk bang voor M en ik moet ook niet veel van haar hebben, ik ga haar liever uit de weg. Tich niet! Die zit geduldig  naast de schutting totdat hij haar hoort en gaat dan over tot uitlokken. Hij weet dat zij de pest aan hem heeft maar hij weet ook dat zij niet goed bij hem kan komen.

Dus wat doet Tich, hij steekt zijn lange poten door de kieren en wacht op reactie. Hij houdt zich verder heel stil want dat zorgt voor het juiste effect. Het effect laat meestal niet erg lang op zich wachten. M begint hysterisch te krijsen zodra zij zijn poot gewaar wordt.  Snel trekt Tich zijn poot weer terug en gaat een eindje verderop bij de schutting  zijn gehengel herhalen. M. blijft hoog krijsen en raakt buiten zichzelf van woede. Meestal komt het baasje van M of ons eigen baasje naar buiten om ze uit elkaar drijven. Want beiden katten kunnen dit grapje lang volhouden. Tich loopt vervolgens heel nonchalant  de tuin uit hij is tevreden het is weer gelukt. 

Babbelkous

Koemoeschka betekent babbelkous.

Een naam die Koe eer aan doet want zij babbelt de hele dag en heeft overal commentaar op. 

Probeert ook altijd het laatste woord te hebben.

Als Tichon binnen komt door het kattenluik en zij wordt hem gewaar dan zegt zij iets. Mijn baasje denken dat zij iets onaardigs zegt want zo klink het. Maar ik als medekat weet beter.

Ook geeft zij antwoord als er iets tegen haar gezegd wordt.  Deze antwoorden hebben vaak

een verwijtende ondertoon in de oren van onze baasjes. Maar wij katten kennen dat niet. Wij geven  gewoon antwoord en daar moet je geen menselijke eigenschappen aan verbinden.

Het valt trouwens niet mee om met mensen te communiceren. Je moet erg goed articuleren willen zij er iets van begrijpen. Ikzelf ben meer het " eh, eh"  type  ik doe dit zeer nadrukkelijk, ik miauw dus ook niet maar spreek daarentegen wel goed gearticuleerd. Meestal begrijpen de baasjes mij wel. Alleen " hij" wil mij nog weleens niet begrijpen. Hoewel ik hem tegenwoordig goed getraind heb op het geven van brokjes. Als ik verschijn vliegt hij overeind om mij van extra lekkere brokjes te voorzien. Dat werkt zullen wij maar zeggen.

" Hij"  ( baas) is een bijzondere figuur.  Wij kwamen er wat laat achter maar hij ziet bijna niets. Dat heeft soms tot gevolg dat hij je compleet omver loopt en dat je door de lucht heen vliegt. Dus hebben wij  door dat je met een wijde bocht om hem heen moet lopen. Tichon overdrijft dit wat, want zo is hij, en laat wel heel nadrukkelijk merken dat hij heus rekening met hem houdt. 

Tich heeft ook tijden zijn ogen zitten bekijken, hij kon maar niet begrijpen dat daar niets van viel af te lezen.  Hij ( baas)bleef ook onverstoorbaar terugkijken zonder eens genoeglijk en geruststellend met zijn ogen te knipperen. Dat is niet kats. Nu zijn wij er aardig aan gewend maar het blijft een beetje lastig. Lig je heerlijk op de wasmachine grijpt hij ineens in je vacht omdat hij denkt dat je een stuk achtergebleven wasgoed bent. Nou, dan schrik je echt wel even.

Tichon is een slimme donder die maakt wel eens misbruik van de situatie. Als hij ( de baas) een broodje met rosbief zit te eten, ziet hij je niet aankomen en dat weet Tichon, dus het is hem al eens gelukt een deel van de rosbief te veroveren. En dan op veilig afstand de boel lekker oppeuzelen.

Vreemd bezoek in de houtopslag

Afgelopen winter ging ons baasje naar de houtopslag om voor de houtkachel een stapeltje hout te halen. Zij pakte  wat stukken uit een van de vakken en draaide zich om, om naar de woonkamer terug te lopen toen zij een zacht een  piepje hoorde.... ( nee Tich was het niet, het was beslist wat ijler.) Het piepje was weer opgehouden en mijn baasje vervolgde haar weg...... opnieuw hoorde zij het rare piepje. Het Baasje draaide zich om en bekeek onderzoekend de houtopslag en wat zag zij voor de houtopslag op de grond liggen een klein vleermuisje, zodra zij het in het vizier kreeg begon het kleine beestje opnieuw erbarmelijk te piepen.

Mijn baasje ging naar binnen om een oude handdoek te pakken en daarmee het vleermuisje weer in de houtopslag te leggen want kennelijk was hij daar uitgekukeld. Tichon had het gepiep ook gehoord en keek nieuwgierig naar de houtopslag. Hij kon niet ontdekken wat het gepiep toch voort bracht. Nu lag er dus een vleermuisje ingewikkeld in een handdoek in de houtopslag. Dat vond mijn baasje niet echt een puik idee zeker niet met Tichon in de buurt en belde dus de dierenambulance.

Een half uur later reed er een enorme ambulance voor ( daar had een paard in gekund) het miezerige beestje werd in een klein doosje gedaan en  reed in de enorme ambulance de straat uit.

Schaamte

Zoals jullie gelezen hebben denkt mijn stiefbroer Tichon dat hij het toch aardig gemaakt heeft in de kattenwereld. Op zich is dat ook wel zo want ik kan niet anders zeggen dan dat een knappe vent is. Hij heeft een mooie vacht en een elegante loop.

Er is echter iets waar hij zich diep voor schaamt. 

Hij kan niet  mauwen hij " piept"   " iep"

roept hij dan heel benepen in plaats van een mooie golvende miauw.  De spitsmuizen in het gemeenteperk  " piepen" nog harder dan die arme Tich.  Het ergste is, dat ons baasje ( de zijvorm) hem liefkozend " Piepie" noemt. En de sukkel reageert daar ook nog op door meteen naar haar toe te lopen en kopjes te geven.

Die twee ons baasje ( zij) en Tich hebben trouwens een hechte band. Toen wij hier nog niet zo heel lang woonden en geen sloten gewend waren was Tichon per ongeluk aan de overkant van de sloot achter ons huis terecht gekomen en zag geen mogelijkheid meer om terug te komen.

Ons baasje ( zij) riep hem en Tich kreeg het benauwd, hij zag geen enkele mogelijkheid om naar haar toe te rennen behalve dan....... jawel via de sloot zelf. Plons!  Hoorde ons baasje achter zich en even later streek er een drijfnatte Tichon langs haar kuiten. Hij moet gedacht hebben " de dood of de gladiolen" maar ik moet naar mijn baasje toe.

Ik moet bekennen dat dit toch wel een macho prestatie is want katten hebben het niet zo op water.

Teken

Zoals jullie weten vind ik het buiten leven helemaal het einde er is echter een maar.

Teken: spinachtig beestjes die je bloed opzuigen en er dan uit zien als een nieuw soort bessen.

Je hebt niet veel last van zo'n teek maar zij hebben soms gevaarlijke bacteriën bij zich waar je erg ziek van kan worden  en je kan er zelfs aan overlijden.

Nu wonen wij in een gebied waar het werkelijk stikt van de teken. Dagelijks lopen wij wel een teek op. Mijn baasje heeft dan ook op elke verdieping een tekentang liggen en is bovendien erg handig in het verwijderen van deze beestjes. Daarnaast krijgen wij ook elke maand anti-tekendruppels toegediend en dat helpt uitstekend. Alleen Koe heeft deze druppels niet nodig want die komt niet verder dan onze achtertuin.

Tichon heeft een keer een teek in zijn poepertje gehad. Je zag het lijf van de teek net uit zijn poepgaatje steken. Ons baasje is handig met het verwijderen van teken maar eentje uit je poepertje halen is toch andere koek. Maar ze hebben het toch geprobeerd. Hij hield Tich in bedwang terwijl zij met de tekentang de teek eruit haalde. Tich hield zich op het juiste moment werkelijk doodstil. Triomfantelijk stak zij na deze operatie de tekentang omhoog waarin de teek gevangen zat. " Zo, daar heb je geen last meer van"  sprak zij " en het spaart een visite aan de dierenarts uit." 

Strijkplankfanaat

Koe is een echte strijkplankfanaat. Als de strijkplank uitgeklapt staat in de voorkamer

gaat zij er steevast op liggen. De strijkplank is een wankel geval en als zij er op ligt te rollen dan hoor je dat beneden in de woonkamer. Of er iemand aan het schuiven is met meubels, zo klinkt het.

Eigenlijk is de voorkamer van Tichon en mij. Er staat een bed met daarop grote zachte handdoeken waar wij ons op uitstrekken. Elke week worden de handdoeken vervangen door verse. Dat is geen weelde want de handdoeken liggen vol met aarde, zand, klevende zaden van planten ect. Het is op de voorkamer goed vertoeven.(" vertoeven"  vast een werkwoord dat naar mij vernoemd is) s'middags schijnt er de zon  en dan lig je werkelijk zalig op dat bed.  Tegenwoordig komt Koe er dus ook en neemt dan de strijkplank in bezit.  Er is nog iemand die gebruik maakt van "onze"  kamer. De baas (de hijvorm) Hij heeft er een computer staan en zit daar regelmatig achter. Persoonlijk vind ik het wat onrustig dat hij nu juist daar moet gaan zitten maar je doet er niets tegen. Vervelend is ook dat hij het nodig vindt om het gordijn dan dicht te doen. Gevolg de heerlijke zon op het bed verdwijnt. 

Tichon brengt er ook zijn buiten heen. Dan hoor je jump-plof-jump-boem  ( dat is het spelen van de Tich met zijn muis.) Dat duurt een halfuurtje en dan is hij het zat, eet de muis op of gaat slapen.

Tichon: de macho en de mafia

Tich is niet een echte macho dat zou hij wel willen maar hij is gauw bang en dat is iets wat niet bij een macho past.  Het is ook geen vechtersbaas maar als het dan tot een gevecht komt dan zal hij  zich goed doen gelden. 

Een eindje verderop woont een aangelopen kater T. zullen wij hem noemen.

T. is een  jonge kater die ook behoorlijk wat machoneigingen heeft. Wij verdenken hem ervan dat hij connecties heeft bij de mafia. Het valt natuurlijk niet te bewijzen maar zijn gedrag spreekt boekdelen. Hij jaagt Tichon vaak naar huis en bij het horen van de naam T zie je Tichon even slikken. Het komt dan ook regelmatig tot een gevecht. Tich komt dan thuis met een gescheurd oor of met een flinke haal over zijn borst.  Ook T. zit regelmatig bij de dierenarts als hij Tichon of een andere kat is tegengekomen.

Zij zullen nooit vrienden worden. gelukkig moet T. van zijn baasje om 16.00 uur binnen zijn. Na 16.00 zie je Tichon dan ook " fluitend"  naar buiten gaan. 

Gelukkig heeft Tich een Fortje met uitkijkpost waar hij zich in kan terugtrekken waar hij tevens goed zicht heeft op het naderen van een vijand. Voor de vijand is hij volledig onzichtbaar

Wanneer het herfst verliest het Fort zijn camouflage.

Aan een zijde draad

Heb ik jullie al verteld dat mijn leven aan een zijde draad  heeft gehangen.

Welnu 1 ste kerstdag 2002  9.30 zat ik op de kattenbak  en ik poepte daar een ketting van stukje draad-keutel-stukje draad-keutel. Dit was mij nog niet eerder overkomen. Het lastige was dat de draad niet brak. Mijn baasje zag mij met het  merkwaardige kettingtje( het was wel kerst  maar dit slingertje had niet de juiste Kerstkleuren) rondhollen en sloeg alarm. 10.00 uur lag ik op de behandeltafel van de dierenarts.  De dierenarts was zeer bezorgd want hij had net een kat verloren aan dit zelfde verschijnsel. Het kettingtje werd afgeknipt maar daarmee was het probleem niet  opgelost. (Een week ervoor had ik namelijk een klosje garen opgelikt , ik kon niet meer stoppen, gelukkig brak de draad uiteindelijk. En nu scheen die draad in de diepere gedeelten van mijn lijf te zijn gekomen.)

Afijn, ik kreeg een anti-bioticakuur en een spulletje om mijn darmwand te beschermen en daar moesten wij het mee doen.  Ik voelde mij niet lekker en trok mij terug op het hoogste keukenkastje waar ik langzaam wegkwijnde. Ik at niet meer en dronk niet meer.  Operatie was geen optie omdat kattendarmen erg gevoelig zijn  en het snel laten afweten. Mijn baasje heeft met heel veel kunst en vliegwerk en geduld mij weer aan het eten gekregen.Hapje voor hapje. Elke keer poepte ik weer een stukje draad uit. Vervolgens knipte mijn baasje het draadje door en kon ik er weer even tegen. Uiteindelijk bleek dit 3 meter 75 te zijn. Het laatste stukje 50 cm heb ik er uit gespuugd en toen was ik weer geheel de oude. 

Mijn hobby om pluisje en draadjes te eten  heb ik opgegeven zoals je zult begrijpen. 

Tichon: specialiteit muizen en mollen vangen

Specialiteit:  muizen  en mollenvangen.

Maar lui in het gras liggen doet hij ook graag.

Hij doet het vooral goed naast de madeliefjes.

Tich  (afgekort ) is een type apart. Hij kan een kort lontje hebben en ineens uithalen. Dan ben je nog niet jarig want hij heeft flinke klauwen.

Wat ik al vertelde zijn specialiteit is muizen vangen. Spitsmuizen en veldmuizen.

In het begin bracht hij ze springlevend binnen speciaal voor ons baasje. Echt dankbaar was zij daar niet voor. Nu eet hij ze netjes buiten op nadat hij er uitbundig mee gespeeld heeft.  Spitsmuizen zijn niet lekker dus die vangt hij om zijn jachtinstinct te bevredigen.  Maar zo nu een dan een lekker veldmuisje vindt hij prima.

Eigenlijk mag hij die niet eten want hij is gevoelig voor blaasgruis, krijgt nota bene dure struvietvrije brokjes maar hij kan het niet laten. 

Mollen vangen kan hij ook uitstekend. Onze buurman is daar erg blij mee. Hoe hij het doet, ik weet het niet, ik vermoed dat hij erg geduldig bij een molshoop zit te wachten tot hij kan toeslaan. 

Koemoeschka

Hier is zij dan onze Koemoeschka: 

Koe: 

Je ziet mijn stiefzus Koe is een beetje een argwanend type. Maar ik moet zeggen zij is wel erg lief.

Zij mist by the way beide slagtanden. Die heeft zij gewoon verloren op een dag. Later heeft mijn baasje een van die tanden onder de bank teruggevonden. Zij  heeft door het verlies van die tanden wel een iets vriendelijker koppie gekregen. Oorspronkelijk waren die slagtanden erg lang en vielen over haar onderlip. Niet echt flatteus kan ik wel zeggen.

Koe is niet een echte buitenkat, zij vindt het al gauw eng worden. Het liefst blijft zij in de tuin vlak bij haar baasjes.  Wij hebben trouwens een kattenluik, wat erg handig is want wij kunnen naar buiten wanneer wij maar willen. Alleen op 31 december verdwijnt dat luik ineens, zo zie je het en zo zit het verstopt achter een plaat met een stapel hout ervoor. Op 1 januari verschijnt het luik ineens weer en kunnen wij weer naar buiten. Ik heb nooit begrepen waarom dit is. 

Toefli

 19 juli 2008 

Mijn naam is Toefli

 Ik ben een poes van ongeveer 7 jaar oud. Ik heb een oudere stiefzus Koesmoeschka van bijna 15 jaar en een stiefbroer Tichon van 6 1/2 jaar oud. Ik zal jullie later meer over hen vertellen.

Van oorsprong ben ik een wilde kat, toen ik zo'n 4 maanden oud was kwam ik terecht in het kattenasiel en was niet een katje wat je zonder handschoenen aan kon pakken. Ik blies en spuugde tegen een ieder die mij te na kwam. Gelukkig had mijn nieuwe baasje daar geen problemen mee en nam mij inclusief een grote Kooi mee naar huis en er begon een nieuw leven voor mij.

Die kooi was nodig om mij vanuit een veilige plek de wereld te laten verkennen echter na een dag of  10 ging het zo goed dat mijn baasje besloot mij definitief uit de kooi te halen.

Vanaf vandaag zal ik jullie regelmatig vertellen wat ik meemaak of vertellen over gebeurtenissen  uit het verleden.

Mijn eerste levensjaren heb ik in een flat gewoond  samen met Nicky, een zwart witte kater die helaas een heftige nierziekte kreeg waardoor hij kwam te overlijden. Ik was een half jaar oud toen Tichon in mijn leven kwam, een klein opdondertje van 6 weken oud. Ik vond het fantastisch.

Ik nam hem in mijn bek en sleepte hem het hele huis door. Een klein probleem, ik wist niet helemaal goed hoe je dat moest doen dus had ik hem vast bij zijn hals i.p.v bij zijn nek. Tichon vond dat geen probleem alleen mijn baasje maakte zich zorgen. Zij ging voor doe hoe het dan wel moest. Dat had niet veel zin, ik bleef stug mijn eigen methode handhaven. Ik was de hele dag met hem bezig en had geen ogenblik meer rust. Af en toe ging ik naar de badkamer waar ik liggend op de koude vloer weer een beetje tot mijzelf kwam.

Toen Tichon en ik 2 jaar oud waren, deed onze stiefzus Koemoeschka haar intreden in de flat.

Volgens mijn baasje is zij een " erfenis" . Dat moet ik natuurlijk even uitleggen: Zij woonde met haar zusje bij de ouders van mijn baasje. Toen de ouders overleden moest er een nieuwe plek voor hen gezocht worden. Eerst werden die twee samen  bij een vriendin geplaatst van mijn baasje maar dat ging fout. Koemoeschka was bang voor de andere katten daar in huis. Dus kwam zij bij ons en van de regen in de drup want:  Erfenis of niet. Tichon kon het ook niet laten haar flink te pesten.  Koemoeschka (afgekort Koe)  kon daar niet tegen en kwam op een gegeven moment niet meer van de bank af zo bang was zij voor Tichon. Mijn baasje had  haar kattenbak naast te bank gezet omdat zij anders gewoon, hoe zal ik het zeggen, naast de bank haar je weet wel ging zitten doen.  Mijn baasje  deed er werkelijk alles aan om te zorgen dat het goed kwam tussen die twee. Van rustgevende druppels tot feromonen. Niets hielp! Het werd alleen maar erger Koe kreeg  van de stress een huidziekte en werd bijna helemaal kaal, alleen haar pootjes en het puntje van haar staart waren nog met vacht bekleed. Zij werd een treurige verschijning. Koe kreeg  uiteindelijk visoliedruppels en gelukkig haar vacht kwam weer terug. Maar de pesterijen van Tichon bleven bestaan.  Mijn baasje wist niet meer hoe zij dit op kon lossen. Zij belde met het asiel om raad te vragen en eigenlijk was het advies breng haar naar het asiel dit gaat niet meer goed komen. Maar mijn baasje is er een van het volhoudende type dus ging Koe niet naar het asiel.

Eind 2004 kwam er onverwacht een oplossing. Mijn baasjes( het zijn er namelijk eigenlijk twee een hij en een zij) gingen verhuizen  naar het huis van haar ouders. Kunnen jullie mij nog volgen? Dit huis kende Koe goed want daar had zij jaren gewoond voordat zij bij ons kwam. 

Wij werden als eerste verhuisd. Tichon en ik vonden het maar niets dat nieuwe huis wij zaten bibberend achter het gordijn te wachten op wat er ging komen. Koe had tijdens de verhuizing de hele auto onder gesch.........ten moest dus eerst uitgebreid gewassen worden voordat zij de woonkamer mocht betreden.

Schreeuwend liet zij zich schoonmaken en nog nat van het wassen werd zij op de woonkamer vloer gezet. Zij keek om zich heen  en......... "dit ken ik"  was er van haar snuit af te lezen. En jawel madam voelde zich meteen thuis en rende vol vreugde het hele huis door. Tichon en ik deden er iets langer over. Maar wij hebben het alledrie nu goed naar ons zin. Vooral de tuin en het buiten zijn bevalt ons zeer goed.

Ik zal Koemoeschka aan jullie voorstellen: