Doerak in de sloot

Een paar dagen geleden klonk er een ijselijke schreeuw uit de tuin. Het zijbaasje was zich net aan het aankleden en keek samen met mij uit het raam de tuin in. Maar wij zagen niets. Toen het zijbaasje was aangekleed liep zij de tuin in om te achterhalen wat er aan de hand was. Wanja en ik waren het niet want wij waren binnen en hadden heerlijk op het bed van de baasjes gelegen. Doerak was niet binnen en toen het zij baasje aan het eind van de tuin kwam zag zij hem kletsnat rillend op de vuilcontainer zitten. Zij besloot hem mee naar binnen te nemen en hem proberen af te drogen. Dat vond Doerak niet een echt prettig plan. De zwarte modder spatte in het rond en overal waar hij liep , liet hij flink wat zwarte sporen na. Na twee uur wassen , was hij weer aardig het heertje en had hij weer trek in een brokje om de moddersmaak uit zijn bekkie een beetje weg te krijgen.
Hij zijbaasje kon vervolgens gaan soppen, stofzuigen en dweilen om de modder uit het huis te verwijderen.
Waarschijnlijk heeft hij in een gevecht zijn evenwicht verloren en is hij zo in de sloot geraakt. Dit komt mij erg bekend voor het is mij toen ik nog jong was ook een keer overkomen en Wanja ook.
Ik heb toen hij zich zat te wassen naast hem gelegen en toegekeken hoe hij langzaam droger en schoner werd. Hij liet dat ook goed toe. Meehelpen met wassen ja daar kennen wij elkaar nog te kort voor. Dat doe ik graag bij Wanja maar voor Doerak ben ik toch nog een beetje bunzing. Hij is zo groet en sterk ,het is net een massief stuk eiken.
Het gaat trouwens aardig goed tussen on drieën. Ik blaas wel tegen Doerak maar ik heb ook wel ontzag voor hem.
Wanja vindt het leuk om Doerak de weg te versperren als hij door het luik naar binnen wil. Wanja kan uren op de keukenmat liggen op de uitkijk en zo gauw Doerak voor het luik verschijnt , belet hij hem om binnen te komen. Het zijbaasje omzeilt dat probleem door Doerak dan door de deur binnen te laten. Dan heeft Wanja het nakijken.

Vorderingen

Doerak hier op schoot bij het zijbaasje. Ik krijg dagelijks apart wat brokjes omdat Doerak alles voor je het weet opeet. Voor ik het in de gaten had zaten wij samen op het aanrecht aan de brokjes wang aan wang. Toen hij een  brokje voor mijn neus wegkaapte heb ik tegen hem geblazen.  Verder vind ik het wel een interessante kat.  Hij is anders dan Wanja en ik dat dan weer wel.
Van de week hebben wij ook even samen gespeeld met een gedroogde papaverknop. Wij speelde papavervoetbal met zijn drieën. Niet lang  maar het was toch even geinig.
Doerak loopt tegenwoordig door het hele huis. Hij gaat zich steeds meer thuisvoelen. Had ik al verteld dat hij een slecht gebit heeft? Dat komt omdat hij een tijd op straat geleefd heeft. Want hij is nog te jong voor nu al een slecht gebit.
In oktober gaat hij naar de dierenarts ( dat weet hij nog niet) Dan wordt hij gechipt en krijgt hij een complete gezondheidscontrole. Dan kan het  elektronische luik weer in ere hersteld worden.

Bootje

En wat vinden jullie van Doerak?
Ik ben lang uit de lucht geweest dus er is hier veel gebeurt in de tussentijd,  Ik zal een voorbeeld noemen. De Baasjes hebben een bootje gekocht enige maanden geleden. Een bootje van 4, 65 lang met motor. En daar varen zij nu regelmatig mee . Ze schijnen het erg leuk te vinden. Veel vrienden zijn ook al mee geweest.  Het zijbaasje is altijd de roerganger. Wij katten moeten er natuurlijk niets van hebben. Het wiebelt teveel en er is teveel water in de buurt waar je als kat kan in vallen.
Het zijbaasje heeft met haar eerste vaartocht al de vlaggenstok eraf gevaren toen zij onder een lage brug doorgingen.  Nu heeft zij de slag van het varen aardig te pakken. Ook het afmeren en aanleggen gaat goed.
Zij waren aanvankelijk  op zoek geweest naar een opvouwbare boot. Ja heus dat bestaat. Maar het is toch een wat comfortabeler versie geworden met lekker kussens en wat meer ruimte. Zij gingen op een zaterdag even kijken bij een watersportwinkel en een uur later hadden zij een boot gekocht.
Ze hebben tegenwoordig ,daar zij met pensioen is, ook meer tijd om zo iets geks te doen.
De komende tijd zal ik jullie weer een beetje beter op de hoogte houden.

Doerak

Hoi, Ik ben Doerak.  Zo heet ik nu. Dim vroeg mij om mij even zelf voor te stellen
Dus dat doe ik dan maar.
Ik ben een kater van  ruim 5 jaar oud en  een beetje een stoere man.  Eigenlijk ben ik vrij massief, stevig met een mooie dikke vacht. Door het goede eten glanst mijn vacht nu ook weer mooi. Ik heb eerst een ander baasje gehad. Maar die liet mij veel op straat zwerven . En aangezien ik altijd honger heb, ben ik op zoek gegaan naar een nieuw eetadres.
Ik heb mijzelf een beetje opgedrongen aan ze maar ik had ook niet veel keus toen zij mij bij het asiel vrij lieten.
Tot nu toe bevalt het mij hier wel. Ik krijg goed te eten en aandacht. Het heeft even geduurd voordat ik de nieuwe baasjes voldoende vertrouwde  om mij te laten aanhalen. Eigenlijk is dat hele proces nog snel gegaan tot verbazing van mijzelf.
Nu geniet ik van de aaien en de knuffels en zit ik zelfs graag op schoot. Zij mogen zelfs mijn buik en voetjes aaien.  Ik kijk een beetje bedenkelijk op de foto dat komt omdat ik niet van het klikgeluid hou wat de camera voortbrengt, Ik hou ook immers niet van stofzuigers.
Net heb ik samen met Wanja en Dim nat voer gehad. Dan gillen wij alle drie, zo lekker vinden wij dat.
Het zijbaasje heeft net ook wat teken verwijderd , daar moet ik nog wel aan wennen. Maar zij doet het heel voorzichtig en knuffelt mij ook gelijk. Gelukkig heb ik ook druppels in mijn nek gehad tegen de teken dus als er 1 blijft zitten is het niet zo erg.
Dit was het wel even ik ga gauw weer in de vensterbank liggen of op de rugleuning van de bank.

Nieuwe Huisgenoot

Ik geloof dat ik het er al eerder over gehad heb, wij hadden maanden lang een eter extra in ons huis.
Een zwarte kater (ongecastreerd) die vrolijk al onze brokjes op at. Toen hij in huis begon te sproeien kwam er een electronisch luik en kon hij niet meer naar binnen. Hij begon te vermageren en er slecht uit te zien. Dus besloot het zijbaasje er achter te komen of hij een baas had. Dat lukte niet dus werd de dierenbescherming ingeschakeld.  Er kwam een vangkooi in de tuin om de kater te vangen.
Wel eerst liep Wanja twee keer de vangkooi in en schrok zich een hoedje en ik deed het ook nog een keer dunnetjes over. Maar niet veel later werd de zwarte kater gevangen. Met de dierenambulance werd hij naar het asiel gebracht,. Daar zou gekeken worden naar zijn gezondheid, zou gecastreerd worden en er zou een nieuw huis voor hem worden gezocht of hij zou worden vrijgelaten in een zwerfkatten gemeenschap als hij niet herplaatsbaar zou blijken.
14 dagen later zaten de baasjes samen met de buren gezellig te eten en wie verscheen er met een boos snuitje voor de openslaande deuren ...... de zwarte kater..... Verbazing alom.
Dus belde het zijbaasje het asiel en daar vertelde zij haar dat hij weer was losgelaten omdat hij niet herplaatsbaar is. Nou ja.........
Het zijbaasje vond dat zo zielig en het hijbaasje merkwaardig genoeg ook dus zijn zij hem eten gaan geven. Hij was wel gecastreerd gelukkig. Eerst was hij een soort lat kat want hij was schichtig maar al heel snel kon het zijbaasje hem aaien. Omdat de stap binnenhuis te wonen voor hem nog erg groot was , werd er een hondenhok met zachte bekleding gekocht om hem de wintermaanden goed door te laten komen. Wij vinden dat hok erg leuk, je kan er in schuilen als het regent. Wanja slaapt er ook in. Maar de zwarte kater liet het hok links liggen. Het baasje heeft contact gezocht met de plaatselijke dierenhulpgroep en die vertelde haar dat deze zwarte kater een geschiedenis heeft. Het is een door zijn baasje verwaarloosde kat. Ook zijn zoon zwerft hier rond Die wordt elders in de wijk in de gaten gehouden door iemand. Hij bleek niet gechipt te zijn.
Hij heeft nu een nieuwe naam gekregen Doerak en is ongeveer 5 jaar oud .
Omdat het zo goed met hem ging is nu het kattenluik opgesteld en kan hij nu vrij in en uit lopen en  eten naar believen. En dat doe hij...... Wat is het een enorme eter zeg! Gelukkig waakt het zijbaasje over ons eten anders zouden wij geen brokje meer binnen krijgen. Dan is alles op voordat wij kunnen beginnen.
Grappig is wel dat het eigenlijk een lieve laconieke kater is. Wij blazen wel tegen hem maar hij niet tegen ons. Hij zit tegenwoordig zeer graag op schoot en laat zich van harte aaien. Hij spint zelfs een beetje.  Het is inmiddels een flinke stevige kater geworden. Hij is nu bijna dik te noemen.
Wij accepteren hem wel hoor af en toe snuffelen wij aan elkaar maar wij moeten elkaar nog beter leren kennen. Geinig is wel dat hij bang is voor de stofzuiger dan rent hij gauw naar buiten en wacht tot het zijbaasje klaar is. Zo'n grote kater en dan bang voor de stofzuiger...... Nu ligt hij in de vensterbank op de kikivit te slapen iets wat hij ook graag en veel doet.

Kattenluik 2

Het eerste  kattenluik de electronische versie althans heeft niet goed gefunctioneerd. Dus is hij omgeruild voor een zelfde luik maar dan wel werkend. Het viel niet goed in het slot en was niet goed in te stellen.
Dat omruilen ging voorbeeldig en nu hebben wij een luik dat ons goed binnen en buiten laat en de grote zwarte kater die hier kom eten en sproeien buitensluit.
Die zit nu regelmatig voor de openslaande deuren naar binnen te loeren en sproeit onze hele tuin onder maar.... hij kan niet meer bij ons eten. En dat geeft rust daar kan je zeker van zijn.
Het zijbaasje twijfelt of die zwarte kat wel een baasje heeft. Zij vindt het ook wel een beetje zielig.
Nou ik niet, eindelijk kan ik zonder problemen mijn huis in en eten waneer ik maar wil.
Ze zeggen wel eens de hond in de pot te vinden. Nou wij vonden de kat in de pot. En nog een flinke ook en bovendien een grote eter.

Kivikis nieuw huisje

Kivikas heet het nieuwe mandje. Een geinig ding. Met meerdere mogelijkheden zoals ik al snel ontdekte. Zo gauw ik het ding zag kroop ik er in. Ligt erg leuk hoor binnen. Maar ja ik ben nogal gewend aan het oude mandje dus dacht ik er moeten meer mogelijkheden zijn en zie hier.

Namelijk:

Zo kan het ook Hahaha.....

Vervroegd pensioen

O ja dat vergeet ik helemaal te vertellen. Het zijbaasje is sinds half januari van dit jaar met vervroegd pensioen.
ik weet niet waarom ik voor deze foto koos maar ik vind de oude boom wel bij zaken als pensioen passen hahahaha. Laat het zijbaasje het maar niet zien dat ik haar met een oude boom vergelijk.
Het is flauw dat ik er geintjes over maak want eigenlijk vind ik het te gek dat zij nu altijd thuis is.
Ik kan haar weer knuffelen zo vaak ik maar wil. En met zo'n nieuw luik is het ook handig dat zij er altijd is. Zij kan de boel dan goed in de gaten houden. Persoonlijk denk ik dat het hijbaasje het ook wel leuk vindt dat zij nu altijd thuis is. Want dan kunnen zij samen leuke dingen ondernemen.
Weten jullie wel dat ik het hijbaasje elke keer als ik binnen kom even begroet door langs zijn benen te strijken. Ik kom nooit bij hem op schoot nou ja behalve dan als hij op de WC zit te p......... Daar zit hij meestal lekker lang en dan nestel ik  mij op zijn schoot en prik van genoegen in zijn blote dijbenen en knieën.  Dat vindt hij beduidend minder leuk. Maar hij jaagt mij niet weg dus eigenlijk vindt hij het toch wel grappig. Als het hijbaasje naar bed gaat en zich uitkleedt naast het bed, zit ik op het bed en voordat hij er erg in heeft strek ik mij uit om tegen zijn rug op te staan. Dat doe ik gelukkig voor hem zonder nagels. Meestal hoor ik dan een zacht gegrinnik van het het hijbaasje. Dat vindt hij wel degelijk vertederend. Als hij eenmaal in bed ligt verdwijn ik weer en hebben Wanja en ik het huis weer helemaal voor ons zelf.

Electronisch chip gestuurd kattenluik

Wat zijn wij toch moderne katten geworden. Eerst al een litterrobot en nu een electronisch kattenluik.

De baasje waren de ongewenste gast zat die ons eten opschrokte en de boel binnen onder sproeide.

Dat vroeg om een drastische oplossing en die kwam er in de vorm van een kattenluik met smartlap.

Dus de baasjes togen naar de dierenwinkel en kwamen thuis met een duur luik.

Daarna volgde er iets wat zeer leek op Buurman en Buurman ( in dit geval dan Buurman en Buurvrouw.) Want er moesten nieuwe gaten worden geboord in het paneel en daarvoor moet een nieuwe boor gekocht worden. En aangezien hij praktisch blind is kwam de timmermansklus voor haar rekening.

Meten en boren was dus haar taak. Ook het in elkaar  zetten van van het duren luik met snoertjes en bekabeling. Zij had wel fantastisch snel het oude luik uit het betreffende paneel.

Het boren in het paneel veel niet mee daar het met staal verstevigd is. Maar goed er zaten na enige tijd twee gaten in  Maar......... helaas een mm te dicht bij elkaar dus moesten de gaten iets uitgeboord worden. Dit werd een klusje voor het hijbaasje. Maar goed het luik paste toen perfect en kon worden aangesloten op de stroom. En ja toen kwam het programmeren van Wanja en mij. Ik was voor handen dus moest er het eerst aan geloven. Het scannen van mijn chip ging niet meteen goed dus een paar keer werd ik voor het luik gehouden en jawel uiteindelijk klonk er een pieptoon en ik was geprogrammeerd . Wanja was echter in geen velden of wegen te zien Dus die kon nog niet gescand worden. Ik kreeg daarom meteen les in het door het luik naar binnen komen. Voor vreemden katten gaat het luik niet meer open. Ik moet voor het luik gaan staan tot hij met een piep ontgrendeld en dan kan ik naar binnen. In het begin schrok ik wel van die piep. Maar het zijbaasje was slim en legde  op de mat een schoteltje met mijn favoriete hapje nou dan wil ik best wel een paar keer door het luik heen. Als je te langzaam bent met het naar binnen gaan vergrendeld het luik weer waar je bijstaat.

Uiteindelijk kon ook Wanja geprogrammeerd worden en kon het luik zich gaan bewijzen.

Ook Wanja had wat extra motivatie nodig ( het favoriete hapje) om door het luik naar binnen te gaan.

En Wanja gaat zo langzaam dat het luik zich achter hem niet vergrendeld.Dat is op te lossen door de stekker even uit het stopcontact te halen zodat het luik weer gereset wordt. 

Vanmorgen rond een uur of 3.30 kwam onze ongenode gast aan het luik morrelen. Het viel hem goed tegen dat hij niet naar binnen kon. Hij ging buiten voor de openslaande deuren zitten en keek verontwaardigd naar binnen. Hij zag daar wel het zijbaasje zitten en hij zag de eetboom staan maar kon er niet meer bij. Na een half uur droop hij af. Ik ben benieuwd of hij het weer gaat proberen .

Ik hoop dat hij niet al te slim is want dan lukt het hem misschien toch om het luik open te krijgen.

Namelijk door zijn nagel achter het deurtje te slaan en het luik naar buiten te trekken.

Maar goed wij wachten af.

Een donkere nacht........

Afgelopen zaterdag zaten de baasjes bij de buren. Zij hadden daar een etentje. Het liefst ben ik daarbij zelf ook uitgenodigd. Maar helaas de deur bleef dicht. Ik heb uren staan schreeuwen maar dat hielp niet. Het zijbaasje kwam af en toe naar buiten als zij een sigaartje ging roken. Dan sprong ik meteen bij haar op schoot om mij wat te laten troosten. Aan het eind van de avond besloot het gezelschap om de buiten haard aan te steken om zo onder het genot van een lekker wijntje de avond af te sluiten. Het zijbaasje ging even zijn fleecejack halen uit de klompenhok ( ja zo heet bij ons de aanbouw waar de garderobekast zit) Wanja en ik gingen met hem mee echter........
De volgende ochtend kwam het zijbaasje naar beneden en hoorde voordat zij de trap af ging een zacht miauwtje. Ze herkende gelijk mijn stemgeluid en riep mijn naam. Ik miauwde weer. Het zijbaasje ging op het geluid af en ontdekte in de garderobekast ( die dicht was) Wanja die er met een zacht miauwtje  uit stapte. Mij vond ze daar echter niet. Ik besloot dat het tijd werd om opnieuw te miauwen en jawel hoor het zijbaasje deed de meterkast open die naast de garderobe kast zit. En daar zat ik boven op de gasmeter. Hehe eindelijk verlost. Wanja had het nog redelijk ruim gehad in de garderobekast maar ik niet. Ik kan je wel zeggen dat slapen op de gasmeter niet echt je dat is.
Wij stortte ons meteen op de eetboom want die hadden wij behoorlijk gemist. En ik ben even een dikke knuffel gaan halen bij het zijbaasje.
Het zijbaasje kwam er snel achter hoe het een en ander zo gekomen was. Ja het hijbaasje had vrolijk de beiden kasten dicht gedaan toen hij zijn jack haalde en had ons niet gezien en ook niet gehoord.
Dat hij ons niet gezien had was logisch gezien zijn handicap maar dat hij ons niet gehoord heeft blijf ik toch gek vinden.

Mijn kostbare vacht

Vanmorgen zat ik in de tuin te kijken en wat zag ik daar gebeuren...... Daar was een koolmezen paar bezig met de juiste bekleding voor hun nest. Waarschijnlijk voor  het nest  in vogelhuisje dat bij de buren in de tuin hangt.  Maar nu komt het. Pa of Ma koolmees, ik kan zelf het verschil niet goed zien, had een bek vol met  het haar van mijn kostbare vacht. Hij /zij struinde zorgvuldig het hele terras af en propte elk haar die hij of zij tegen kwam in zijn/ haar bek.  Nu moet ik zeggen dat ik een heerlijk zacht vachtje heb dus ik kan mij goed indenken dat het een prima bekleding is voor een nest.  Ik denk dat je het op de foto hierboven niet helemaal goed kan zien. Maar geloof mij het is echt waar.
Het is zo wie zo een drukte van belang in onze tuin. Ook de merels vliegen veelvuldig aan op onze tuin. Daar zitten in het gras lekkere sappig wormen. Ze moeten wel blijven opletten voor Wanja en mij want ik blijf het leuk vinden om ze schrik aan te jagen.
Gisteren heb ik  en Wanja ook weer tekendruppels gehad. Maar goed ook want het is een uitstekend teken jaar. Het zijbaasje heeft al zeker zo'n 20 teken van onze vacht gehaald.  Nu eet ik ook af en toe een lekker veldmuisje en die zitten ook vaak vol met teken. Die stappen dan op mij over als ik zo'n muisje vang en ja dan ben je dus de pineut. Bovendien loop je bij het regelmatig eten van een muis ook wormen op dus daar krijg ik ook druppels voor. Ik vind die druppels erg vervelend, als ik de pipet hoor knakken ben ik meteen alert en als het lukt ben ik dan snel vertrokken. Als ik ze eenmaal toch heb gekregen probeer ze er af te likken maar dat gaat niet  echt goed. Gisteren heeft het zijbaasje om mijn aandacht af te leiden mij en Wanja zacht voer gegeven. Dat vinden wij het einde. Wij miauwen dan hard zalf Wanja piept dan mee.

Nikkelallergie

Deze foto heeft niets te maken met nikkelallergie hoor maar zoals jullie zien vind ik het nog steeds enorm leuk om in kasten te kruipen. Het vervelende hier is dat het zijbaasje de deur dicht schoof en een foto nam.
Maar goed nikkelallergie. Misschien herinneren  jullie je het nog dat enige tijd geleden mijn zijbaasje met de ambulance naar het ziekenhuis moest omdat zij totaal was opgezwollen en dat zij op dat moment net zo blind was ( door dichtgezwellen oogleden) als het hijbaasje.
Uit verder onderzoek bij de Dermatoloog bleek dat zij een nikkelallergie had. Niet alleen bij aanraking maar ook als zij voeding tot zich nam waar nikkel in zat.
Het is verbazend als je hoort waar nikkel allemaal inzit. Noten, spinazie, peulvruchten enz.......
Dat betekent dat het zijbaasje erg goed in de gaten moet houden wat zij eet. Bovendien is zij ook voor heel wat planten allergisch en dat opgestapeld met de nikkel in de voeding doet haar dat opzwellen.
Ik vraag mij ook af of er nikkel in kattenbrokjes zit. Gelukkig hebben Wanja en ik daar geen overgevoeligheid voor.
Ook is het zijbaasje gevoelig voor volkoren producten. Dus eet zij tegenwoordig speltbrood.
Wij krijgen tegenwoordig elke week een Beebox gevuld met biologische producten zoals groenten, fruit, eieren en vlees of vleesvervanger.  Deze week zat er spinazie in dus dat wordt voor haar een probleem. Gelukkig is de beebox  een koolhydraatarme versie dus zit er geen volkoren brood in.
Het bevalt mijn baasjes goed. Wel worden zij de vele knollen tijdens de winter een beetje zat.
Pastinaak, knolselderij, aardperen het komt een beetje hun neus uit. Maar gelukkig gaan wij wat dat betreft betere tijden tegemoet.
Elke week 6 eieren stapelt trouwens ook op in de koelkast. Maar gelukkig wordt het zeer binnenkort Pasen en als zij  de eieren verstoppen in de tuin en niet vinden lost zich dat probleem vanzelf op.

Stoeien

Zoals jullie hier boven zien kunnen wij flink stoeien met elkaar.  Wij zijn natuurlijk half broers en houden zielsveel van elkaar maar daar hoort ook een partijtje stoeien bij op zijn tijd.
Meestal begin ik Wanja eerst te wassen  en dan plotseling bijt ik hem zachtjes in b.v. zijn dij.
Ik hou ook trouw de oren van Wanja bij door ze regelmatig uit te soppen. Wanja vindt dat prima dan hoeft hij het zelf niet te doen. Ik moet zeggen dat ik een handige stoeier ben. Meestal belandt ik bovenop Wanja en kan hij geen kant meer uit.

Een foto van mij zelf

Nadat ik een gekneusde poot heb gehad heb ik de remedie om lekker op mijn rug te liggen behouden.
ik doe het overal. Zoals hier te zien is op de tafel tussen alle papieren.

Eetboom

Dit is nu de een foto van onze nieuwe eetboom. Het ding wat moet voorkomen dat wij te dik worden .
Ik heb het zijbaasje gevraagd mij met eetboom op de foto te zetten. Wat zij meteen deed.
Wij hebben die eetboom trouwens gekregen toen het zijbaasjes bij de dierenarts (DA) geweest was.
Zij liever dan wij natuurlijk. En die vertelde haar doodleuk dat wij te dik worden. Dus vandaar. Persoonlijk denk ik dat dit meer voor Wanja geldt dan voor mij.

Recentelijk hebben de baasjes nieuwe tuinmeubelen gekocht. En ik moet zeggen een uitstekende keus vanuit ons kattenoogpunt.  Een heerlijke bank met zachte kussens waar het als kat in de zon prima vertoeven is.Vooral mijn Broer Wanja is er vaak te vinden. En als het regent en niet zo hard waait doen zij het scherm erboven dicht zodat je ook nog comfortabel droog zit.
De buren hebben een serre laten bouwen en het leuke is dat wij daar van harte welkom zijn. Dus dat is ook een goed alternatief voor ons. Nadeel is dat de serre niet altijd voor ons beschikbaar is. Alleen als de buren daar ook zitten.

Twee weken geleden heb ik de boosheid van het zijbaasje op mijn nek gehaald. Ik had namelijk een turkse tortel gevangen en was bezig die op te eten toen het baasje het ontdekte. Eigenlijk was het niet eens zo lekker ik kreeg steeds veertjes in mijn bek die ik dan weer uitspuugde. Het zijbaasje was over deze vangst zeer ontstemd. Maar ja die Tortels vliegen ook zo onhandig en belanden daarbij al bijna in je bek. ik heb mijn lesje geleerd en vang nu alleen nog muizen, mollen en ratten. Daar zijn de baasjes aanmerkelijk blijer mee. Nou ...... eigenlijk niet altijd. ik heb er nogal een pootje van om vooral muizen levend mee naar binnen te nemen en ze daar los te laten. Daarna ga ik lekker weer naar buiten. Dus het zijbaasje moet die muizen dan vangen. En als ik jullie dan vertel dat ik gemiddeld zo'n 3 muizen per week vang reken maar uit je winst.
Soms laat ik ze binnen achter als zij al dood zijn. Daar wordt het zijbaasje ook niet vrolijk van want zij vindt ze niet altijd meteen. Maar ik kan zeggen dat ze vroeg of wat later toch gevonden worden. Het zijbaasje zegt dan dat zij muis ruikt en gaat op zoek. Zij heeft ook een goede neus voor levende muizen die ruikt zij namelijk ook.

he he daar zijn wij weer

Tjonge Tjonge dat is een tijd geleden dat ik wat van mij liet horen. Ik schaam mij diep.
Maar ja het leven van een kat kan ook heel hectisch zijn. Ik en mijn broer Wanja zijn flink gegroeid inmiddels. Zo erg dat wij nu ons eten zelf moeten hengelen uit een soort eetboom.
Dat was even wennen maar ik ben er erg handig in geworden. Maar ja je moet er wat voor over hebben als je baasje wil dat je niet te dik wordt. Het vervelende is alleen dat wij weer eens een illegale eter( een dikke zwarte kat) hebben. Die komt in de nacht  durft prima door het kattenluik binnen te komen en maait dan met een poot de hele eetboom leeg. En wij ..... wij durven er niets van te zeggen. Meestal vluchten wij naar boven en gaan dan voor het slaapkamerraam (achter )zitten om in de gaten te houden wanneer de dikke zwarte kater weer vertrekt. en hopen dat het zijbaasje de boom weer snel bijvult.
Wel ik beloof jullie dat ik het blog weer ga bijhouden.  Nu heb ik even geen tijd.