Wat zijn wij toch moderne katten geworden. Eerst al een litterrobot en nu een electronisch kattenluik.
De baasje waren de ongewenste gast zat die ons eten opschrokte en de boel binnen onder sproeide.
Dat vroeg om een drastische oplossing en die kwam er in de vorm van een kattenluik met smartlap.
Dus de baasjes togen naar de dierenwinkel en kwamen thuis met een duur luik.
Daarna volgde er iets wat zeer leek op Buurman en Buurman ( in dit geval dan Buurman en Buurvrouw.) Want er moesten nieuwe gaten worden geboord in het paneel en daarvoor moet een nieuwe boor gekocht worden. En aangezien hij praktisch blind is kwam de timmermansklus voor haar rekening.
Meten en boren was dus haar taak. Ook het in elkaar zetten van van het duren luik met snoertjes en bekabeling. Zij had wel fantastisch snel het oude luik uit het betreffende paneel.
Het boren in het paneel veel niet mee daar het met staal verstevigd is. Maar goed er zaten na enige tijd twee gaten in Maar......... helaas een mm te dicht bij elkaar dus moesten de gaten iets uitgeboord worden. Dit werd een klusje voor het hijbaasje. Maar goed het luik paste toen perfect en kon worden aangesloten op de stroom. En ja toen kwam het programmeren van Wanja en mij. Ik was voor handen dus moest er het eerst aan geloven. Het scannen van mijn chip ging niet meteen goed dus een paar keer werd ik voor het luik gehouden en jawel uiteindelijk klonk er een pieptoon en ik was geprogrammeerd . Wanja was echter in geen velden of wegen te zien Dus die kon nog niet gescand worden. Ik kreeg daarom meteen les in het door het luik naar binnen komen. Voor vreemden katten gaat het luik niet meer open. Ik moet voor het luik gaan staan tot hij met een piep ontgrendeld en dan kan ik naar binnen. In het begin schrok ik wel van die piep. Maar het zijbaasje was slim en legde op de mat een schoteltje met mijn favoriete hapje nou dan wil ik best wel een paar keer door het luik heen. Als je te langzaam bent met het naar binnen gaan vergrendeld het luik weer waar je bijstaat.
Uiteindelijk kon ook Wanja geprogrammeerd worden en kon het luik zich gaan bewijzen.
Ook Wanja had wat extra motivatie nodig ( het favoriete hapje) om door het luik naar binnen te gaan.
En Wanja gaat zo langzaam dat het luik zich achter hem niet vergrendeld.Dat is op te lossen door de stekker even uit het stopcontact te halen zodat het luik weer gereset wordt.
Vanmorgen rond een uur of 3.30 kwam onze ongenode gast aan het luik morrelen. Het viel hem goed tegen dat hij niet naar binnen kon. Hij ging buiten voor de openslaande deuren zitten en keek verontwaardigd naar binnen. Hij zag daar wel het zijbaasje zitten en hij zag de eetboom staan maar kon er niet meer bij. Na een half uur droop hij af. Ik ben benieuwd of hij het weer gaat proberen .
Ik hoop dat hij niet al te slim is want dan lukt het hem misschien toch om het luik open te krijgen.
Namelijk door zijn nagel achter het deurtje te slaan en het luik naar buiten te trekken.
Maar goed wij wachten af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten