Sneeuw

Het sneeuwt, en ik zit slim onder de tafel want dan blijf ik droog. Ik zie zo de tuin steeds witter worden. De tafel heeft al een heel wit laagje gekregen. Al die dwarrelende sneeuwvlokjes , leuk toch. Nu floep ik weer gauw naar binnen.

Mijn pootafdrukken blijven in de sneeuw achter.

Nog een paar vlokjes neem ik op mijn vacht mee naar binnen maar daar verdwijnen ze eigenlijk meteen.

Ik zit weer voor de openslaande deuren maar nu aan de droge kant.  Ik kijk nog even in de tuin.

Dan krul ik mij naast Tich die heerlijk in de grote mand ligt te slapen. Tich heeft geen behoefte om naar buiten te gaan. Die ligt of op de schoot van haar of ligt in zijn mand.

Koe is ook niet het wintersporttype, ligt ook liever binnen dan dat zij wandelingen in de sneeuw gaat maken. 

Verkoudheidsperikelen

De herfst is ingevallen dus komen ook de verkoudheidsperikelen weer naar voren. Gevolg zij baasje snipverkouden en het hij baasje ook.

Tich lag gisteren ochtend heerlijk op schoot bij het zij baasje. Het hij baasje lag nog lekker op een oor maar besloot toch om uit bed te komen.

Wat Tich niet wist , dat het verkoudheidsvirus reeds bij het hij baasje had toegeslagen.

Het hij baasje kwam de kamer in en zei ons " goedemorgen"  echter met zo'n zware  schorre stem ( door de virussen) dat Tich zich werkelijk rot schrok. Hij keek ontzet naar  het hij baasje, iets dergelijks qua stemgeluid, had hij hem nooit eerder horen voortbrengen. Dit is foute boel dacht hij. Hij sprong abrupt van haar schoot en vloog als een pijl naar het kattenluik en verdween naar buiten. Het duurde even voordat hij weer naar binnen durfde te komen.  Steeds keek hij met een merkwaardige blik naar het hij baasje. Hij schudde nog net zijn kop niet. Helaas voor Tich ook zondag had het hij baasje nog steeds een rare stem of  soms helemaal geen stem.  Dat laatste vond Tich overigens wel prettig.

Knuffelen

Jullie weten dat ik een vrijgevochten katje ben. Ik struin graag uren lang lekker buiten. Dat klinkt natuurlijk heel stoer maar vanmorgen was het weer zo ver  ........ dan moet ik even knuffelen. Mijn zij baasje zit op de bank en dan kruip ik hoog op haar schouder/boezem en draai eindeloos rondjes, zal ik links gaan zitten of nee toch rechts. Ik duw zo hard tegen het hoofd van het zij baasje dat zij haar hoofd helemaal naar achter moet houden om mij rustig te laten plaatsnemen op mijn favoriete plek.  Wel met enige protest want zij roept dan " Pas op voor mijn nek". Maar ik zet door. Ik vind het helemaal het einde als zij dan zachte piep en sis geluidjes maakt in mijn oor. Als zij er mee ophoudt duw ik mijn kop voor haar mond zodat zij niets anders kan dan opnieuw zachte geluidjes te maken in mijn oor. Pas dan ben ik intens gelukkig. Dit kan ik uren volhouden en zij gelukkig ook. Als het klaar is, eet ik een paar brokjes en ga weer op pad. Zo, ik kan er weer even tegen.

Bessen en andere zaken

Dit boeket heeft een tweede leven gekregen.

Het staat nu op de tuintafel en vormt een heerlijke dis voor verschillende soorten vogels.

Het is favoriet bij een paar dikke merels uit de buurt. De dikke merels jumpen op en neer en met elke opwaartse sprong hebben zij weer een lekkere blauwe bes (rustig negen stuks achter elkaar)te pakken die in een mum van tijd hun keelgat binnen glijdt. De takken vertonen al diverse kale plekken waar voorheen heerlijke sappige bessen hebben gezeten.

Ook komt er af en toe een roodborstje op af , deze stelt zich veel bescheidener op , kijkt eerst of de merels in de buurt  zijn( want die jagen hem weg als zij hem zien) en strijkt dan op een tak neer om voorzichtig een bes te plukken. 

Koolmeesjes en pimpelmeesje komen op de houtopslag af. Zij hangen dan in het " want"  ( aan de stukken hout van de houtopslag) en zoeken dan naar lekkere insecten. Wij katten vinden dit alles fascinerend om te zien en kunnen er niet genoeg van krijgen. Wij zitten op de grote tafel voor de openslaande deuren ( wij zitten zo eerste rang wel te verstaan) en kijken met genoegen naar de grote en kleine fladderaars. Wij hebben de pen op de neus gekregen van ons baasje dat wij ons niet tegoed mogen doen aan deze herfstgasten. Tot nu toe lukt het ons aardig ons te beheersen maar als wij erge trek krijgen ja dan..........