Doerak in de sloot

Een paar dagen geleden klonk er een ijselijke schreeuw uit de tuin. Het zijbaasje was zich net aan het aankleden en keek samen met mij uit het raam de tuin in. Maar wij zagen niets. Toen het zijbaasje was aangekleed liep zij de tuin in om te achterhalen wat er aan de hand was. Wanja en ik waren het niet want wij waren binnen en hadden heerlijk op het bed van de baasjes gelegen. Doerak was niet binnen en toen het zij baasje aan het eind van de tuin kwam zag zij hem kletsnat rillend op de vuilcontainer zitten. Zij besloot hem mee naar binnen te nemen en hem proberen af te drogen. Dat vond Doerak niet een echt prettig plan. De zwarte modder spatte in het rond en overal waar hij liep , liet hij flink wat zwarte sporen na. Na twee uur wassen , was hij weer aardig het heertje en had hij weer trek in een brokje om de moddersmaak uit zijn bekkie een beetje weg te krijgen.
Hij zijbaasje kon vervolgens gaan soppen, stofzuigen en dweilen om de modder uit het huis te verwijderen.
Waarschijnlijk heeft hij in een gevecht zijn evenwicht verloren en is hij zo in de sloot geraakt. Dit komt mij erg bekend voor het is mij toen ik nog jong was ook een keer overkomen en Wanja ook.
Ik heb toen hij zich zat te wassen naast hem gelegen en toegekeken hoe hij langzaam droger en schoner werd. Hij liet dat ook goed toe. Meehelpen met wassen ja daar kennen wij elkaar nog te kort voor. Dat doe ik graag bij Wanja maar voor Doerak ben ik toch nog een beetje bunzing. Hij is zo groet en sterk ,het is net een massief stuk eiken.
Het gaat trouwens aardig goed tussen on drieën. Ik blaas wel tegen Doerak maar ik heb ook wel ontzag voor hem.
Wanja vindt het leuk om Doerak de weg te versperren als hij door het luik naar binnen wil. Wanja kan uren op de keukenmat liggen op de uitkijk en zo gauw Doerak voor het luik verschijnt , belet hij hem om binnen te komen. Het zijbaasje omzeilt dat probleem door Doerak dan door de deur binnen te laten. Dan heeft Wanja het nakijken.

Vorderingen

Doerak hier op schoot bij het zijbaasje. Ik krijg dagelijks apart wat brokjes omdat Doerak alles voor je het weet opeet. Voor ik het in de gaten had zaten wij samen op het aanrecht aan de brokjes wang aan wang. Toen hij een  brokje voor mijn neus wegkaapte heb ik tegen hem geblazen.  Verder vind ik het wel een interessante kat.  Hij is anders dan Wanja en ik dat dan weer wel.
Van de week hebben wij ook even samen gespeeld met een gedroogde papaverknop. Wij speelde papavervoetbal met zijn drieën. Niet lang  maar het was toch even geinig.
Doerak loopt tegenwoordig door het hele huis. Hij gaat zich steeds meer thuisvoelen. Had ik al verteld dat hij een slecht gebit heeft? Dat komt omdat hij een tijd op straat geleefd heeft. Want hij is nog te jong voor nu al een slecht gebit.
In oktober gaat hij naar de dierenarts ( dat weet hij nog niet) Dan wordt hij gechipt en krijgt hij een complete gezondheidscontrole. Dan kan het  elektronische luik weer in ere hersteld worden.

Bootje

En wat vinden jullie van Doerak?
Ik ben lang uit de lucht geweest dus er is hier veel gebeurt in de tussentijd,  Ik zal een voorbeeld noemen. De Baasjes hebben een bootje gekocht enige maanden geleden. Een bootje van 4, 65 lang met motor. En daar varen zij nu regelmatig mee . Ze schijnen het erg leuk te vinden. Veel vrienden zijn ook al mee geweest.  Het zijbaasje is altijd de roerganger. Wij katten moeten er natuurlijk niets van hebben. Het wiebelt teveel en er is teveel water in de buurt waar je als kat kan in vallen.
Het zijbaasje heeft met haar eerste vaartocht al de vlaggenstok eraf gevaren toen zij onder een lage brug doorgingen.  Nu heeft zij de slag van het varen aardig te pakken. Ook het afmeren en aanleggen gaat goed.
Zij waren aanvankelijk  op zoek geweest naar een opvouwbare boot. Ja heus dat bestaat. Maar het is toch een wat comfortabeler versie geworden met lekker kussens en wat meer ruimte. Zij gingen op een zaterdag even kijken bij een watersportwinkel en een uur later hadden zij een boot gekocht.
Ze hebben tegenwoordig ,daar zij met pensioen is, ook meer tijd om zo iets geks te doen.
De komende tijd zal ik jullie weer een beetje beter op de hoogte houden.

Doerak

Hoi, Ik ben Doerak.  Zo heet ik nu. Dim vroeg mij om mij even zelf voor te stellen
Dus dat doe ik dan maar.
Ik ben een kater van  ruim 5 jaar oud en  een beetje een stoere man.  Eigenlijk ben ik vrij massief, stevig met een mooie dikke vacht. Door het goede eten glanst mijn vacht nu ook weer mooi. Ik heb eerst een ander baasje gehad. Maar die liet mij veel op straat zwerven . En aangezien ik altijd honger heb, ben ik op zoek gegaan naar een nieuw eetadres.
Ik heb mijzelf een beetje opgedrongen aan ze maar ik had ook niet veel keus toen zij mij bij het asiel vrij lieten.
Tot nu toe bevalt het mij hier wel. Ik krijg goed te eten en aandacht. Het heeft even geduurd voordat ik de nieuwe baasjes voldoende vertrouwde  om mij te laten aanhalen. Eigenlijk is dat hele proces nog snel gegaan tot verbazing van mijzelf.
Nu geniet ik van de aaien en de knuffels en zit ik zelfs graag op schoot. Zij mogen zelfs mijn buik en voetjes aaien.  Ik kijk een beetje bedenkelijk op de foto dat komt omdat ik niet van het klikgeluid hou wat de camera voortbrengt, Ik hou ook immers niet van stofzuigers.
Net heb ik samen met Wanja en Dim nat voer gehad. Dan gillen wij alle drie, zo lekker vinden wij dat.
Het zijbaasje heeft net ook wat teken verwijderd , daar moet ik nog wel aan wennen. Maar zij doet het heel voorzichtig en knuffelt mij ook gelijk. Gelukkig heb ik ook druppels in mijn nek gehad tegen de teken dus als er 1 blijft zitten is het niet zo erg.
Dit was het wel even ik ga gauw weer in de vensterbank liggen of op de rugleuning van de bank.

Nieuwe Huisgenoot

Ik geloof dat ik het er al eerder over gehad heb, wij hadden maanden lang een eter extra in ons huis.
Een zwarte kater (ongecastreerd) die vrolijk al onze brokjes op at. Toen hij in huis begon te sproeien kwam er een electronisch luik en kon hij niet meer naar binnen. Hij begon te vermageren en er slecht uit te zien. Dus besloot het zijbaasje er achter te komen of hij een baas had. Dat lukte niet dus werd de dierenbescherming ingeschakeld.  Er kwam een vangkooi in de tuin om de kater te vangen.
Wel eerst liep Wanja twee keer de vangkooi in en schrok zich een hoedje en ik deed het ook nog een keer dunnetjes over. Maar niet veel later werd de zwarte kater gevangen. Met de dierenambulance werd hij naar het asiel gebracht,. Daar zou gekeken worden naar zijn gezondheid, zou gecastreerd worden en er zou een nieuw huis voor hem worden gezocht of hij zou worden vrijgelaten in een zwerfkatten gemeenschap als hij niet herplaatsbaar zou blijken.
14 dagen later zaten de baasjes samen met de buren gezellig te eten en wie verscheen er met een boos snuitje voor de openslaande deuren ...... de zwarte kater..... Verbazing alom.
Dus belde het zijbaasje het asiel en daar vertelde zij haar dat hij weer was losgelaten omdat hij niet herplaatsbaar is. Nou ja.........
Het zijbaasje vond dat zo zielig en het hijbaasje merkwaardig genoeg ook dus zijn zij hem eten gaan geven. Hij was wel gecastreerd gelukkig. Eerst was hij een soort lat kat want hij was schichtig maar al heel snel kon het zijbaasje hem aaien. Omdat de stap binnenhuis te wonen voor hem nog erg groot was , werd er een hondenhok met zachte bekleding gekocht om hem de wintermaanden goed door te laten komen. Wij vinden dat hok erg leuk, je kan er in schuilen als het regent. Wanja slaapt er ook in. Maar de zwarte kater liet het hok links liggen. Het baasje heeft contact gezocht met de plaatselijke dierenhulpgroep en die vertelde haar dat deze zwarte kater een geschiedenis heeft. Het is een door zijn baasje verwaarloosde kat. Ook zijn zoon zwerft hier rond Die wordt elders in de wijk in de gaten gehouden door iemand. Hij bleek niet gechipt te zijn.
Hij heeft nu een nieuwe naam gekregen Doerak en is ongeveer 5 jaar oud .
Omdat het zo goed met hem ging is nu het kattenluik opgesteld en kan hij nu vrij in en uit lopen en  eten naar believen. En dat doe hij...... Wat is het een enorme eter zeg! Gelukkig waakt het zijbaasje over ons eten anders zouden wij geen brokje meer binnen krijgen. Dan is alles op voordat wij kunnen beginnen.
Grappig is wel dat het eigenlijk een lieve laconieke kater is. Wij blazen wel tegen hem maar hij niet tegen ons. Hij zit tegenwoordig zeer graag op schoot en laat zich van harte aaien. Hij spint zelfs een beetje.  Het is inmiddels een flinke stevige kater geworden. Hij is nu bijna dik te noemen.
Wij accepteren hem wel hoor af en toe snuffelen wij aan elkaar maar wij moeten elkaar nog beter leren kennen. Geinig is wel dat hij bang is voor de stofzuiger dan rent hij gauw naar buiten en wacht tot het zijbaasje klaar is. Zo'n grote kater en dan bang voor de stofzuiger...... Nu ligt hij in de vensterbank op de kikivit te slapen iets wat hij ook graag en veel doet.

Kattenluik 2

Het eerste  kattenluik de electronische versie althans heeft niet goed gefunctioneerd. Dus is hij omgeruild voor een zelfde luik maar dan wel werkend. Het viel niet goed in het slot en was niet goed in te stellen.
Dat omruilen ging voorbeeldig en nu hebben wij een luik dat ons goed binnen en buiten laat en de grote zwarte kater die hier kom eten en sproeien buitensluit.
Die zit nu regelmatig voor de openslaande deuren naar binnen te loeren en sproeit onze hele tuin onder maar.... hij kan niet meer bij ons eten. En dat geeft rust daar kan je zeker van zijn.
Het zijbaasje twijfelt of die zwarte kat wel een baasje heeft. Zij vindt het ook wel een beetje zielig.
Nou ik niet, eindelijk kan ik zonder problemen mijn huis in en eten waneer ik maar wil.
Ze zeggen wel eens de hond in de pot te vinden. Nou wij vonden de kat in de pot. En nog een flinke ook en bovendien een grote eter.

Kivikis nieuw huisje

Kivikas heet het nieuwe mandje. Een geinig ding. Met meerdere mogelijkheden zoals ik al snel ontdekte. Zo gauw ik het ding zag kroop ik er in. Ligt erg leuk hoor binnen. Maar ja ik ben nogal gewend aan het oude mandje dus dacht ik er moeten meer mogelijkheden zijn en zie hier.

Namelijk:

Zo kan het ook Hahaha.....