Kattenluik 2

Het eerste  kattenluik de electronische versie althans heeft niet goed gefunctioneerd. Dus is hij omgeruild voor een zelfde luik maar dan wel werkend. Het viel niet goed in het slot en was niet goed in te stellen.
Dat omruilen ging voorbeeldig en nu hebben wij een luik dat ons goed binnen en buiten laat en de grote zwarte kater die hier kom eten en sproeien buitensluit.
Die zit nu regelmatig voor de openslaande deuren naar binnen te loeren en sproeit onze hele tuin onder maar.... hij kan niet meer bij ons eten. En dat geeft rust daar kan je zeker van zijn.
Het zijbaasje twijfelt of die zwarte kat wel een baasje heeft. Zij vindt het ook wel een beetje zielig.
Nou ik niet, eindelijk kan ik zonder problemen mijn huis in en eten waneer ik maar wil.
Ze zeggen wel eens de hond in de pot te vinden. Nou wij vonden de kat in de pot. En nog een flinke ook en bovendien een grote eter.

Kivikis nieuw huisje

Kivikas heet het nieuwe mandje. Een geinig ding. Met meerdere mogelijkheden zoals ik al snel ontdekte. Zo gauw ik het ding zag kroop ik er in. Ligt erg leuk hoor binnen. Maar ja ik ben nogal gewend aan het oude mandje dus dacht ik er moeten meer mogelijkheden zijn en zie hier.

Namelijk:

Zo kan het ook Hahaha.....

Vervroegd pensioen

O ja dat vergeet ik helemaal te vertellen. Het zijbaasje is sinds half januari van dit jaar met vervroegd pensioen.
ik weet niet waarom ik voor deze foto koos maar ik vind de oude boom wel bij zaken als pensioen passen hahahaha. Laat het zijbaasje het maar niet zien dat ik haar met een oude boom vergelijk.
Het is flauw dat ik er geintjes over maak want eigenlijk vind ik het te gek dat zij nu altijd thuis is.
Ik kan haar weer knuffelen zo vaak ik maar wil. En met zo'n nieuw luik is het ook handig dat zij er altijd is. Zij kan de boel dan goed in de gaten houden. Persoonlijk denk ik dat het hijbaasje het ook wel leuk vindt dat zij nu altijd thuis is. Want dan kunnen zij samen leuke dingen ondernemen.
Weten jullie wel dat ik het hijbaasje elke keer als ik binnen kom even begroet door langs zijn benen te strijken. Ik kom nooit bij hem op schoot nou ja behalve dan als hij op de WC zit te p......... Daar zit hij meestal lekker lang en dan nestel ik  mij op zijn schoot en prik van genoegen in zijn blote dijbenen en knieën.  Dat vindt hij beduidend minder leuk. Maar hij jaagt mij niet weg dus eigenlijk vindt hij het toch wel grappig. Als het hijbaasje naar bed gaat en zich uitkleedt naast het bed, zit ik op het bed en voordat hij er erg in heeft strek ik mij uit om tegen zijn rug op te staan. Dat doe ik gelukkig voor hem zonder nagels. Meestal hoor ik dan een zacht gegrinnik van het het hijbaasje. Dat vindt hij wel degelijk vertederend. Als hij eenmaal in bed ligt verdwijn ik weer en hebben Wanja en ik het huis weer helemaal voor ons zelf.

Electronisch chip gestuurd kattenluik

Wat zijn wij toch moderne katten geworden. Eerst al een litterrobot en nu een electronisch kattenluik.

De baasje waren de ongewenste gast zat die ons eten opschrokte en de boel binnen onder sproeide.

Dat vroeg om een drastische oplossing en die kwam er in de vorm van een kattenluik met smartlap.

Dus de baasjes togen naar de dierenwinkel en kwamen thuis met een duur luik.

Daarna volgde er iets wat zeer leek op Buurman en Buurman ( in dit geval dan Buurman en Buurvrouw.) Want er moesten nieuwe gaten worden geboord in het paneel en daarvoor moet een nieuwe boor gekocht worden. En aangezien hij praktisch blind is kwam de timmermansklus voor haar rekening.

Meten en boren was dus haar taak. Ook het in elkaar  zetten van van het duren luik met snoertjes en bekabeling. Zij had wel fantastisch snel het oude luik uit het betreffende paneel.

Het boren in het paneel veel niet mee daar het met staal verstevigd is. Maar goed er zaten na enige tijd twee gaten in  Maar......... helaas een mm te dicht bij elkaar dus moesten de gaten iets uitgeboord worden. Dit werd een klusje voor het hijbaasje. Maar goed het luik paste toen perfect en kon worden aangesloten op de stroom. En ja toen kwam het programmeren van Wanja en mij. Ik was voor handen dus moest er het eerst aan geloven. Het scannen van mijn chip ging niet meteen goed dus een paar keer werd ik voor het luik gehouden en jawel uiteindelijk klonk er een pieptoon en ik was geprogrammeerd . Wanja was echter in geen velden of wegen te zien Dus die kon nog niet gescand worden. Ik kreeg daarom meteen les in het door het luik naar binnen komen. Voor vreemden katten gaat het luik niet meer open. Ik moet voor het luik gaan staan tot hij met een piep ontgrendeld en dan kan ik naar binnen. In het begin schrok ik wel van die piep. Maar het zijbaasje was slim en legde  op de mat een schoteltje met mijn favoriete hapje nou dan wil ik best wel een paar keer door het luik heen. Als je te langzaam bent met het naar binnen gaan vergrendeld het luik weer waar je bijstaat.

Uiteindelijk kon ook Wanja geprogrammeerd worden en kon het luik zich gaan bewijzen.

Ook Wanja had wat extra motivatie nodig ( het favoriete hapje) om door het luik naar binnen te gaan.

En Wanja gaat zo langzaam dat het luik zich achter hem niet vergrendeld.Dat is op te lossen door de stekker even uit het stopcontact te halen zodat het luik weer gereset wordt. 

Vanmorgen rond een uur of 3.30 kwam onze ongenode gast aan het luik morrelen. Het viel hem goed tegen dat hij niet naar binnen kon. Hij ging buiten voor de openslaande deuren zitten en keek verontwaardigd naar binnen. Hij zag daar wel het zijbaasje zitten en hij zag de eetboom staan maar kon er niet meer bij. Na een half uur droop hij af. Ik ben benieuwd of hij het weer gaat proberen .

Ik hoop dat hij niet al te slim is want dan lukt het hem misschien toch om het luik open te krijgen.

Namelijk door zijn nagel achter het deurtje te slaan en het luik naar buiten te trekken.

Maar goed wij wachten af.