Even een leuke jeugdfoto. Wat was ik toen nog klein! Maar wel erg schattig vind ik zelf.
Ik Dimmetje ben weer eens verkouden. Ik nies en proest en dat terwijl ik alle nodige vaccinaties gehad heb. Maar ja die werken niet tegen een gewone kattenverkoudheid. Het kriebelt ook onwijs in je neus. Ik wrijf dan driftig met mijn poot over mijn neus om het prikkelen in mijn neus te bedwingen. Ik ben ook de enige in het gezin die verkouden is. Ik heb horen vertellen dat het heerst in de mensenwereld nou in de kattenwereld nu dus ook. Ik ben er wel een beetje appelig van. Ik zoek dan troost bij mijn baasjes en laat mij flink knuffelen. Mijn eetlust is er niet minder van geworden ik eet als een dijker.
Dus slank zal ik niet worden van deze verkoudheid.
Gisteren heb ik een tijdje in de keukenla gezeten. Het hijbaasje had wat uit die la gepakt en natuurlijk niet gezien dat ik erin gekropen was. Gevolg la dicht met Dimmetje erin. Na een tijdje begon ik mij te vervelen en heb ik luid geroepen. Knap van het hijbaasje dat hij mij hoorde en ontdekt heeft waar ik mij bevond want het zijbaasje was aan het werk dus die kon mij niet helpen. Opgelucht stapte ik uit de la. Het was voor mij ook eigenlijk de verkeerde la, helaas werden in deze la niet de kattenbrokjes en kattensnoepje bewaard maar alleen mensenspullen zoals ontbijtkoek en macaroni. Jammer want dan had ik mij helemaal rond kunnen eten. Vette pech voor mij dus.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten