Hier boven zien jullie Dim bezig een decoratieve schaal met nepplant opnieuw samen te stellen.
Inclusief zijn eigen decoratieve waarde. Dit staat symbool voor alle kattenstreken die zij regelmatig uit halen.
Eergisteren was Dim in de garderobekast gedoken en hing daar onderste boven in een lege wijndoos.
Hij kon er zelf niet meer uitkomen want zijn poten maaide onhandig in de lucht. Het zijbaasje plukte hem weer uit de doos en meneer ging verder met zijn streken. Die twee maken s 'morgens zoveel lawaai met dollen dat de buren ze horen donderjagen.
Gisteren aten de baasje sperziebonen. Bij het afhalen ervan zat Dim zo dichtbij dat het zijbaasje bang was dat hij zich zou verwonden aan het mes. Zij gaf hem 1 grote sperzieboon en daar loopt hij nu nog me te spelen. Hij sleept de boon de hele kamer door. Inmiddels heeft hij hem door geknaagd. Af en toe legt hem hem in zijn drinkbak om hem er vervolgens weer uit te vissen. Net Tich want die deed dat ook. Ook wordt hij regelmatig per ongeluk in eenkast opgesloten omdat hij er met zijn kleine neus bovenop wil zitten als de baasje iets opbergen of er juist uithalen. Dan zet hij het op een piepen en wordt hij gelukkig weer ontdekt.
Ikzelf heb dus ook geen rust. Ik ben continue alert op wat ze nu weer gaan doen. Wanja volgt mij nog steeds, heel vervelend. Als hij mij dreigt te volgen door het luik in de kamer draai ik mij snel om en klapper aan het luik en blaas vol overgaven. Dat helpt dan druipt hij af.
Het oog van Wanja is nog steeds een beetje lodderig. Hij wordt nog steeds gedruppeld. Hij moet dan vastgehouden worden door het hijbaasje zodat het zijbaasje secuur kan druppelen. Hij vindt het vreselijk. Zodra de druppel zalf in zijn oog zit schudt hij fanatiek met zijn kop en probeert de zalf er zo gauw mogelijk af te wassen.
Met mijn artrose gaat het nog niet goed. Trap lopen blijft langzaam gaan en is pijnlijk. Ik hoop toch dat die JD brokjes beter gaan werken. Ik moet zeggen ik vind ze erg lekker en eet ze graag.
Ik ben ook netjes afgevallen. Ik ben niet meer de theemuts die ik was.
De rare plek op mijn zij zit er nog steeds. Gelukkig is hij niet open. Afwachten maar hoe dat zich verder gaat ontwikkelen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten