Gebroken staart

Oeps, heb ik weer. Ik heb mijn staart gebroken. Mijn trots ,mijn vaandel! Hij hangt nu geknakt naar beneden. Ik loop er niet meer trots mee in de lucht.

Doodeenvoudig omdat dat niet gaat.Ik ben ook mijn evenwicht een beetje kwijt dus ik zwalk wat.

Ben net bij de dierenarts geweest en die stelde de gebroken staart vast. Gelukkig blijk ik verder in orde, geen letsel aan mijn poten. Ook heb ik geen koorts dus geen infectie. De dierenarts dacht dat ik een lichte aanrijding met een auto heb gehad omdat ook mijn nagels beschadigt zijn. Ik krijg nu pijnstillers en ontstekingsremmer.

Ik mag eigenlijk niet naar buiten dus lig ik nu zielig op het bed in de voorkamer.Het kattenluik is gesloten voor ons allemaal trouwens. Wel net mijn pijnstiller gekregen. Dit hele grapje gaat wel 4 tot 6 weken duren. Volgende week vrijdag mag ik weer naar de dierenarts voor controle.

Vanmorgen wel als troost gerookte meerval gehad dat was erg lekker.

Ik ga verder met simmen want ik ben niet blij dat ik niet naar buiten mag.

Regen en andere zaken

De afgelopen dagen worden gekenmerkt door de hoeveelheid regen die naar beneden valt.

Katten houden niet van regen dat is algemeen bekend. En bij Koe klopt die stelling ook. Als er een druppel valt rent zij als eerste naar binnen.

Tich en ik daarentegen vinden de regen niet zo erg. Onze vacht is zo dik dat de druppels er bovenop blijven liggen. Als wij dan naar binnen gaan is het een kwestie van even schudden en je bent de nattigheid kwijt. De baasjes vinden dat natuurlijk wat minder prettig. Vooral als wij, toch nog enigszins nat, ons op de schoot van het zijbaasje nestelen.

Maar ja " that's live" zullen wij maar zeggen.

De afgelopen dagen heeft het zijbaasje weer voor ons buurmeisje M gezorgd. Ons zijbaasje heeft ook met M buiten gespeeld. M is voorzichtiger geworden want de laatste confrontatie met Tich staat haar nog vers in het geheugen en heeft haar een gebroken poot opgeleverd. Dit gebeurde toen zij probeerde te vluchten via de schutting en met haar poot tussen twee planken kwam vast te zitten. M loopt nog een beetje mank maar gelukkig is haar poot weer aardig geheeld. Tich voelt zich een beetje schuldig want dit was natuurlijk niet zijn bedoeling. M plagen vindt hij erg leuk maar het moet geen letsel teweeg brengen.

Queen in the jungle

De baasjes hebben een nieuw plekje gecreëerd in de tuin en dat heeft Koe inmiddels toegeëigend.

Zij zit daar als een " Queen in the jungle.

De clematis zorgt voor een prima omlijsting. Zelfs als het regent zit je er nog droog.

Hulp

Dat vergeet ik helemaal te vermelden. Wij hebben sinds het zijbaasje uit het ziekenhuis is een hulp in de huishouding. Een man. Een aardige vent moet ik zeggen die goed met dieren kan opschieten. Zijn hulp is ook wel nodig want het zijbaasje kan nog niet veel doen in het huishouden. Normaal doet hij elke week de schoonmaakwerkzaamheden in het huis. Echter van de week heeft J. ( de man in de huishouding) de voortuin onder handen genomen en dat was wel nodig want het onkruid stond een meter hoog. Daar was 3 maanden niets aan gedaan. Het ziet er nu weer puik uit. Het zijbaasje besloot om zelf de achtertuin onder handen te nemen. Dat viel haar niet mee. Eerst grasmaaien , wij hebben een elektrische grasmaaier maar die begaf het. Dus moest zij met de handmaaier verder. Vervolgens moest er onkruid tussen de tegels worden uitgehaald. Dat deed zij als volgt. Zij ging zitten op een tuinstoel en plukte toen in het gebied waar zij voorovergebogen bij kon het onkruid weg. Telkens zette zij de stoel een stukje verder.Zo schoof zij langzaam maar zeker de tuin door. Tussen door moest zij steeds even uitblazen. Afijn, een groot gedeelte van de tuin is nu gedaan. En het ziet er stukken beter uit.

Aan de stok......

Nu Tich en ik wat ouder worden trekken wij er niet meer zo op uit. Vroeger kon ik niet ver genoeg van huis gaan om de wereld te verkennen. Ik vond dat machtig interessant. Tegenwoordig waardeer ik meer dan voorheen de omgeving van onze tuin.

Met name het gemeenteperk achter onze tuin en dat van de buren waardeer ik zeer. Ik lig daar samen met Tich uren lang te pitten tussen de brandnetels. Vaak vangen wij daar net de laatste restjes avondzon. Gisteren heb ik daar ook weer heerlijk gelegen. Ik ben dus meer en meer om en nabij ons huis. Vannacht kreeg ik het aan de stok met een andere kat. Even hebben wij tegen elkaar geschreeuwd en geblazen en toen ben ik hard naar huis gerend. Vlug door het luik en ik was veilig. Ik lag net uit te puffen op de mat van het harde lopen en het gevecht toen het zijbaasje midden in de nacht naar beneden kwam. Zij zag mij liggen en vroeg of het goed met mij ging. Behalve een paar pukken haar die uit mijn vacht staken had ik geen schade. Zij gaf mij wat lekkere brokjes, die ik met smaak op at. Daarna ben ik de nacht weer ingegaan.

Het zijbaasje maakte soep voor zichzelf en ging op de bank zitten.

Ze wordt dikker

Ze wordt dikker! Over wie hebben wij het dan .... over Koe natuurlijk. Het ging een tijdje niet zo denderend met Koe zij was mager en was een beetje zielig. Nu echter ziet zij er weer goed uit en is dikker geworden. Haar vacht is ook prima in orde. Zij zit regelmatig in de tuin lekker in de zon op haar favoriete tuinstoelen. Zij is weer helemaal de oude geworden. Weet je hoe het komt dat zij dikker wordt. Allereerst begint haar dag met kattenmelk. Daarna eet zij mee van de lekkere hapjes die het zijbaasje eet. Een stukje kaas of een stukje worst. En dat gaat er allemaal prima in. Dat wijffie kan trouwens aardig wat van dat spul verstouwen en dan hebben wij het niet over het zijbaasje maar over Koe. Wel Tich en ik vinden het ook prettig dat Koe weer de oude is want het begon toch een aardig zielig stukje kat te worden.

Tich krijgt trouwens ook kattenmelk. Wanneer het zijbaasje het bakje voor hem neer zet begint hij van genoegen hard te snuiven. Persoonlijk geef ik niet veel om kattenmelk dus mij zien ze niet s' morgens vroeg.

Daar ben ik weer

Daar ben ik weer. Ja ja, dat heeft even geduurd.

De afgelopen maanden is het zijbaasje na een operatie ernstig ziek geworden. Zij heeft 5 weken in het ziekenhuis gelegen waarvan 10 dagen op IC.

Al die tijd zorgde het hijbaasje alleen voor ons.

Nou, dat deed hij heel niet gek. De Buurtjes hielden ons ook in de gaten. Want het hijbaasje wist natuurlijk nooit of wij er allemaal nog wel waren.

Gelukkig is het zijbaasje weer terug. Ik kan stellen dat ik haar erg gemist heb. De eerste nacht die zij weer thuis was, heb ik de hele nacht lopen gillen.

Gevolg ik ben sindsdien mijn stem kwijt. Ik kan nog alleen een schor en raar geluid voortbrengen. Het zijbaasje is nog niet helemaal opgeknapt. Zij loopt nog moeilijk en beweegt zich raar door het huis. Dat zal nog wel even duren denk ik. Maar ik vind het fijn dat zij er weer is. Ik kan weer elk moment op haar schoot springen en lekker even knuffelen.

Wij zijn beslist allen drie wat nader tot het hijbaasje gekomen maar nog niet ver genoeg om bij hem op schoot te springen en te knuffelen.