zondag 13 september 2009

Al doende leert men

Zoals jullie weten ziet ons hijbaasje niet veel. 
Ik heb jullie al verteld dat wij daar als katten erg aan hebben moeten wennen. 
Oke, wij weten nu dat hij niet veel ziet en dat hij ons wel eens per ongeluk schopt en als je lekker ligt te slapen op de wasmachine dat hij je dan ineens grijpt omdat hij denkt dat je een stuk wasgoed bent.
Echt wennen doet dit niet. 
Maar het is ook best een goede vent.  Als ik een paar uur lekker buiten ben geweest kom ik binnen en ga voor het zijbaasje zitten. Zij weet dan dat ik trek heb in lekkere brokjes en gaat meteen  naar de keuken met de opmerking "  Toef wil je brokjes" Ik ren dan meteen mee spring op het aanrecht en krijg mijn brokjes. Dit zijn andere brokjes dan die Tich mag hebben. Wij met zijn allen krijgen struvietvrije brokjes omdat Tich blaasgruis gevoelig is. Maar gelukkig krijgen Koe en ik ook af en toe gewone brokjes. 
Als hij alleen thuis is ga ik ook voor hem zitten maar ja, hij heeft dan niet in de gaten dat ik er zit en al helemaal niet dat ik brokjes wil. Dus maak ik er tegenwoordig een beetje geluid bij. 
En dat werkt dan vliegt hij op en vraagt " Toef wil je brokjes"  Ik ren dan naar de keuken en zit op het aanrecht op hem te wachten. Ik krijg brokje bedank hem met een knuffel en ga weer naar buiten. Soms ben ik een beetje dwars en wil ik alleen maar brokjes van het zijbaasje. 
Daar kwets ik hem mee, dat weet ik wel . Heus, ik bedoel het niet kwaad. Ik floep dan naar buiten door het katten luik i.p.v. naar het aanrecht te gaan, als hij vraagt "  Toef wil je brokjes" Maar ja, daar komt hij pas achter als hij in de keuken staat. Ik hoor hem dan mopperen als ik de tuin in loop. Echt kwaad kan hij niet op mij worden want hij vindt mij erg leuk.

Geen opmerkingen: