Een vroeg ontbijt, hoezo vroeg?

In tegenstelling tot wat  de foto doet vermoeden is dit niet het vroege ontbijt  waarover ik het  wil hebben.

Het is 5.30 uur en ik heb een heerlijk muisje gevangen. Ik ben een kei in het vinden van de meest smakelijke muisjes. Tichon vangt meer wat hij gewoon ontmoet en ik daarentegen ga zorgvuldig op zoek. Wat ik al zei, ik heb een heerlijk muisje gevangen. Ik besluit naar huis terug te keren en mijn baasjes te laten weten dat ik reeds voor hun ontbijt heb gezorgd. Zacht miauwend loop ik door de tuin. Ik probeer ze met met zachte miauwtjes uit bed te lokken en te porren voor dit o zo gezonde ontbijt. Echter wat ik ook probeer, mijn baasjes laten zich niet zien. Ja, dan blijft er niets anders over dan mijn smakelijke muisje  zelf maar op te eten. In de stilte van de ochtend hoor je alleen nog een zacht gekraak van de muizenbotjes tussen mijn kaken. 

Fluiten

Koe heeft een bloedhekel aan fluiten.

Ik moet zeggen dat alle katten dat niet echt plezierig vinden. Het doet gewoon pijn aan onze oren. Maar Koe heeft er een bijzondere hekel aan.

Zodra een van de baasje begint te fluiten, gaat zij zeer hard mee krijsen in de hoop ze zo te stoppen. 

De baasjes vinden dat gekrijs natuurlijk erg leuk en gaan lustig door met fluiten. Dus Koe blijft krijsen.  Als het echt te bont wordt druipt zij af en gaat buiten zitten.

Vroeger hadden onze baasjes een kat Moerka geheten die ook niet van fluiten hield. Moerka begon dan zeer dreigend naar de baasjes te kijken.  Als zij niet ophielden kwam zij dreigend kijkend vlak bij  hun gezicht staan en als zij dan nog door gingen dan gaf zij een pets met haar poot op hun wang. Gelukkig hield zij daarbij haar nagels in. Vaak was dit effectief genoeg.

Ik zal jullie in de loop der tijd meer vertellen over Moerka want dat was een zeer bijzonder exemplaar van onze kattenorde. Moerka betekent " spinnende" iets wat zij zeer goed en luid deed.

Hondenweer

Hondenweer logisch uitdrukking voor een kat.

Je zal namelijk nooit kattenweer tegenkomen daarvoor zijn wij te elegant en te intelligent.

Vandaag kan je wel omschrijven als hondenweer. 

Het regent en het waait en het lijkt of de herfst zijn intrede heeft gedaan.

Tich is mopperend naar buiten gegaan en na enige tijd nat teruggekeerd wat hij luid piepend liet merken. Enige remedie lekker op het bed voor liggen af en toe een brokje eten en weer verder pitten.

Pitten is iets wat wij zeer  goed en nadrukkelijk kunnen. De wereld verdwijnt om ons heen als wij lekker slapen. Lekker opgerold met je staart om je heen of zoals Tich vaak ligt helemaal uitgestrekt met een " geknikt" nekje. ( ons Baasje hoopt dat nog steeds eens te kunnen fotograferen. )

Koe zit lekker voor het open raam naar de regen te kijken. Ons Baasje heeft namelijk de gekke tik weer of geen weer de ramen en/of deur moet open. Althans zolang het niet inregent.

Dus kan Koe beschut voor de regen toch de buitenlucht opsnuiven. Als het buiten regent ruikt de lucht ook lekker. Ons Baasje was vandaag buitengewoon actief en heeft de ramen binnen gezeemd. Van de week heeft zij met een lange stok de buitenboel gedaan omdat de glazenwasser zijn werk maar half deed en is opgezegd. Nu moet zij het dus met zo'n lange uitschuifstok zelf doen. Ik moet zeggen het ziet er weer keurig uit. Eigenlijk kan ons dat als kat niet zoveel schelen. Maar wij vinden het wel belangrijk dat je goed naar buiten moeten kunnen kijken want wij zijn erg nieuwsgierig.  

Naar binnen piepen

Vroeger in de tijd van het hemelbed , toen wij nog met z'n drieën waren: Tichon, zij baasje en ikzelf beleefde wij 's nachts fijne tijden. Wij sliepen namelijk alle drie in het hemelbed. Dat was ook geen probleem want er was plaats zat. Maar ja toen deed " hij " zijn intrede en toen was het hemelbed verboden terrein voor ons. Wij denken echter nog vaak terug aan die fijne tijd. Toen wij ons heerlijk tegen ons baasje aan konden nestelen of lekker in haar knieholte liggen of doodordinair boven op haar. En natuurlijk verbolgen zijn als zij zich verroerde want zo doe je dat als je kat bent. Maar zoals ik al zei het is verleden tijd.

Tich probeert vooral midden in de nacht nogal eens binnen te piepen als hij of zij slaperig naar de WC strompelt ( dan heb je ook de meeste kans) want dan zijn ze niet op hun scherpst. 

Vannacht nog dacht Tich, ik doe een poging. Zij ging naar de WC hij lief kopjes geven en aardig met haar mee terug wandelen naar de slaapkamer en zodra de deur opgaat floep... naar binnenschieten.

Helaas  zij pakte hem voor het floepen in haar arm en met een elegante zwaai  schoof  zij hem over het laminaat de inloopkast in.

 Ja, daar had hij niet van terug. Tegen de tijd dat zijn schuif tot stilstaan was gekomen, was zij reeds de slaapkamer binnen gepiept.  Tich zat beteuterd op de gang. Even liep hij nog wat heen en weer en toen ging hij maar op  het bed voor liggen. Het had zo mooi kunnen zijn.