Dimitri

Hoi ik ben Dimitri afgekort Dim (metje)
Ik ben een nieuwsgierig ventje van nu ruim 8 weken oud. Sinds afgelopen zondag heb ik een nieuw huis. Samen met mijn halfbroer Wanja ruim 16 weken woon ik nu bij nieuwe baasjes en bij Toefli een poes van 13 jaar oud.Die blaast nog tegen mij en gisteren toen in enthousiast met haar de drinkbak wilde delen kreeg ik een zacht tikje op mijn kop. Dat betekende dat ik respect moet hebben voor deze oudere dame en dat ik mijn beurt moest afwachten. Ik moet zeggen het bevalt mij hier wel. Ik race door het hele huis en kan ook al zelf door het kattenluik. Knap hè?
Ik ben dol op knuffelen en zit langdurig op schoot bij mijn nieuwe baasjes. Ik heb een paar leuke speelgoed muizen van ze gekregen en daar speel ik fanatiek mee. Dat is een goede training voor later als ik groot ben. Ik wed dat ik de beste muizenvanger van de omtrek ga worden.

Nieuwkomers

Dimitri en Wanja

Ikzelf

De baasjes zijn weer een weekje op vakantie geweest. Ik vond dat niet zo fijn. Daar Tich er niet meer is, voelde ik mij  toch wat eenzaam. En Koe is ook niet meer .Ik wil dat niet zo laten merken natuurlijk want ik weet dat het zijbaasje Tich en Koe ook nog steeds erg mist. De buurtjes die voor mij zorgden heb ik echter met geblaas ontvangen. Ik moest het even kwijt. Ik liet mij ook nauwelijks aanhalen. Ik ben gewoon wat van slag. Toen mijn baasjes weer terug waren, heb ik mij flink laten knuffelen en ik mocht s'nacht heerlijk op bed liggen en was alles weer goed nou ja alles.........
Zondag werd ik verrast met twee nieuwkomers.De zwartwitte Wanja van 4 maanden (net als ik maar dan lichtelijk loens) en een klein mormel Dimitri of Dim( metje)( grijs/wit van 8 weken. Mijn baasjes denken dat zij mijn eenzaamheid daar een beetje mee oplossen maar ik moet nog niet veel van ze hebben.  Ik blaas ook tegen hen en grom ook af en toe. Het geeft ook veel gedoe in huis. Ik ben gewend vrij in en uit te lopen door het  luik en nu kan dat niet. Het zijbaasje is er wel erg alert op om mij meteen op mijn wenken te bedienen dat dan weer wel. S'nachts zit het stel in de voorkamer boven ( mijn kamer notabene) met kattenbak, voer en drinken en ik mag gelukkig bij het zijbaasje op bed slapen en het luik gaat de hele nacht fijn open. Ach, op den duur zal ik het wel met ze kunnen vinden. ondertussen  knuffel ik lekker veel met het zijbaasje dat vergoed de zaak een klein beetje. Vanmorgen zijn wij trouwens alle 3 ingesmeerd met valeriaan om dezelfde lucht te hebben. Ik vind dat een erg lekker luchtje maar Wanja moest er niets van hebben.
Wat trouwens ook opvallend is die twee bengels zitten constant op schoot bij het hijbaasje iets wat ik niet doe. Zij schijnen nog niet door te hebben dat hij door zijn bijna blindheid je onverwacht kan verrassen daarover heb ik al eerder geschreven. De twee bengels lopen hier pedant rond alsof zij hier al weken wonen. Beiden zijn zij vanmorgen ontvlood en volgende week worden zijn ontwormd.
Zij eten behoorlijk veel moet ik zeggen en ja dat moet er ook allemaal weer uit natuurlijk. Maar daar zal ik niet verder op ingaan.

Tichon helaas moeten laten inslapen

Helaas hebben  de baasjes mijn vriendje Tichon alias de grote muizenvanger (11 jaar) vanmorgen moeten laten inslapen.
Hij had een heftige vorm van kanker en was niet meer te redden. Hij was 1 1/2 kilo afgevallen in korte tijd, at niet goed ,was traag en wankel op de poten.  Hij was altijd een flinke kater geweest van 6 kilo. Die de hele wereld aan kon.
Ik had zelf ook al gemerkt dat Tich zich steeds meer terugtrok. Het afgelopen weekend lag hij de hele dag te slapen in de bosjes van het gemeenteperk achter ons huis. Hij had ook pijn. Hij spinde wel maar dat was een teken van pijn.Ook miauwde hij op een andere manier alsof hij hulp vroeg. Ik ben nu nog alleen over. Koemoeschka is in maart overleden en nu Tich. Binnen een half jaar ben ik twee vriendjes kwijt. Dat zal wennen worden want wij lagen regelmatig in elkaars poten te slapen. Het zijbaasje is er erg verdrietig van. Het ging ook allemaal zo snel. Tich was de laatste dagen wel erg aanhankelijk. Hij ging regelmatig even knuffelen met het zijbaasje. Hij probeerde zijn normale gewoontes te doen zoals het douchewater opslobberen nadat het zijbaasje gedoucht had. Eerst was het zijbaasje nog bang dat hij FIP zou hebben maar gelukkig was het dat niet. Het zijbaasje heeft nu snel ander voedsel voor mij gehaald want Tich kreeg speciale brokjes ivm zijn gevoeligheid voor blaasgruis en die at ik natuurlijk ook maar nu hoeft dat niet meer. Het zal stil worden in huis. Voor ons allemaal wordt het wennen aan deze nieuwe situatie.

Koe is niet meer

Koe is niet meer. Zij was 18 jaar en begon nierproblemen te krijgen. Zij is bij de dierenarts geweest kreeg niervoeding maar dat sloeg niet aan. Ook haar ene oog was aangetast door de hoge bloeddruk die zij had.
Zij werd steeds zieker  en zieker en het zijbaasje besloot om haar in te laten slapen. Zij at en dronk niet meer.
In de laatste nacht heeft zij uren op schoot gelegen bij het zijbaasje. Iets wat Koe eigenlijk nooit deed. Je mocht aan haar zitten en haar aaien maar wilde nooit op schoot.
De dierenarts is hier geweest zodat Koe niet de stress zou krijgen van het in de auto zitten en gewoon hier in de armen van het zijbaasje kon inslapen. En zo is het ook gebeurd.
Koe lag in de armen bij het zijbaasje en had een poot met nagels uit vast in de arm van het zijbaasje geprikt. Toen de injectie begon te werken verslapte deze greep. Tichon die de dierenarts zag aankomen wist niet hoe snel hij zich uit de poten moest maken en vluchtte snel door het kattenluik naar buiten want hij had nog vers in het geheugen dat hij zo'n 2 weken daarvoor bij hem was geweest met een blaasontsteking.
Wij missen Koe wel zij praatte de hele dag en nu is het stil. Hoewel ik zelf meer ben gaan kwekken.
Ik zeg nu met een klein piepstemmetje van alles en nog wat tegen de baasjes. En het leuke is zij begrijpen mij. Ik ben een tijdje uit de lucht geweest dat heeft te maken met de stressvolle situatie waarin het zijbaasje zich bevond. Zij kampte met PTSS( ik weet niet precies wat dat is) en mede daardoor liep het ook niet soepel op haar werk.
Zij werkt nu niet meer , is nu nog ziek thuis en is op zoek naar ander werk. Persoonlijk vind ik het wel leuk dat zij de hele dag thuis is. Ik zit vaak bij haar opschoot en sabbel dan graag op haar linker oor.
Dat vindt zij niet prettig maar dat maakt mij niet uit. Ook Tich zit vaak bij haar op schoot. Met zijn ruim 6 kilo is dat een aardige vracht. Het hijbaasje vindt dat er geen kat moet bijkomen, hij vindt twee genoeg.
Maar ik weet niet of hij dat gaat winnen van het zijbaasje.

Avondmuis

Het is donderdagavond 23.45 uur en wat doet Tich..... Hij komt met een veldmuisje binnen.

Hij legt het neer onder de eettafel en gaat er naar zitten kijken. Het muisje blijft even stil zetten en zet het dan op een lopen. Het zijbaasje stond net met een doek klaar om het muisje op te pakken en hem weer netjes buiten te zetten.

Wisten jullie trouwens dat veldmuizen ook tegen de muur kunnen klimmen. Ik wist het wel van huismuizen. Afijn, de muis verdween dus achter de radiator en klom tegen de muur omhoog. Tich zat beneden enigszins beduusd te kijken. " Krijg nou wat" zag je hem denken.

Maar ja daar kan een muis niet blijven zitten. Bovendien liep de muis gevaar weer gevangen te worden door Tich. Tich werd in de gang gezet en het zijbaasje probeerde met een stokje de muis weer naar beneden te dwingen. Het duurde even maar ineens liep de muis dwars door de kamer en kroop onder de bank. Ja, nu waren de rapen gaar. Alle banken werden van de kant gehaald en het muisje schoot weer de ander kant op en kroop nu onder de kast. Met geduld en " muizentact" lukte het ons zijbaasje om de muis in een hoek te drijven zodat hij nog maar 1 kant op kon en wel door de openslaande deuren naar buiten. Zij bouwde een barricade en .....zowaar dit lukte. De muis rende naar buiten waar hij verdween in de nacht. De hele operatie duurde ongeveer 20 min. Tich moest nog even in de gang blijven om de muis te vergeten. Na 15 min mocht hij weer naar buiten. Hij was de muis inderdaad compleet vergeten en huppelde de tuin in alsof er niets gebeurd was.

Koe zoek

's smorgens krijgen Koe en Tich altijd kattenmelk.

Vanmorgen was alleen Tich van de partij en Koe was nergens te bekennen. Het zijbaasje is nog boven wezen kijken maar nee, Koe was er niet.

Het zijbaasje is gaan werken en heeft nog wel even naar het hijbaasje gebeld met de vraag of hij Koe gewaar was geworden. Maar nee, hij was Koe niet tegen gekomen. De kat die hij wel gewaar werd blies tegen hem dus dat moet Tich geweest zijn.

Toen het zijbaasje in de trein terug zat belde het hijbaasje haar. Hij wist waar Koe zat. Koe zat aan de overkant van de sloot en kon niet meer zelf terug. Zij zat daar hard te gillen. Zeker toen zij het hijbaasje gewaar werd.

Toen het zijbaasje thuis kwam, heeft zij geprobeerd Koe terug te lokken om zo te zorgen dat zij over de plank ( die over te sloot ligt een eindje verderop) weer terug kon lopen. Maar Koe zag geen plank dus liep deze hard gillend voorbij. Toen zat er niets anders op voor het zijbaasje dan zelf naar de overkant te gaan en Koe te halen. Daarvoor moest zij ruim 20 meter brandnetels trotseren die daar zeker een meter hoog zijn. Afijn Koe liet zich daar makkelijk pakken en hield zich erg stil in haar armen. Anders gilt zij moord en brand als zij opgepakt wordt maar nu niet. Samen zijn zij weer door de brandnetels terug gegaan. Thuis gekomen kreeg Koe gelijk wat te drinken en te eten want zij had enorme honger. Het zijbaasje zit nu met twee rode en branderige benen door de akelige brandnetels. Toch stoer van haar dat zij daar voor Koe doorheen is gestapt.

In bad

Koe is inmiddels een oude dame. Zij heeft geen tand meer in haar bekje. Eten gaat soms moeilijk hoewel rosbeef uitstekend naar binnen gaat.

Het maakt wel dat zij tegenwoordig moeite heeft om zich goed schoon te houden. Zij ligt graag in de tuin in een perk. Af en toe kwijlt zij ook en de aarde blijft dan aan haar kleven dat zorgt voor een groezelig uiterlijk. Van de week was dat zo erg dat het zijbaasje besloot haar in bad te doen en vooral haar poten goed te boenen.

Er werd een laagje warm water in de gootsteen gedaan met kattenshampoo ( jawel dat bestaat) en Koe werd erin getild. Dat vond Koe natuurlijk niet prettig. Zij probeerde zich vast te klauwen in het vaatdoekje maar dat hielp natuurlijk niet. Zorgvuldig waste het zijbaasje haar poten en Koe begon er beter uit te zien. Koe liet het gelaten toe. Daarna werd Koe in een grote handdoek gerold en begon zij langzaam maar zeker op te drogen. Eigenlijk was Koe toch wel blij met het eindresultaat. Ze zag er weer schoon en fris uit.

Helaas voor Koe zal deze procedure af en toe herhaald moeten worden.