Verkoudheidsperikelen

De herfst is ingevallen dus komen ook de verkoudheidsperikelen weer naar voren. Gevolg zij baasje snipverkouden en het hij baasje ook.

Tich lag gisteren ochtend heerlijk op schoot bij het zij baasje. Het hij baasje lag nog lekker op een oor maar besloot toch om uit bed te komen.

Wat Tich niet wist , dat het verkoudheidsvirus reeds bij het hij baasje had toegeslagen.

Het hij baasje kwam de kamer in en zei ons " goedemorgen"  echter met zo'n zware  schorre stem ( door de virussen) dat Tich zich werkelijk rot schrok. Hij keek ontzet naar  het hij baasje, iets dergelijks qua stemgeluid, had hij hem nooit eerder horen voortbrengen. Dit is foute boel dacht hij. Hij sprong abrupt van haar schoot en vloog als een pijl naar het kattenluik en verdween naar buiten. Het duurde even voordat hij weer naar binnen durfde te komen.  Steeds keek hij met een merkwaardige blik naar het hij baasje. Hij schudde nog net zijn kop niet. Helaas voor Tich ook zondag had het hij baasje nog steeds een rare stem of  soms helemaal geen stem.  Dat laatste vond Tich overigens wel prettig.

Knuffelen

Jullie weten dat ik een vrijgevochten katje ben. Ik struin graag uren lang lekker buiten. Dat klinkt natuurlijk heel stoer maar vanmorgen was het weer zo ver  ........ dan moet ik even knuffelen. Mijn zij baasje zit op de bank en dan kruip ik hoog op haar schouder/boezem en draai eindeloos rondjes, zal ik links gaan zitten of nee toch rechts. Ik duw zo hard tegen het hoofd van het zij baasje dat zij haar hoofd helemaal naar achter moet houden om mij rustig te laten plaatsnemen op mijn favoriete plek.  Wel met enige protest want zij roept dan " Pas op voor mijn nek". Maar ik zet door. Ik vind het helemaal het einde als zij dan zachte piep en sis geluidjes maakt in mijn oor. Als zij er mee ophoudt duw ik mijn kop voor haar mond zodat zij niets anders kan dan opnieuw zachte geluidjes te maken in mijn oor. Pas dan ben ik intens gelukkig. Dit kan ik uren volhouden en zij gelukkig ook. Als het klaar is, eet ik een paar brokjes en ga weer op pad. Zo, ik kan er weer even tegen.

Bessen en andere zaken

Dit boeket heeft een tweede leven gekregen.

Het staat nu op de tuintafel en vormt een heerlijke dis voor verschillende soorten vogels.

Het is favoriet bij een paar dikke merels uit de buurt. De dikke merels jumpen op en neer en met elke opwaartse sprong hebben zij weer een lekkere blauwe bes (rustig negen stuks achter elkaar)te pakken die in een mum van tijd hun keelgat binnen glijdt. De takken vertonen al diverse kale plekken waar voorheen heerlijke sappige bessen hebben gezeten.

Ook komt er af en toe een roodborstje op af , deze stelt zich veel bescheidener op , kijkt eerst of de merels in de buurt  zijn( want die jagen hem weg als zij hem zien) en strijkt dan op een tak neer om voorzichtig een bes te plukken. 

Koolmeesjes en pimpelmeesje komen op de houtopslag af. Zij hangen dan in het " want"  ( aan de stukken hout van de houtopslag) en zoeken dan naar lekkere insecten. Wij katten vinden dit alles fascinerend om te zien en kunnen er niet genoeg van krijgen. Wij zitten op de grote tafel voor de openslaande deuren ( wij zitten zo eerste rang wel te verstaan) en kijken met genoegen naar de grote en kleine fladderaars. Wij hebben de pen op de neus gekregen van ons baasje dat wij ons niet tegoed mogen doen aan deze herfstgasten. Tot nu toe lukt het ons aardig ons te beheersen maar als wij erge trek krijgen ja dan.......... 

T.....

Het is zaterdagmorgen en ik zit heerlijk te genieten van de najaars zonnestraaltjes in de tuin. Ik drink een slokje uit de waterbak en ga lekker in het zonnetje op de tuintafel zitten.

Voor mij uit mijmerend " Wat is het leven goed en vredig. Ik epper wat tegen voorbij vliegende vogeltjes want dat doet een goed opgevoede kat. 

U kent dat wel, dat is het geluid  wat wij maken als wij een vogeltje gewaar worden.

Mijn baasje de zij vorm zit achter de computer en kijkt regelmatig even naar mij. Ineens ziet zij mij opstaan en dikke staart krijgen en ik vlucht snel door het kattenluik naar binnen en ga meteen weer voor de open slaande deuren zitten en  kijk in de tuin naar wat er gaat gebeuren. Mijn baasje kijkt mij wat bevreemd aan " wat is er Toef " vraagt zij want er is niets te zien in de tuin. Ik denk bij mijzelf wacht maar af want ik heb gevaar geroken. en jawel enige minuten laten verschijnt T in de tuin. Ik grom en sis door de ruit. T hoort dat niet en loopt onverstoorbaar door en verdwijnt achter de schuur.

" A ha, zegt mijn baasje "  rook je zijn geurtje in de lucht"  " Want je was al binnen voordat T verscheen" Ik geef kopjes aan haar been. Ik ben veilig. Ik ga nog even wat uurtjes boven slapen.

Daar kan T mij niet storen.

Hollandse moskat

Nee, u leest het goed, ik bedoel geen Noorse boskat maar echt een Hollandse moskat. Heeft ook niets met een moskee te maken.

Hiernaast ziet u de Hollandse moskat in eigen persoon. Bekenden onder de lezers zullen zeggen maar dat is toch Tich? Inderdaad het is Tich bijgenaamd Hollandse moskat. En waarom zult u dan vragen? Welnu. Zoals u weet zijn wij vaak buiten, uren lang. Wij struinen dan in het gemeente perk, in tuinen en  op het terrein langs het spoor.

Dat maakt dat wij lekker naar buiten gaan ruiken. Naar natte aarde, vochtig mos, herfstbladeren en gras. Chanel zou jaloers zijn op de veelheid van geuren in ons " parfum"  Misschien dat Chanel nog eens naast haar nummer 5 en 19 een 35 gaat produceren waarin het boeket van deze geuren voorkomt. Wie zal het zeggen. 

Dit geurenpakket maakt in elk geval dat ons baasje als zij aan ons snuift ons Hollandse moskatten noemt. Zo nu weet u dat.

Fleecetik

Gisteren is mijn baasje de zijvorm naar Karwei geweest en heeft daar een fleece gekocht van microvezel , zo'n hele lekkere zachte.

Zij heeft sowieso een gekke fleecetik want het hele huis ligt inmiddels vol van die dingen. Nu is die fleecetik niet iets waartegen wij katten een bezwaar hebben, integendeel wij begrijpen haar tik want wij vinden ze ook heerlijk.

Hiernaast zie je Tich heerlijk van de nieuwe fleece genieten. Hij rolt zich er helemaal in en is de hele middag al in de zevende hemel.

Toen hij vanmiddag thuis kwam keek hij naar de bank en  begon zeer verheugd te glimmen want de fleece lag er nog. 

Dit weekend is het hier aangenaam rustig want " hij"  is wandelen in de Eiffel. Echter zonder zijn wandelschoenen want die waren hij en zijn vrienden vergeten. Nu heeft " hij " een excuus want hij ziet niet veel maar van zijn  vrienden vind ik het knap slordig om op stap te gaan zonder een van de meest belangrijke dingen " zijn schoenen" Afijn " hij " zal wel vol blaren thuis komen.  Ik moet zeggen dat " wij "  het beter geregeld hebben want wij hebben geen wandelschoenen nodig.

Onze zooltjes doen het uitstekend welke ondergrond wij ook belopen. 

Ik ga weer op stap. Net even wat brokjes gegeten en nu kan ik er weer even tegen.