Zij werd steeds zieker en zieker en het zijbaasje besloot om haar in te laten slapen. Zij at en dronk niet meer.
In de laatste nacht heeft zij uren op schoot gelegen bij het zijbaasje. Iets wat Koe eigenlijk nooit deed. Je mocht aan haar zitten en haar aaien maar wilde nooit op schoot.
De dierenarts is hier geweest zodat Koe niet de stress zou krijgen van het in de auto zitten en gewoon hier in de armen van het zijbaasje kon inslapen. En zo is het ook gebeurd.
Koe lag in de armen bij het zijbaasje en had een poot met nagels uit vast in de arm van het zijbaasje geprikt. Toen de injectie begon te werken verslapte deze greep. Tichon die de dierenarts zag aankomen wist niet hoe snel hij zich uit de poten moest maken en vluchtte snel door het kattenluik naar buiten want hij had nog vers in het geheugen dat hij zo'n 2 weken daarvoor bij hem was geweest met een blaasontsteking.
Wij missen Koe wel zij praatte de hele dag en nu is het stil. Hoewel ik zelf meer ben gaan kwekken.
Ik zeg nu met een klein piepstemmetje van alles en nog wat tegen de baasjes. En het leuke is zij begrijpen mij. Ik ben een tijdje uit de lucht geweest dat heeft te maken met de stressvolle situatie waarin het zijbaasje zich bevond. Zij kampte met PTSS( ik weet niet precies wat dat is) en mede daardoor liep het ook niet soepel op haar werk.
Zij werkt nu niet meer , is nu nog ziek thuis en is op zoek naar ander werk. Persoonlijk vind ik het wel leuk dat zij de hele dag thuis is. Ik zit vaak bij haar opschoot en sabbel dan graag op haar linker oor.
Dat vindt zij niet prettig maar dat maakt mij niet uit. Ook Tich zit vaak bij haar op schoot. Met zijn ruim 6 kilo is dat een aardige vracht. Het hijbaasje vindt dat er geen kat moet bijkomen, hij vindt twee genoeg.
Maar ik weet niet of hij dat gaat winnen van het zijbaasje.
