Burggen en kronen

Gisteren moest het zijbaasje naar de tandarts, zij zag er erg tegen op. Er moest een brug gemaakt tussen 3 kronen. Twee oude kronen moesten worden verwijderd en een nieuwe gemaakt en voor het gat een nepkroon. Dapper ging zij op pad.

Bijna twee uur heeft zij op de behandeltafel gelegen. ( ik moet zeggen dat wij zelf korter bij de dierenarts zijn) De noodburg kon nog niet gemaakt worden want er moest eerst een zenuwbehandeling gebeuren. Dus het zijbaasje werd flink verdoofd en er werd begonnen. Zij spannen een dan een roze latex lapje om de kies in haar mond en gaan boren, ragen, spoelen en zuigen. Afijn, het begin van de behandeling ging goed totdat zij met chloor gingen spoelen. De chloor hoort opgevangen te worden op de latex lapje. Maar dat latex lapje kierde en zij zogen de chloor ook niet meteen weg. Gevolg de chloor liep in het keelgat van het zijbaasje en zij kreeg het acuut zeer benauwd. De chloor brandde in haar keel en zorgde ervoor dat zij bijna niet meer kon ademhalen. Zij maakte rare gierende geluiden en probeerde overeind te komen.

Eenmaal overeind bleef zij moeite houden met ademhalen, ook begon zij te kokken. De tandarts ook geschrokken maakte zijn excuus. Gelukkig kreeg zij langzamerhand meer lucht en kon de behandeling worden voortgezet. Nu zit zij thuis lekker op de bank en spoelt en poetst haar bekkie met chloorhexedine en hoopt op betere tijden. Gelukkig hoeft zij geen kattenbrokjes te eten want dat zou nu denk ik moeilijk gaan. Persoonlijk ben ik blij dat ik niet aan bruggen en kronen hoef. Het vervelende is dat zij volgende week terug moet komen want dan wordt de noodburg aangemeten en dan zijn wij er nog niet want weer twee weken later wordt de echte brug geplaatst. Dus zij is er nog even zoet mee. Ik zal haar vandaag een extra kopje geven, dat helpt weet ik uit ervaring

Niet goed in je vel zitten

Zoals jullie weten zit Koe al een tijd niet goed in haar vel.

Krabt veel, verliest plukken haar, trekt zich terug, praat niet meer zoveel kortom Koe is zichzelf niet. Nu krijgt zij al weken visolie omdat het zij baasje dacht dat zij weer last had van milliaire dermatitis. Afgelopen woensdag vond het zij baasje dat Koe naar de dierenarts moest het werd erger ipv dat het opknapte. Dus de carrier werd te voorschijn gehaald ( het teken dat je vlug poten moet maken als je niet in de carrier wil belanden Dus Tich en ik vlogen weg. Koe niet, die bleef sullig op de vensterbank zitten en was dus de sigaar. Gillend werd zij in de carrier gestopt en naar ik heb horen verluiden is dat gillen en schreeuwen niet opgehouden totdat zij bij de dierenarts op de behandeltafel stond. Toen hield zij van schrik haar bek.

Afijn, de dierenarts onderzocht haar en wat ontdekte zij ..... Koe had vlooien........ Het zijbaasje was met stomheid geslagen. Koe heeft haar hele leven en dat is inmiddels aardig lang nooit vlooien gehad en nu zat zij onder. Het arme wijffie!!!!!

Zij kreeg een spuit tegen de jeuk en een spuit tegen oormijt want dat heeft zij ook en er ging een tas vol druppels tegen vlooien en wormen mee. Voor ons allemaal trouwens. S'avonds moesten wij er allemaal aan geloven en werden vol gedruppeld met vlooien druppels. Dit weekend krijgen wij de wormen druppels.

Koe is gelukkig aan het opknappen , zij praat al wat meer.

Ons zijbaasje schaamt zich een beetje dat zij niet zelf gezien had dat Koe vol vlooien zat.

Ik wist het wel want het is bekend dat vlooien zich storten op de zwakste schakel en bij ons is dat Koe.

Luikgedoe

Vanmiddag kwam het zijbaasje er achter dat het kattenluik haperde. Het bleef soms open staan en dan konden wij het luik niet meer gebruiken. En aangezien wij het luik frequent en intensief gebruiken kunnen wij niet zonder.

Dus de dierenwinkel werd gebeld of er een oplossing voor was te vinden voor dit probleem of dat er een nieuw luik moest worden aangeschaft. En dan een natuurlijk een luik met dezelfde gaten zodat er niet opnieuw geboord moest worden.

Het oude luik werd eraf geschroefd en nader onderzocht: er was een palletje afgebroken. Ik moet zeggen er ontstond zo een fantastisch mooi gat waar wij zeer gemakkelijk en vrij doorheen kunnen lopen. Wat ons betreft hoeft er geen luik meer te komen.

Maar ja dan gaat de energie rekening fors omhoog en dat willen de baasjes niet. Dus gingen zij op pad om een nieuw luik te halen want het oude was niet te repareren. Voor de statistieken wij hebben precies 4 jaar met dit luik gedaan. De baasje komen terug met een mooi nieuw luik en denken dit in een wip te bevestigen. Ja, dat viel tegen er moest een stuk afgezaagd worden en er was geen goede zaag in huis en de gaten zaten toch niet helemaal op de goede plaats. Nu een ruim uur later zit het luik er goed in en kunnen de baasje gaan koken. Andijviestamp gaan ze maken. Welnu zij liever dan ik..... ik gruw van die groene slierten.

Fotogeniek

Vanmiddag lag ik lekker op de bank op een heerlijk plaid toen het zijbaasje om mij heen kwam fladderen om een foto te maken. Tich vindt het prachtig als hij op de foto gaat. Hij trekt zijn mooiste snuit en kijkt charmant in de camera. Ik daarentegen vind het op de foto gaan niet leuk. Ik schrik van die flits en knijp steevast mijn ogen dicht. Wat het zijbaasje natuurlijk weer jammer vindt. Want zij zegt dat ik een leuk lief snuitje heb. Ook hier kijk ik maar door een heel klein speetje en hoop dat het fotogedoe snel zal ophouden. Gelukkig zij stopt ik kan verder slapen.

Helaas vrees ik dat zij mij in de toekomst qua fotograferen niet met rust zal laten. Nou ja dan moet dat maar.....

Blauwe druifjes

Vanmiddag kwam het zijbaasje thuis met twee mooie potten vol blauwe druifjes. Althans nu zijn het nog sprieten maar daar komen mooie blauwe druifjes uit. De druivensprietjes steken parmantig tussen het mos door. Hoor ik daar mos dacht Tich vanmiddag. Ooit zelf Moskat genoemd omdat hij zo lekker naar vochtig aarde en mos ruikt. Dus stak Tich meteen zijn snuit volledig tussen de druiven en snoof intens de mosgeur op. Daarna begon hij ijverig kopjes te geven aan de blauwe druifjes.

Tja, dat was natuurlijk niet de bedoeling. Het zijbaasje had juist voor potten gekozen omdat wij op dit moment geen vaas met rust laten. Zelfs de kleine vaasje gooien wij om om met het water te klooien. Tich kreeg dus een waarschuwing dat hij van de druifjes af moet blijven, wel heeft het zijbaasje nog gauw Tich tussen de druifjes vastgelegd met haar digitale camera. Is toch een aardig foto vind je niet?

Snoekduik

Het zijbaasje begint gelukkig steeds meer op te knappen. Hoewel zij nog wel flink hoest, rochelt en snel benauwd is, lijkt het toch beter te gaan. Waarschijnlijk heeft zij hem nu aangestoken want hij begint ook steeds meer te niezen en te proesten. Tja, het is uitzieken geblazen.

Maar daar wilde ik het niet over hebben. Vanochtend zat Tich op de eettafel en heeft zo een prima zicht op de voedertafel. Ikzelf mag het gefladder ook graag zien. Twee Turkse Tortels waren ijverig bezig zaadjes te pikken. Niet bewust van het feit dat Tich hen zat gade te slaan. Tich raakte geheel gefascineerd door de twee Tortels en besloot hen te vangen.

Hij maakte zich op voor een grote sprong zodat hij meteen op het terras zou staan als hij neer kwam en dan was het nog maar een paar sprongen van de Tortels af. Dit moet lukken dacht hij en hij sprong................. Au. tok ..... Ai hij was vergeten dat de openslaande deuren dicht waren en kwam dus met een flinke plok tegen de ruit terecht. De Tortels geschrokken door de klap vlogen fladderend op en Tich......... Die was even de weg kwijt en zat beduusd onder de eettafel.

Snel vloog het zijbaasje naar hem toe om te kijken of zij zich niet te erg bezeerd had. " Domme Tich" sprak zij " Je weet toch dat de deuren dicht zijn". Tich schudde zijn kop en sjokte naar de keuken waar hij een tijdje door het kattenluik ging zitten gluren. Zo'n ruit is toch aardig hard maar gelukkig de kop van Tich ook.

Een nieuw jaar

Joepie, een nieuw jaar is begonnen. Nog wel het jaar van de tijger. Het kattenluik is weer open en het gedonder buiten is verstomd.

Gisteren was ons kattenluik weer een dagje dicht.

Vanwege het vuurwerk. Gelukkig ging het luik om 2.00 uur vannacht al weer open en rende Tich werkelijk gelijk de tuin in. Er was toen in de verte nog wel het een en ander te horen maar wij mochten weer naar buiten.

Een hele dag binnen vind ik persoonlijk niets. Ik wilde graag in de hals van het zijbaasje liggen maar dat vond zij geen goed idee. Zij is namelijk al een aantal dagen ziek. Ze pruttelt en rochelt als een oude koffiepot en heeft ook zeer heftige hoestbuien. Zij doet niet veel, zit sipjes op de bank of ligt in bed en alles is haar te veel. Zo kennen wij haar niet. Even lopen naar de keuken geeft meteen een hoestbui en zij is erg snel benauwd. En een tikkie humeurig want ziek zijn zorgt bij haar voor humeurigheid, zij kan er niet zo goed mee om gaan. Aangezien zij allergisch voor ons is kon zij ons opschoot of in nek er niet bij hebben. Zij gebruikt veel medicijnen en zowaar het lijkt per vandaag of zij wat aan het opknappen is. De hoest is er nog steeds, zij pruttelt ook nog flink, is regelmatig benauwd maar zij kijkt wat helderder uit haar oogjes. Dus wij allen hopen nu het heftigste gedeelte van de kwaal achter de rug te hebben. Vandaag is het stralend weer , wel een tikkie koud maar dat geeft niets ik ga weer lekker naar buiten.